Monday 28 January 2013

~~~~~~~~၉၆၉ ဆိုတာဘာလဲ~~~~~~~


~~~~~~~~၉၆၉ ဆိုတာဘာလဲ~~~~~~~
၉၆၉ ဆိုတဲ.အဓိပၸါယ္ မသိေသးတဲ. က်ေနာ္ အကိုအမ ညီမေလးမ်ားကို သိေစလိုေသာ ဆႏၵနဲ. က်ေနာ္ သိသေလာက္ေလးနဲ. ရွင္းၿပခ်င္ပါတယ္။
၉၆၉ ဆိုတဲ. ဂဏန္း သုံးလုံးဟာ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ၉ပါး တရားဂုဏ္ေတာ္ ၆ပါး သံဃာ.ဂုဏ္ေတာ္ ၉ပါး ကိုရည္ညြန္းထားတာၿဖစ္ပါတယ္။၉၆၉ ဂဏန္းသုံးလုံးကိုေပါင္းလိုက္ရင္ ၂၄ရပါတယ္။၂၄ဆိုတာကေတာ. ၂၄ပစၥည္ပ႒ာန္းေတာ္ၾကီးကို ရည္ညြန္းပါတယ္။

~~ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ၆ပါး~~
၁။အရဟံ  =ၿဗဟၼာ-နတ္-လူ ပူေဇာ္အပ္တဲ.၊     ဂုဏ္ေတာ္ၿမတ္နဲ.ၿပည္စုံပါေသာၿမတ္စြာဘုရား

၂။သမၼာသဗၺဳေဒၶါ=တရားအလုံးစုံ ဆရာမရွိ ကိုယ္တိုင္သိတဲ. ၿမတ္စြာဘုရား

၃။၀ိဇၨာစရဏသမၸေနၷာ=သုံးရွစ္၀ိဇၨာ စရဏမ်ား။ဆယ္.ငါးပါးနဲ.ၿပည္.စုံပါေသာၿမတ္စြာဘုရား

၄။သုဂေတာ ။ ေကာင္းတဲ.စကားကို မိန္.ဆိုတက္လို.။ နိဗၺာန္ၿမတ္သုိ.ၾကြသြားေတာ္မူေသာ ၿမတ္စြာဘုရား

၅။ေလာက၀ိဒူ။ ေလာက သုံးပါးကို ခြဲၿခားသိၿမင္ေတာ္ မူေသာ ၿမတ္စြာဘုရား

၆။အႏုတၱေရာပုရိသ။မယဥ္ေက်းသူ ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆုံမတြင္               
   ဓမၼသာရထိ          အတုမရွိေသာၿမတ္စြာဘုရား
ရ။သတၳာေဒ၀ မႏုႆာနံ။လူ-နတ္-ၿဗဟၼာ သတၱ၀ါမ်ားရဲ. ဆရာတဆူၿဖစ္ေတာ္ မူေသာၿမတ္စြာဘုရား

၈။ဗုေဒၶါ ။သစၥာေလးပါးၿမတ္တရားကို ပိုင္းၿခားသိၿမင္ေတာ္မူေသာ ၿမတ္စြာဘုရား

၉။ဘဂ၀ါ ။ ဘုန္ေတာ္ေၿခာက္စုံ ဂုဏ္ေတာ္ၿမတ္ႏွင္.ၿပည္.စုံေတာ္ မူေသာၿမတ္စြာ ဘုရား

~~~~တရားဂုဏ္ေတာ္ ၆ပါး~~~~
၁။သြာကၡာေတာ ။ ဘုရားၿမတ္စြာ ။ ေဟာညြန္ၿပတဲ. အမွန္ၿမတ္တဲ.           
                      ဂုဏ္ေတာ္              
၂။သႏၵိ႒ိေကာ ။ကိုယ္တိုင္က်င္.ရင္ ကိုယ္တိုင္သိရတဲ. သႏၵိ႒ိေကာ ဂုဏ္ေတာ္

၃။အကာလိေကာ ။ ခ်က္ခ်င္းအၿမန္ အက်ိဳးရလို. အကာလိက ဂုဏ္ေတာ္
 
၄။ဧဟိပႆိေကာ ။လာပါ ။က်င္.ပါ ဖိတ္ေခၚအပ္တဲ. အမွန္ၿမတ္တဲ. ဂုဏ္ေတာ္

၅။ၾသပေနယ်ိေကာ။ ကိုယ္နဲ.စိတ္မွာ၊အၿမဲေဆာင္ကပ္လို. အမွန္ၿမတ္တဲ. ဂုဏ္

၆။ပပစၥတၱံ ေ၀ဒိတေဗၺာ ။အရိယဆို၊ ကိုယ္စီ သိလို. ခံစားအပ္တဲ.ဂုဏ္ေတာ္

~~~~သံဃာ. ဂုဏ္ေတာ္ ၉ပါး~~~~
၁။သုပၸဋိပေႏၷာ ။ ေကာင္းမြန္မွန္စြာ ၊အက်င္.ၿမတ္က်င္.က်န္တက္တဲ.              ဂုဏ္ေတာ္

၂။ဥဇုပၸဋိေႏၷာ  ။ေၿဖာင္.မတ္ မွန္စြာ၊ အက်င္.ၿမတ္ကို က်င္.ၾကံတက္တဲ. ဂုဏ္ေတာ္

၃။ဥာယပၸဋိပေႏၷာ။ နိဗၺာန္ ေရာက္ရန္ အက်င္.ၿမတ္ကို က်င္.ၾကံ တက္တဲ. ဂုဏ္ေတာ္.

၄။သာမိစိပၸဋိပေႏၷာ။ ရိုေသထိုက္ေအာင္၊အက်င္.ၿမတ္ကို က်င္.ၾကံ တတ္တဲ. ဂုဏ္ေတာ္

၅။အာဟုေနေယ်ာ။အေ၀းကယူလာ၊ပစၥည္းမ်ားကို ခံယူထိုက္တဲ.ဂုဏ္ေတာ္

၆။ပါဟုေနေယ်ာ။ လက္ေဆာင္အလို.ငုာ၊ပစၥည္းမ်ားကို ခံယူထိုက္တဲ.ဂုဏ္ေတာ္

ရ။ဒကၡိေဏေယ်ာ။ ေနာင္အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္ကာၿပဳတဲ. ေကာင္းမွူ. ကံထိုက္၊ ဂုဏ္ေတာ္

၈။အဥၥလိကရဏီေယ်ာ။လက္အုပ္ခ်ီကာ ရွိခိုးအပ္ဖို. က်င္.ၾကံအပ္တဲ. ဂုဏ္ေတာ္ရွိတယ္

၉။အႏုတၱရံ ပုညေခတၱံ ေလာကႆ ။ေကာင္း မွူ.စိုက္ရာ ေၿမယာေကာင္းသို. ႏိုင္း ယွဥ္တူေၾကာင္း ဂုဏ္ေတာ္
 


၉၆၉ ဆိုတဲ.အဓိပၸါယ္ မသိေသးတဲ. က်ေနာ္ အကိုအမ ညီမေလးမ်ားကို သိေစလိုေသာ ဆႏၵနဲ. က်ေနာ္

 သိသေလာက္ေလးနဲ. ရွင္းၿပခ်င္ပါတယ္။

၉၆၉ ဆိုတဲ. ဂဏန္း သုံးလုံးဟာ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ၉ပါး တရားဂုဏ္ေတာ္ ၆ပါး သံဃာ.ဂုဏ္ေတာ္ ၉ပါး 

ကိုရည္ညြန္းထားတာၿဖစ္ပါတယ္။၉၆၉ ဂဏန္းသုံးလုံးကိုေပါင္းလိုက္ရင္၂၄ရပါတယ္။၂၄ဆိုတာကေတာ.

 ၂၄ပစၥည္ပ႒ာန္းေတာ္ၾကီးကို ရည္ညြန္းပါတယ္။

မူဆလင္နဲ႕ညားေတာ့ ကုလားမယား....




* စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းပါတယ္။ ကြာရွင္းၿပီးမယားေဟာင္းႏွင့္ သားအရင္းႏွစ္ေယာက္ကုိ ေနရာအႏွံ႔ ဒုကၡလုိက္ေပးတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေလးပါ။ ဘယ္ၿမဳိ႕ေျပာင္းေျပာင္း၊ ဘယ္မွာေအာင္းေအာင္း မေတြ႔ေတြ႔ေအာင္ရွာၿပီး အေႏွာက္အယွက္လုိက္ေပး ေနေၾကာင္း၊ ကုိယ္တုိင္ေပးတာမဟုတ္ဘဲ-ဗမာေတြလႊတ္ၿပီး ေပးတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ သားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ အေမရင္းကုိ ေသြးခြဲ ေပးေနလုိ႔ သားႏွစ္ေယာက္အေရး စိတ္မေအးျဖစ္ေနရတဲ့ ေသာကသည္ မိခင္အေၾကာင္းပါ။
ဟုိတစ္ေန႔က ကေလးအေဖ မူဆလင္ကုိယ္တုိင္ ေက်ာင္းအထိလာသြားပါတယ္။ ကုိရင္ဆြမ္းခံၾကြေန၍ ေတြ႔ခြင့္ရမသြား ခဲ့ပါ။ သူ႔မိခင္သိသြားၿပီး ရန္ကုန္မွခ်က္ခ်င္းေရာက္လာကာ သားအတြက္ လံုၿခံဳႏုိင္မယ္ထင္တဲ့ အစီအမံေတြကုိ လာစီစဥ္သြား ပါတယ္။ ဖခင္ျဖစ္သူက သတိရလုိ႔ လာတာလည္းျဖစ္မွာပါ။ ေထာက္ပံ့ခ်င္လုိ႔ လာတာလည္းျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကေလးအေမ ကေတာ့ မယံုၾကည္ႏုိင္၊ စိတ္မခ်ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။

အမ်ိဳးမဖ်က္ပါနဲ႔ မိန္းခေလး ....

(((((((((((((((((((မိန္းခေလး
အမ်ိဳးမဖ်က္ပါနဲ႔
မင္းကိုယ္တိုင္အမ်ိဳးဖ်က္ျပီး   
မင္းမိဘအသိုင္းအ၀ိုင္းကို
လူပံုလယ္မွာမ်က္နွာ
မေဖာ္ရဲေအာင္
မလုပ္ပါနဲ႕.....

မိန္းခေလး
အမ်ိဳးမဖ်က္ပါနဲ႔
မင္းကိုယ္တိုင္အမ်ိဳးဖ်က္ျပီး
ေခါင္းျမွီးျခံဳကုလားမ
ဘ၀နဲ႔အက်ည္းတန္စြာ
မင္းဘ၀ကို
မကုန္ဆံုးလိုက္ပါနဲ႕....

မိန္းခေလး
အမ်ိဳးမဖ်က္ပါနဲ႔
မင္းကိုယ္တိုင္အမ်ိဳးဖ်က္ျပီး
မင္းမိဘအသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔
ျမန္မာ့လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕
ၾကဥ္ဖယ္ထားမႈကို
မခံယူလိုက္ပါနဲ႕....

မိန္းခေလး
အမ်ိဳးမဖ်က္ပါနဲ႔
မင္းကိုယ္တိုင္အမ်ိဳးဖ်က္ျပီး
မ်ိဳးဆက္သစ္ျမန္မာလူငယ္ေတြရဲ႕
စက္ဆုပ္ရြံရွာမုန္းတီးတဲ့အၾကည့္ေတြကို
မခံယူလိုက္ပါနဲ႕...)))))))))))))

မိန္းခေလး
အမ်ိဳးမဖ်က္ပါနဲ႔
မင္းကိုယ္တိုင္အမ်ိဳးဖ်က္ျပီး
တစ္ေန႔ေန႕မွာေရာက္ရွိလာမယ့္
မင္းရဲ႕မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို
မ်ိဳးမစစ္ေတြအျဖစ္
မခံယူမိပါေစနဲ႕ .....)))))
M.N.M.C
 
 
မိန္းခေလး
အမ်ိဳးမဖ်က္ပါနဲ႔
မင္းကိုယ္တိုင္အမ်ိဳးဖ်က္ျပီး 
မင္းမိဘအသိုင္းအ၀ိုင္းကို
လူပံုလယ္မွာမ်က္နွာ
မေဖာ္ရဲေအာင္
မလုပ္ပါနဲ႕.....

ရိုဟင္ဂ်ာသည္ ရခိုင္တိုင္းရင္းသား မဟုတ္ (Dr, Jacques Leider)

ရိုဟင္ဂ်ာသည္ ရခိုင္တိုင္းရင္းသား မဟုတ္ေၾကာင္းေျပာဆို (Dr, Jacques Leider)

ရခိုင္၏သမိုင္းကို ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ၾကာအေသးစိတ္ သုေတသနျပဳကာေလ့လာခဲ့သူ
ျပင္သစ္ႏိုင္ငံသားသမိုင္းပညာရွင္ Dr,Jacques Leider မွဆက္လက္ေျပာၾကားသည္မွာ
ရိုဟင္ဂ်ာမွာ ရခိုင္တိုင္းရင္းသား မဟုတ္ပါေၾကာင္း -

ရိုဟင္ဂ်ာဆိုသည္မွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားနဲပတ္
သတ္ျပီး Concept မရွိပါဘူးတဲ့။ သူတို႕ေတြအေနနဲ႕မတ္တပ္ရပ္ျပီးေတာ့ သူတို႕ဟာျမန္
မာတိုင္းရင္းသားပါလို႕ ေၾကြးေၾကာ္လို႕ေတာ့ မရႏိုင္ပါဘူး။

ျပီးေတာ့ ဒီလိုေအာ္ေနတာက အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္း မဟုတ္ဘူးလို႕ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါ
တယ္။ သူတို႕ေတြအေနနဲ႕ရခိုင္ျပည္မွာမ်ိဳးဆက္တခုမက ေနထိုင္လာၾကတဲ့မူစလင္ေတြ
ပါလို႕ေျပာရင္ေတာ့ျငင္းဖို႕ခက္ပါတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတာေ၀ါဟာရတစ္ခုပါ။ ေရွးေဟာင္း
စကားလံုး တစ္ခုျဖစ္ျပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရျပီး ေနာက္ပိုင္းေရာက္မွ ဒါကို
အသံုးျပဳခဲ့ျပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းစဥ္တပ္ႏိုင္ဖို႕အတြက္ေတာင္းဆိုေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အခုအခ်ိန္အထိေတာ့ သူတို႕အားလံုးဟာ ရခိုင္ျပည္နယ္အတြင္းက မူစလင္ေတြအားလံုး
အေနနဲ႕အဲဒီႏိုင္ငံေရး ေခါင္းစဥ္တစ္ခု၏ေအာက္မွာ အက်ံဳး၀င္ဖို႕အဆင္သင့္မျဖစ္ပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကို ေရာက္ခဲ့စဥ္တုန္းက ရခိုင္ျပည္ကေန ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကို
ကူးလာတဲ့ မူစလင္ေတြအားလံုးကို ခင္ဗ်ားတိုဟာ ရခိုင္ျပည္ကလာတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာလားလုိ ့
ေမးၾကည့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ။ သူတို႕ကေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကရိုဟင္ဂ်ာမဟုတ္ပါဘူး
ကၽြန္ေတာ္တို႕က ရခိုင္ျပည္မွာ ေနထိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဘဂၤလီလူမ်ဳိးမြတ္စ္ဆလင္ေတြဟုဆိုၾက
ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ စေတးတပ္ကာ ကပ္ေပးလို႕မရပါဘူးလို႕ဆိုခဲ့ပါတယ္။

Q: Are the Rohingya an ethnic group of Burma?

A: My answer is that Rohingya is not an ethnic concept. Okay, they can stand
up and say we are an ethnic group inside Myanmar.But I think that is not the
best way. When you argue we are Muslims and we have been living in Ranki
ne for several generations, nobody can deny it. For me,Rohingya is the term,
which is an old word that has been claimed as above all as a political label >
after the independence of Myanmar.For the moment,I do not see that all the
people there readily submit to one and a single label. When I was in Banglad
-esh, people pointed out Muslims to me who originally lived in Rankine. They
have now moved to Bangladesh and when you ask them, “ are you Rohingya
coming from Rankine?” they say, “no, we are Muslims who live in Rankine,
we do not take for us the label Rohingya.”

ရိုဟင္ဟူသည့္ေ၀ါဟာရသည္ (China ကို တရုတ္ဟု ျမန္မာတို ့ကေခၚၾကသကဲ့သို)ရခိုင္
ျပည္ကိုဘဂၤလီမ်ားက ဘဂၤလီဘာသာျဖင့္ေရွးေခတ္ပသီမ်ားကေန(ရိုဟင္)ဟုေခၚဆိုၾက
ျခင္းသာျဖစ္ျပီး ဆင့္ပြားေ၀ါဟာရျဖစ္ေသာ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုသည္မွာ ရခိုင္ျပည္သားဟု အဓိ
ပၸါယ္ရေၾကာင္း  ေနာက္ပိုင္းမွ ရခိုင္လူမ်ဳိးတို ့သိခဲ့ၾကရေလသည္။

ရခိုင္ျပည္သားဆိုသည့္ အဆိုပါ(ေ၀ါဟာရသည္)ရခိုင္ျပည္သား(သို႕) ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္
သာသက္ဆိုင္ေနျပီး ၁၉၅၀ - ခုႏွစ္၊ ေနာက္ပိုင္းကာလမွ ရခိုင္ျပည္အတြင္းသို႕ဘဂၤလား
ေဒ့ရွ္မ်ားမွခိုး၀င္လာသူ ဘဂၤလီမ်ားႏွင့္ လံုး၀သက္ဆိုင္မႈမရွိပါေၾကာင္း သိရွိရေလသည္။
၁၉၅၀ - ခုႏွစ္၊ေနာက္ပိုင္းတြင္နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးတို ့ျဖင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဒ္ႏိုင္ငံမွခိုး၀င္လာသူ
ဘဂၤလီလူမ်ဳိးတိုႏွင့္ မူရင္းေန(ပသီတို ့)ေရာေႏွာကာ ေနထိုင္လာၾကရာမွ လူဦးေရအစမ
တန္ တိုးပြားလာျခင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။

စင္စစ္ဆိုရေသာ္ယခင္ကရွိခဲ့ျပီးေသာ ျပည္တြင္းေနမြတ္ဆင္လူမ်ဳိးတို ့၏ အဆိုပါလူမသိ
လူမသိ (ရိုဟင္ဆိုသည့္ေ၀ါဟာရကို)အေၾကာင္းျပဳျပီး ရခိုင္ျပည္နယ္ကိုေျခကုတ္ယူ၍ထို
မွစတင္၍ျမန္မာႏိုင္ငံကို အစၥလာမ္မစ္ႏိုင္ငံ ထူေထာင္ႏိုင္ရန္အတြက္ ရခိုင္ျပည္နယ္ကိုစ
တင္ကာ အပိုင္သိမ္းဖို ့ရန္ (ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိျဖင့္) လႈပ္ရွားလာခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ရိုဟင္ဆိုသည့္ေ၀ါဟာရကို ပညာမေတာက္တေခါက္တတ္သူ (ဘဂၤလီ)မ်ားကႏွစ္ေပါက္
တစ္ေပါက္ရိုက္ကာ လွည့္စားဖို ့ရန္ ရည္ရြယ္၍အသံုးျပဳၾကျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ နိဂံုးခ်ဳပ္
ရေသာ္ (ဘဂၤလီရိုဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳးဟူသည့္မွာ) ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဒ္ႏိုင္ငံမွ ခိုး၀င္လာသူဘဂၤလီ
လူမ်ိဳးတို ့၏ ျပည္တြင္းေနမြတ္စ္လင္လူမ်ဳိးတို ့ပူးေေပါင္းကာ (အစၥလာမ္ဥပေဒအရ)ျမန္
မာႏိုင္ငံအား အစၥလာမ္မစ္ႏိုင္ငံ ထူေထာင္ႏိုင္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးကစားကြက္တစ္ခုမွ်
ပင္ျဖစ္သည္ဟု ရခိုင္သမိုင္းအားႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ၾကာမွ် အေသးစိတ္ သုေတသနျပဳ
ကာေလ့လာခဲ့သူျဖစ္သည့္ (ျပင္သစ္ႏိုင္ငံသားသမိုင္းပညာရွင္) Dr,Jacques Leider ဆို
သူမွ သူဤသို ့ေကာက္ခ်က္ခ်ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။

                                   ျပင္သစ္ႏိုင္ငံသား သမိုင္းပညာရွင္ (Dr, Jacques Leider)

ရခိုင္၏သမိုင္းကို ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ၾကာအေသးစိတ္ သုေတသနျပဳကာေလ့လာခဲ့သူ
ျပင္သစ္ႏိုင္ငံသားသမိုင္းပညာရွင္ Dr,Jacques Leider မွဆက္လက္ေျပာၾကားသည္မွာ
ရိုဟင္ဂ်ာမွာ ရခိုင္တိုင္းရင္းသား မဟုတ္ပါေၾကာင္း -

ရိုဟင္ဂ်ာဆိုသည္မွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားနဲပတ္
သတ္ျပီး Concept မရွိပါဘူးတဲ့။ သူတို႕ေတြအေနနဲ႕မတ္တပ္ရပ္ျပီးေတာ့ သူတို႕ဟာျမန္
မာတိုင္းရင္းသားပါလို႕ ေၾကြးေၾကာ္လို႕ေတာ့ မရႏိုင္ပါဘူး။

Wednesday 23 January 2013

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ျမန္မာနိုင္ငံထက္ပိုတိုးတက္တယ္ဆိုသူမ်ားအတြက္.....

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ျမန္မာနိဳင္ငံထက္ GDP ျမင့္ပါသတဲ့ ..၊ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာက ျမန္မာနိဳင္ငံထက္ စီးပြားေရး ပိုမိုေကာင္းမြန္ပါသတဲ့ ......၊  ဘဂၤလားေဒံရွ္က ျမန္မာနိဳင္ငံ ထက္ ပိုမိုၿပီးတိုးတက္
ေခတ္ မွီေနပါသတဲ့ .....၊အဲဒီေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ေကာင္ေတြက ျမန္မာနိဳင္ငံကို ခိုးဝင္ၿပီး ဒုကၡသည္ ခံ စရာမလိုပါဘူးတဲ့ .... ။ ဟဲ ဟဲ .. ျပည္တြင္းေန ၊ ျပည္ပေန မြတ္ကုလားေတြက 
ဘဂၤလားက ေနာင္ဘြားေတြကို သူခိုးေတြ ၊ ျမန္မာနိဳင္ငံကို  ခိုးဝင္ေန ၾကတာလို႕ ေျပာတာကို 
သိပ္ကို အသည္း ဆတ္ဆတ္ခါ နာေတာ္မူၿပီး ဘဂၤလားေသြးေတြ ရဲျပ ေနလိုက္ ၾကတာ ၊မဆီ မဆိုင္ ဘာသာေရး ကို ပုတ္ခတ္  ၊ ရဟန္းသံဃာေတြကို ေစာ္ကား ၊ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြကို နွမသားခ်င္း မစာမနာ ျပည့္တန္ဆာ လို႔ ေျပာလိုေျပာ ။ ဒီလိုေတြ ဘဂၤလားက်င့္ ဘဂၤလား ႀကံ
ေတြနဲ႕ ျမန္မာနိဳင္ငံထဲ အေျခခ်ခြင့္ ရထားတာကိုမွ ေက်းဇူးမေထာက္ ၊သူေတာင္းစားေတြမ်ား
ထမင္းဝေတာ့ ၊ ထုံးစံအတိုင္း လည္ေခ်ာင္းက ထမင္းလုံးက ဗိုက္ထဲ မေရာက္ေသးခင္၊ လက္
ကေရမေျခာက္ ေသးခင္ ၊ ေက်းဇူးမတင္ ဖင္လွန္ ျပၾကေတာ့တာပါပဲ ။

ကဲ ..... ၊  ဒီလိုဆိုလွ်င္ ဘာေၾကာင့္ ဘဂၤလားကို မျပန္ၾကသလဲ ... ?? 

{   ျမန္မာနိုင္ငံ ဇာတိ မို႕လို႕ ဆိုၿပီး ေသာက္ရွက္မရွိ ဖင္ပိတ္ေတာ့ လာမျငင္းနဲ႕  }

ျမန္မာနိဳင္ငံ ဒုကၡသည္ စခန္းမွာမွ ဘာေၾကာင့္ ကုတ္ကပ္ၿပီး ေနထိုင္ေနၾကတာလဲ . ?? 

ျမန္မာနိဳင္ငံ၏ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး စာရင္းဝင္ျဖစ္ေအာင္ ဘာေၾကာင့္ မရမကႀကိဳးပမ္း 

ေနၾက တာလဲ ?? 

ျပည္တြင္းေနေတြ ျပည္ပေနေတြက ဘာေၾကာင့္မို႕ ပုလင္းတူ ဗူးဆို႔ ၊ မသိမသာ ၊ 

သိသိသာသာ ရိုင္းပင္းေနၾကရတာလဲ .... ??

ဒါဟာဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေသြးကစကားေျပာတဲ့သေဘာပါပဲ ။ဇာတိကိုဘယ္လို ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္
ဗီဇနွင့္ မ်ိဳးရိုးကေတာ့ ဘယ္ေဖ်ာက္လို႕ ရနိုင္ပါ့မလဲ ။ ဘဂၤလား မွာ လူ႕အခြင့္အေရး ဆုံရႈံးေနၿပီး
ေနလာခဲ့ရသမွ် ျမန္မာနိဳင္ငံလိုမ်ိဳးမွာ နိဳင္ငံသား ျဖစ္ခြင့္ရၿပီး (သို႕) နိဳင္ငံသားျဖစ္ခြင့္မရခင္ၾကား ကာလ ေတြမွာ ထမင္းတလုပ္အတြက္ ဒုကၡသည္ စခန္းေတြမွာ ခုိလႈံလိုက္လွ်င္ပဲ အပူအပင္မရွိ
ေထာက္ပံ့ေၾကးရမယ္ ၊ တိုင္းရင္းသားေတြနွင့္ အဆင္ေျပလွ်င္ ေျပသလို လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ ဖို႕က ဘဂၤလားမွာ လို ခက္ခဲစြာ ရုန္းကန္စရာ မလိုေတာ့ဘူး ။ေနရာထိုင္ခင္း အတြက္ ကလည္း ဘဂၤလားမွာ လို အမႈိက္ပုံေဘး ၊ ေခ်ာင္းေဘး ၊ေျမာင္းေဘး စသျဖင့္ ေရာဂါဘယ ထူတဲ့ ေနရာ
ေတြမွာ ကုတ္ဖဲ့ၿပီး ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ ကို ေခါင္မိုးၿပီးမွ ေနစရာမလိုပါ ။ထို႔ေနာက္ ျမန္မာနိဳင္ငံတြင္း 
မွာ အေျခအေနေကာင္းလွ်င္ စီးပြားေရး ေခ်ာင္လည္နိဳင္ေအာင္ ကုလားက်င့္ ကုလားႀကံ ကူလီ ကူမာ မ်ိဳးစုံသုံးၿပီး လုပ္စားနိဳင္တယ္ ၊ ကြမ္းယာေရာင္းၿပီးလည္း သူေဌးျဖစ္ေအာင္ လုပ္နိဳင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြ ရွိတယ္ ။ ျဖစ္သြားၾကတဲ့ မြတ္ ကုလားေတြ လည္း မ်ားစြာေတြ႕ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ေနာက္ဆုံး ဒုကၡသည္ စခန္းထဲမွာေတာင္ ေရမီးစုံနွင့္ အင္တာနက္ ၊စေလာင္းၿဂိဳလ္တု၊ေဘာလုံး 
ပဲြေတာင္ ျပစားၾကတဲ့ အဆင့္မို႕ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ထက္ အစစ အရာရာ ေအးခ်မ္း သာယာ တယ္ လို႔ ေယဘုယ သုံးသပ္လို႔ရသလို ၊ ၎တို႕ဘဝေတြ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာထက္ လုံၿခံဳ ခဲ့ၾက ပါတယ္ ၊ ဆိုတာ အေသအခ်ာပါပဲ ။  ေနာက္တစ္ခုက မြတ္ကုလားေတြရဲ႕ အေၾကာက္ ရဆုံးေသာရန္သူ 
စစ္စစ္ဟာ မြတ္ကု လားေတြပါပဲ ။ ဘယ္လူမ်ိဳးကိုမွ မြတ္ ကုလားေတြက ကုလားေတြေလာက္
 မေၾကာက္ၾကပါ ။ ၎အခ်င္းခ်င္း လုပ္ေလ့ လုပ္ထ ရွိေသာ ၊အက်င့္ဆိုး အက်င့္ယုတ္မွန္သမွ် 
ကို ဘယ္လူမ်ိဳးကမွ ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး သူတို႕ေလာက္ မယုတ္ကန္းနိဳင္ၾကတာ သူတို႔ ကို္ယ္တိုင္သာ အသိဆုံးပါ ။ ကမာၻအရပ္ရပ္ ကိုေလ့လာၾကည့္လွ်င္အျခားလူမ်ိဳးနွင့္ ျပႆနာ ျဖစ္လွ်င္သူတို႕
က ႀကိဳၿပီး ဦးေအာင္ မတရားခံရပါတယ္ ၊ ကယ္ၾကပါဦး ၊ ကူၾကပါဦး စသျဖင့္ ဦးေအာင္ဝါဒျဖန္႕
ၿပီး တိုင္ၾက ေတာၾကၿပီး ေနာက္မွ ဖ်က္ဆီးေရးကို လုပ္ေဆာင္ၾကတာ သာဓက ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိတာကို သတိထားၾကည့္ၾကပါ ။ ဒီလို ကူလီကူမာလုပ္ဖို႔ မိမိ ဘာသာေရးေသာ္လည္းေကာင္း ၊ 
မိမိတို႕၏ အားနည္းေသာ သက္ႀကီးရြယ္အို ၊ မိန္းမ ၊ က ေလး အသုံးခ် လို႕ရသမွ်ကို အရွက္အ
ေၾကာက္မဲ့ သိကၡာမဲ့ စာနာမဲ့စြာ အသုံးခ် တတ္ၾကတာ ေတြ႕ျမင္ ၾကရ မွာပါ ။ 

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နိဳင္ငံကေတာ့ လူဦးေရ သန္း ၁၆၀ ေက်ာ္ရွိသည္႔တိုင္ေအာင္ နိဳင္ငံဧရိယာနွင့္ မမွ်
ေသာ လူဦးေရေၾကာင့္ အဆင္ေျပေျပေနထိုင္ၾကေသာ လူတန္းစားမွာ နိဳင္ငံ့လူဦးေရနွင့္ ယွဥ္ ၾကည့္လွ်င္ လြန္စြာ နည္းပါးလွပါတယ္ ။လူဦးေရ ေပါက္ဖြားနႈန္း ျမင့္မားၿပီး ေရာဂါဘယ ထူေျပာ
ျခင္း ၊ ေသာက္သုံးေရသန္႕ ျပႆနာ ၊ အဆိပ္သင့္မႈ ၊ ထြန္ယက္စို္က္ပ်ိဳးရန္ ေျမဧရိယာ ရွားပါးမႈ ၊ ကုလား အခ်င္းခ်င္း အနိဳင္က်င့္ သတ္ျဖတ္ မႈေတြ ႀကီးစုိးေနတဲ့ ဘဂၤလားကို စြန္႕ခြာၿပီး ဦးစြာ ပထမ နယ္ေျမနီးစပ္ေသာ ျမန္မာနိဳင္ငံကို ခိုးဝင္ၾကပါတယ္  ၊ထို႔ေနာက္မွ တ ဆင့္ ျမန္မာနိဳင္ငံ ထက္ တိုးတက္ေနေသာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ၊ ၿပီးလွ်င္ ကမာၻ႕နိဳင္ငံေတြကို ခိုးဝင္ဖို႕ ႀကိဳးစား ၾကပါတယ္ ၊ သို႔ေပမယ့္ ထိုနိဳင္ငံေတြက လုံၿခံဳေရးတင္းၾကပ္လို႔ ခိုးဝင္သူေတြ ကို ဖမ္းဆီးမိျပန္
ေတာ့လည္း ဘဂၤလားက ျပန္လက္ခံေလ့ မရွိသေလာက္ကို ရွားပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ ျပန္စရာေျမ မရွိေသာ ဘဂၤလီေတြက ေနာက္ဆုံး ျမန္မာနိဳင္ငံ ကပါဆိုၿပီး လက္ညိွဳး ထိုးေတာ့ တာပါပဲ ။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကလည္း ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ ၊ ေလနဲ႕ဝမ္းတခါတည္း ေရာလႊတ္ ၿပီး ဘဂၤလီကုလား က ဘဂၤလားက လာတာမဟုတ္ဘူး ဆိုၿပီး ေျဗာင္လိမ္  ေျဗာင္စား ေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီး ဖင္ေပၚေနမွန္း မသိ ၊ လုံေနမွန္းမသိ အျငင္းသန္လူေတြဗီဇအတုိင္း မ်က္စိစုံ မွိတ္ ျငင္းေတာ့ တာပါပဲ ၊ခုေနာက္ 
ပိုင္းမွ ၊ ဘဂၤလား လန္းေကြ႕ဂ္ခ်ည္း သီးသန္႕လႊတ္ေနတဲ့ ဘဂၤလီ ကုလားေတြေၾကာင့္နွင့္ ေလွ
ေမွာက္ၿပီး မာလကီးယားသြားတဲ့ ဘဂၤလီေတြထံက ဘဂၤ လား ကဒ္ေတြေၾကာင့္သာ မေကာင္း တတ္လို႕ အရွက္ေျပ ဝန္ခံ ေျပာၾကား  သြားတာေတာင္ တဖက္ လွည့္နဲ႕ RFA လို သီးသန္႕ ေဒၚ
လာ မီဒီယာ နဲ႕ေပါင္းႀကံၿပီး ရိုဂိန္ညာ ဇာတ္လမ္း ကို မေလ်ာ့ေသးပဲ ၊ OIC အစၥလာမ္မ်က္ကန္း အဖဲြ႕အစည္းမ်ိဳးနွင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျမန္မာနိဳင္ငံကို ဖိအားေပးဖို႕ေတာက္ေလွ်ာက္ ႀကိဳးစားေနတာ ဟာ ဘဂၤလားရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳး ပမ္းမႈေတြသာလွ်င္ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္ ။ 

 ( ျပည္တြင္းေနေတြ ဘဝ မေမ့ရေအာင္ ဓါတ္ပုံေလးကို ေသခ်ာ တင္ျပလိုက္ရပါတယ္ )

ဦးယဥ္ေက်း ။  ။ ၂၄ ၊ ၁၁ ၊ ၁၂ ။
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ျမန္မာနိဳင္ငံထက္ GDP ျမင့္ပါသတဲ့ ..၊ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာက ျမန္မာနိဳင္ငံထက္ စီးပြားေရး ပိုမိုေကာင္းမြန္ပါသတဲ့ ......၊ ဘဂၤလားေဒံရွ္က ျမန္မာနိဳင္ငံ ထက္ ပိုမိုၿပီးတိုးတက္
ေခတ္ မွီေနပါသတဲ့ .....၊အဲဒီေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ေကာင္ေတြက ျမန္မာနိဳင္ငံကို ခိုးဝင္ၿပီး ဒုကၡသည္ ခံ စရာမလိုပါဘူးတဲ့ .... ။ ဟဲ ဟဲ .. ျပည္တြင္းေန ၊ ျပည္ပေန မြတ္ကုလားေတြက
ဘဂၤလားက ေနာင္ဘြားေတြကို သူခိုးေတြ ၊ ျမန္မာနိဳင္ငံကို ခိုးဝင္ေန ၾကတာလို႕ ေျပာတာကို
သိပ္ကို အသည္း ဆတ္ဆတ္ခါ နာေတာ္မူၿပီး ဘဂၤလားေသြးေတြ ရဲျပ ေနလိုက္ ၾကတာ ၊မဆီ မဆိုင္ ဘာသာေရး ကို ပုတ္ခတ္ ၊ ရဟန္းသံဃာေတြကို ေစာ္ကား ၊ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြကို နွမသားခ်င္း မစာမနာ ျပည့္တန္ဆာ လို႔ ေျပာလိုေျပာ ။ ဒီလိုေတြ ဘဂၤလားက်င့္ ဘဂၤလား ႀကံ
ေတြနဲ႕ ျမန္မာနိဳင္ငံထဲ အေျခခ်ခြင့္ ရထားတာကိုမွ ေက်းဇူးမေထာက္ ၊သူေတာင္းစားေတြမ်ား
ထမင္းဝေတာ့ ၊ ထုံးစံအတိုင္း လည္ေခ်ာင္းက ထမင္းလုံးက ဗိုက္ထဲ မေရာက္ေသးခင္၊ လက္
ကေရမေျခာက္ ေသးခင္ ၊ ေက်းဇူးမတင္ ဖင္လွန္ ျပၾကေတာ့တာပါပဲ ။

ျမန္မာလံုမငယ္အတြက္ ကဗ်ာ.....

ဒီမယ္ လုံမငယ္ .....
မင္းေနတာ ျမန္မာမွာ 
မင္းေမြးတာ ျမန္မာမွာ 
မင္းစားတာ ျမန္မာထမင္းပါ ။
မင္း အေဖ ဘာလဲ ။ မင္း အေမဘာလဲ ။

တျခားႏုိင္ငံကုိ အားက်တယ္ ။ 
ဓေလ့ကုိ ကုိးကြယ္တယ္ဆုိ ျမန္မာမွာ မေနပါနဲ ့လား ။

အေပၚ အခြ်တ္၀တ္တုိင္း အပ်က္မ မဟုတ္ေပမဲ့ ။
မင္းတုိ ့လုပ္ရပ္ အပ်က္မထက္ ဆုိးေနပါလား 

ေရွ့ေလးကုိ ဖံုး ။ ေခါင္းေလး လံုယံုနဲ ့
ေတာ္ေတာ္ ဖံုးဖံုး ဖိဖိ ျဖစ္ေနျပီလုိ ့
မင္းထင္ေလသလား ။
လံုမငယ္ .....

ဟုတ္ပါတယ္ ။ မင္း ခႏၶာ မင္းျပေနတာပါ ။ 
မင္း အတြက္ ရွက္စရာမဟုတ္ဘူး ။ 
ဒါေပမဲ့ ျမင္တဲ့ သူ ။ ျမန္မာ အမ်ိဳးသားတုိင္း 
ရွက္တယ္ကြ ။
ကုိယ့္တန္ဖိုးကုိ ကုိယ္မသိမွေတာ့ ။မင္းဟာ ဘယ္ေတာ့မွ 
တန္ဖိုး ႀကီးတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္မလာႏုိင္ဘူး ။
ဒါ့ေႀကာင့္ တန္ဖိုး မရွိတဲ့ မိန္းမ င့ါတုိ ့လူမ်ိဳး ျဖစ္ေလပါလား ဆုိျပီး ။
ငါတုိ ့ျမန္မာ အမ်ိဳးသားေတြ ရွက္တယ္ ။

ဒါမ်ိဳး ၀တ္ခ်င္ ။ ဒါမ်ိဳး ျပခ်င္ ။ ေက်းဇူးျပဳျပီး ျမန္မာမွာ မေနပါနဲ့လား  ။
ေတာင္းဆုိတာပါ ။ တုိ ့ျမန္မာ မိန္းကေလးေတြ အားလံုး အရွက္ရေစတယ္ ။
ေနာင္လာ ေနာက္သား ကေလးေတြလည္း လမ္းမွားေစတယ္ ။

ဒီလို လုပ္ရပ္ေတြကို လက္ခံႏုိင္တ့ဲ အသုိင္းအ၀ုိင္းကုိလည္း အံႀသ မိပါတယ္ ။
ဒါကုိပိတ္ပင္ရင္ ခင္ဗ်ားတုိ ့ေနာက္ ၁ ခါ မႀကည့္ရမွာစုိးေလသလား ။
ခင္ဗ်ားတုိ ့သားသမီး ဆုိရင္ေရာ ခင္ဗ်ားတုိ ့လက္ခံျပီး ဒီအတုိင္း ႀကည့္ေနမွာလား ။
သားသမီးခ်င္း ကုိယ္ခ်င္းစားျပီး ကုိယ့္ႏုိင္ငံ ယဥ္ေက်းမူ ့ကုိထိန္းသိမ္းေပးပါ ။

လံုမငယ္မ်ားလည္း ရွက္တက္ပါေစ ။ 
ခုိးစား ၀ွက္စားမွ အရွက္ရတာမဟုတ္ဘူး ။
ရွိတာကို ထုတ္ႀကြားရင္လည္း ငႀကြား နာမည္ရျပီး အရွက္ကဲြတက္ပါတယ္ 
လံုမငယ္ ..... ။

အပ်က္မ ဆုိတာ ခႏၶာ ေရာင္းစားမွ အပ်က္မ မဟုတ္ဘူး ။ 
တုိင္းျပည္ဖ်က္ရင္လည္း အပ်က္မပဲ ။ 
ယဥ္ေက်းမူ ့ဖ်က္လည္း အပ်က္မပဲ ။
ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ ။ 
ကုိယ့္တန္ဖိုးကုိ ဖ်က္ေနလည္း ....
ဒါဟာ အပ်က္မပဲ ။
လုံမငယ္ ..... ။


အမွန္တရားဆုိတာ နားခါးပါတယ္ ။
ေဆးစြမ္းေကာင္းဆုိတာ အျမဲ ခါးသက္ ပါတယ္ ။

မင္းတုိ ့ပ်က္စီးေနေသာ အပ်က္မသုိ ့။
အမွန္တရား ေဆးခါး ၁ ခြက္ .....
သားသမီးခ်င္း ကုိယ္ခ်င္းစာျပီး ၊ ႏွမကဲ့သုိ ့တန္ဖိုးထားလုိ ့ငါတုိက္လုိက္တယ္ ..... ။
ေစတနာ နားမလည္လုိ ့ငါ့ ကုိ အမုန္းပြါးပါ ။ 
ဒါေပမဲ့ ဒီေဆးခါးကိုေတာ့ ကုန္ေအာင္ေသာက္ျပီး ။ ကုိယ့္တန္ဖိုးကုိ ကုိယ္ျပန္ျမွင့္ႏုိင္ပါေစ ..... ။



စစ္ႀကီး
ဒီမယ္ လုံမငယ္ .....
မင္းေနတာ ျမန္မာမွာ
မင္းေမြးတာ ျမန္မာမွာ
မင္းစားတာ ျမန္မာထမင္းပါ ။
မင္း အေဖ ဘာလဲ ။ မင္း အေမဘာလဲ ။

တျခားႏုိင္ငံကုိ အားက်တယ္ ။
ဓေလ့ကုိ ကုိးကြယ္တယ္ဆုိ ျမန္မာမွာ မေနပါနဲ ့လား ။

Tuesday 22 January 2013

*** ငါတို ့ရဲ့ ခ်စ္သူမ်ားေန ့ ***

*** ငါတို ့ရဲ့ ခ်စ္သူမ်ားေန ့ ***
=====================
အမွန္ေတာ့ ငါတို ့ေတြ တပ္ထဲေရာက္ထဲက
အခ်စ္ငတ္ေနခဲ့ၾကတာပါ ေသြးေတြကေတာ့ရဲလို ့
ခ်စ္သူထက္ တိုင္းျပည္ကိုေပးဆပ္ျခင္လို ့
ဒါေပမဲ့ စစ္သားျဖစ္ေနေတာ့ ၁၄ရက္ေန ့မသိဘူး ...........

ေပ်ာ္ႏိုင္ၾကပါေစခ်စ္သူတိုင္း ငါတို ့ေတာ့မင္းတို ့
ေပ်ာ္တာေလးေတြကို ေစာင့္ ေ၇ွာက္ရင္း
ေက်နပ္ေနရယံုျပင္ ဘာတတ္ႏိုင္မလဲကြယ္ 
ငါတ့ိုကစစ္သားေလ.......

စစ္မိန္ ့သံေတြဘဲ ထြက္ေနတဲ့ငါတို ့ ႏွဳတ္ခမ္းေတြ
ခ်ိဳျမိန္တဲ့ အခ်စ္ေတြ ဘယ္ခ်ိန္ထြက္လာမွာလဲ
ငါတို ့မသိဖူး ငါတို ့ကမင္းခေယာက်ာၤးေလ
မထြက္ႏိုင္ဖူးဆိုတာ မခ်စ္တတ္လို ့မဟုတ္ဖူးေနာ္
တိုင္းျပည္နယ္စပ္မွာ ေသနတ္တစ္လက္နဲ့........

အခ်စ္မကင္းလို ့ျခံဳထဲကင္းေစာင့္ေနတာပါ
ခ်စ္ခ်င္တာေပ့ါကြယ္ ငါတို ့လည္းလူတစ္ေယာက္ဘဲ
လြမ္းတတ္တာေပ့ါ ငါတို ့လည္းလူတစ္ေယာက္ဘဲ
ေတြးတာေပ့ါ့ ငါတို ့လည္းဒုကၡေတြ ဘယ္ခံခ်င္မလဲ.....

ဒါေပမဲ့ မရဖူးေလ မင္းမွနားခ်င္အိပ္ခ်င္ေပ်ာ္ေနခ်င္ရင္
မင္းျပည္သူေတြ ကာကြယ္ဖို ့ဘယ္သူလုပ္မွာလဲ
ေအာ္ဒီလိုေတြးေတာ့လဲ ငါမခ်စ္ရေပမဲ့
အခ်စ္မငတ္ပါဖူး ေပ်ာ္လိုက္တာ.......

ဒီအေတြး လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းတစ္ခြက္
ေစာင္ျခားျခံဳရင္း ေျပာင္းေသနတ္ႏွဳတ္ခမ္းေတ့
ငါတို ့အေတြး ၁၄ရက္ေန့မွာ
ခ်စ္သူနဲ့ဝိုင္နဲ ့တီလံုးသံၾကား
ေပ်ာ္ေနမွာဘဲ ျပည္သူေတြ.......

ေအာ္ဒီလိုေတြးရင္ ေျဖသိမ့္ၾကည္ႏွဳးေပးရင္
ငါတို ့ေပးဆပ္ခဲ့တာ ေနာက္ထပ္၁၄ရက္
တစ္ႏွစ္ျပည့္ ေနာက္တခါေရာက္ျပန္ပီေပ့ါ
ေဆာင္းတြင္း အရာရာလွပေနသလို

လူတိုင္း ႏွလံုးသားေလးေအာက္မွာ
ျဖဴစင္စြာေန ႏိုင္ဖို ့ ေပ်ာ္ရြင္ႏိုင္ၾကဖို ့
ငါတို ့ေတြ ခရီးထြက္ေနတာ
အခ်စ္ေရးထက္ စစ္ေရးခက္ေနတယ္ေလ
ေအာ္ ၁၄ရက္ေန ့ အခ်စ္မသိႏိုင္ပါ....

အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ကိုကာကြယ္ရန္
ေပးဆပ္ရင္းနဲ ့ င့ါတို့ခ်စ္သူနဲ ့
မိဘနဲ ့ သားမယားအခ်စ္ဆံုးေတြနဲ ့
ေဝးရတာဘ ဲ ဟိုးအေဝးမွာၾကည့္လိုက္စမ္း........

မီးေရာင္ျပျပေလး ေအာက္မွ
ျပည္သူခ်စ္သူ အတြဲေလးေတြ
လက္ခ်င္းတြဲေနတယ္ ၁၄ရက္ေန ့မွာ
ေပ်ာ္ရြင္စြာ အျပံဳးေလးေတြနဲ ့.........

ခ်စ္ရည္ရႊန္းလဲ့ မ်က္လံုးေလးေတြနဲ
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့္လို့
ၾကည္ႏွဳးေနလိုက္ၾကတာ တန္ပါတယ္
ငါတို ့ခ်စ္သူေတြနဲ့ ခြဲေပးရတာ........

ငါတို ့ေတြရဲ ့ေပးဆပ္ျခင္းေတြေၾကာင့္
ခ်စ္သူေတြတိုင္း အျပံဳးေတြ လွပ
ေပ်ာ္ရြင္ၾကည္ႏွဳးႏိုင္ၾကတယ္လို ့ ေတြးရင္း
အိုေသြးေသာက္ျပံဳးလိုက္ပါ။


၁၄ရက္ေန ့မွာ ခ်စ္သူနဲ ့သားမယားနဲ ့အတူမရိွႏို္င္တဲ့
တပ္မေတာ္သားမ်ားနဲ ့ ပါရမီျဖည့္ဘက္မ်ား အတြက္

 ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသားေလး
*** ငါတို ့ရဲ့ ခ်စ္သူမ်ားေန ့ ***
=====================
အမွန္ေတာ့ ငါတို ့ေတြ တပ္ထဲေရာက္ထဲက
အခ်စ္ငတ္ေနခဲ့ၾကတာပါ ေသြးေတြကေတာ့ရဲလို ့
ခ်စ္သူထက္ တိုင္းျပည္ကိုေပးဆပ္ျခင္လို ့
ဒါေပမဲ့ စစ္သားျဖစ္ေနေတာ့ ၁၄ရက္ေန ့မသိဘူး ...........

ဒါေလးကို ဖတ္ ၾကည့္ၾကပါ............

< ဘ ဝ မုန္ တိုင္း >

ခ်စ္သူ ၂ဦး စိတ္ေကာက္ၾကတဲ့ အခါ
ျပန္ေခ်ာ့တဲ့ စကားေလး တခြန္းကို အရင္ေျပာဖို ့မတြန္ ့တိုပါနဲ ့
တခ်ဴိ ့ကိစၥေတြက စိတ္ေကာက္တုန္းက ဘာမွမဟုတ္ပင္မယ့္ ၾကာလာတဲ့ အခါ အစိုင္ခဲ တခုျဖစ္ ေျပာင္းလဲ တတ္လို ့ပါ

ခ်စ္သူ ၂ဦး ရန္ျဖစ္ၾကတဲ့ အခါ
မွားခဲ့တဲ့ သူက အရင္ ျပန္ေတာင္းပန္ဖို ့ထပ္ခါတလဲလဲ မစဥ္းစားပါနဲ ့
တခ်ဴိ  ့ ကိစၥေတြက စဥ္းစားလြန္းတဲ့ အခါ ျပန္မရေတာ့တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေတြက ကိုယ့္ဆီက ျပန္ျပီးထြက္ခြာသြားနိုင္လို ့ပါ

ကိုယ့္ရဲ  ့ေမးလ္ ထဲမွာ လက္ရွိ သူငယ္ခ်င္း ဘယ္သူ ေတြ ရွိတဲ့ ဆိုတာ ကိုယ့္ခ်စ္သူ ကို ေျပာျပပါ
သဝန္တို ဖို ့အတြက္ မဟုတ္ပါဘူး

ခ်စ္သူေတြ တေယာက္ရဲ ့ Mail Password တေယာက္ သိတယ္ဆိုတာ
အျမဲ ဝင္စစ္ျပီး  ရစ္ဖို ့အတြက္ မဟုတ္ပါဘူး
ကိုယ့္ ခ်စ္သူ အတြက္ ကိုယ္ စိတ္ပူေနလို ့ပါ

လူ အသိုင္းဝန္း ထဲမွာ ေနတဲ့ အတြက္...သူငယ္ခ်င္း ေပါင္းစံု ရွိမွာပါ
သူ ့မွာလည္း မိန္းခေလးသူငယ္ခ်င္း ရွိသလို ကိုယ့္ထဲမွာလည္း ေယာက်ာ္းေလး သူငယ္ခ်င္းေတြရွိမွာပါ
ကိုယ့္ရဲ  ့ခ်စ္သူ ကို ေျပာျပျခင္း ျဖင့္ ကိုယ္ သူ ့ကို ဘယ္ေလာက္ အေလးထားတယ္ ဆိုတာ သူသိပါေစ
မိန္းခေလး ရဲ  ့အေၾကာင္းကို မိန္းခေလး က ပို သိနိုင္သလို
ေယာက္်ားေလးရဲ  ့အေၾကာင္းကိုလည္း ေယာက်ာ္း ေလး ဘဲ အသိဆံုးပါ

ဘယ္ကိစၥ မဆို အေလးနက္ထားျပီး ခ်စ္သူကို တိုင္ပင္ပါ
သင့္ အတြက္ ဘာမွမဟုတ္ပင္မယ့္ ခ်စ္သူက သင္နဲ ့အတူတူ ဆိုးအတူေကာင္းအတူ အၾကံဥာဏ္ေပးနိုင္လို ့ ေတာ္ေတာ္ကို ေက်နပ္မိမွာပါ...

သင့္ကို သူ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုျပီး ခဏခဏေမးတယ္ဆိုတာ...
သင္ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ မသိလို ့မဟုတ္ပါဘူး
သင္ ေျပာတာကို သူ ၾကားျပီး သူ ရဲ  ့တေန ့တာကို စိတ္ဓာတ္ခြန္အား အျပည္ ့နဲ ့ေလွ်ာက္လွမ္းခ်င္လို ့ပါ

သူ ့ကို သင္ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ ဆိုျပီး ခဏခဏ ေျပာေပးပါ
ေျပာစရာ စကား မရွိလို ့ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး
ခ်စ္သူ ၂ ဦး ရဲ  ့နားလည္ မႈ ကို ပို ျပီး ခိုင္ျမဲ ခ်င္ လို ့ပါ

တကယ္လို ့ ခ်ိန္းထားတဲ ့အခ်ိန္ အတိုင္း သူ မေရာက္လာဘဲ  ေနာက္က်မွေရာက္လာတယ္ဆိုရင္
အရင္ စိတ္မဆိုးပါနဲ ့....
သူ အဆင္ေျပရဲ  ့လား ေနေကာင္းရဲ  ့လား တခြန္းတည္း စိတ္ရင္းနဲ ့ေမးလိုက္ပါ
သင့္အတြက္ အပန္းမၾကီးပင္မယ့္ သူ ့အတြက္ ကေတာ့ ကမာၻၾကီး တခုလံုး ရလိုက္သလို ေပ်ာ္ရႊင္ေနမွာပါ

တကယ္လို ့ခ်စ္သူ၂ဦး ျပသာနာတက္ၾကရင္ အားနည္းခ်က္ကို ထုတ္ေဖာ္ျပီး မတို္က္ခိုက္ပါနဲ ့
သူ ့မွာ အရင္က ရည္စားမ်ားခဲ့တယ္ ဆိုရင္ အျပစ္မေျပာပါနဲ ့
အစတုန္းကေတာ့ လက္ခံနုိင္ ခဲ့ျပီးမွ အခုက်မွ အျပစ္မဖြဲ ့ပါနဲ ့
သူ မွာ ရည္စားမ်ားရတဲ့ အေၾကာင္းရင္း ရွိမွာပါ
နာက်င္ေနတဲ့ သူ ့ရဲ  ့အတိတ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္လို ့အရင္က စဥ္းစားခဲ့ ဖူးတာကို အေကာင္ထည္ေဖာ္လိုက္ပါ

သူစိမ္း လူသား၂ဦး ေပါင္းစပ္ဖို ့စဥ္းစားတဲ့ အခါ မတူညီတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိမွာပါ
စိတ္သေဘာထားခ်င္း မတိုက္ဆိုင္တဲ့ အခါ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က တဖက္လူ ဆိုးခဲ့တာကိုဘဲ စဥ္းစားေနတတ္ၾကတယ္
ကိုယ့္အေပၚကို သူ တကယ္ အနစ္နာခံျပီး ေကာင္းခဲ့တာကို ေမ့ေနတတ္ၾကတယ္

ခ်စ္သူ ၂ဦးရဲ  ့ ဘဝဟာ ပင္လယ္ျပင္မွာ ေလွေလွာ္ေနတာနဲ ့အသြင္ တူပါတယ္
တက္ညီလက္ညီ ဘယ္ေလာက္ေလွာ္ေလွာ္ တခါတေလ မုန္တိုင္း က်ေရာက္တတ္တယ္
အဲဒီအခါက်ရင္ ပို ျပီး စည္းလံုးမွ ေလွ မေမွာက္ဘဲ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္မွာပါ

ခရီးေဝးတဲ့ အခါက်ရင္ ၂ေယာက္လံုး ေလွေလွာ္ရတာ ေမာပန္းေနမွာပါ
ကိုယ္အနားယူေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်န္တဦး က ေမာေမာပန္းပန္း ေလွာ္တာမေမ့ပါနဲ ့
ကိုယ့္အလွည္ ့က်ရင္လည္း နားလည္မႈ အျပည္ ့နဲ ့ေလွာ္ခတ္ေပးလိုက္ပါ

ရာသီဥတု သာယာေနတယ္ဆိုလို ့လည္း မေပါ့ပါနဲ ့
မထင္မွတ္ထားတဲ့ ေရထဲက အမႈိက္ေလးေတြကလည္း ခ်စ္သူတို ့ရဲ  ့ ေလွေလးကို ေမွာက္နိုင္စြမ္းရွိပါတယ္

ေနသာေန ခ်ိန္ ရွိသလို ေလျပင္းတိုက္ခိုက္ခ်ိန္လည္း ရွိမွာပါ
အနားယူရမယ့္ အခ်ိန္ ရွိပင္မယ့္ ပင္ပင္ပန္းပန္း ေလွေလွာ္ရမယ့္ အခ်ိန္လည္း ရွိမွာပါ

လက္တဲြေဖာ္ ဆိုတဲ့ ပန္းတိုင္ ေလးကို
တေယာက္နဲ ့တေယာက္ နားလည္မႈ အျပည္ ့နဲ ့ဘဝမုန္တိုင္းေတြကိုေက်ာ္ျဖတ္ကာ ေလွ မေမွာက္ဘဲ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေရာက္နိုင္ၾကပါေစ~~~~

( ဇင္ ႏွင္း )

ျပန္ေခ်ာ့တဲ့ စကားေလး တခြန္းကို အရင္ေျပာဖို ့မတြန္ ့တိုပါနဲ ့
တခ်ဴိ ့ကိစၥေတြက စိတ္ေကာက္တုန္းက ဘာမွမဟုတ္ပင္မယ့္ ၾကာလာတဲ့ အခါ အစိုင္ခဲ တခုျဖစ္ ေျပာင္းလဲ တတ္လို ့ပါ

ခ်စ္သူ ၂ဦး ရန္ျဖစ္ၾကတဲ့ အခါ
မွားခဲ့တဲ့ သူက အရင္ ျပန္ေတာင္းပန္ဖို ့ထပ္ခါတလဲလဲ မစဥ္းစားပါနဲ ့
တခ်ဴိ ့ ကိစၥေတြက စဥ္းစားလြန္းတဲ့ အခါ ျပန္မရေတာ့တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေတြက ကိုယ့္ဆီက ျပန္ျပီးထြက္ခြာသြားနိုင္လို ့ပါ

သမၼတဦးသိန္းစိန္ေရးသားထားေသာ " စီးဆင္းေနေသာ ဧရာဝတီ " ဝတၳဳတို



သမၼတဦးသိန္းစိန္ေရးသားထားေသာ " စီးဆင္းေနေသာ ဧရာဝတီ " ဝတၳဳတို

စစ္ေဆး႐ံု ကားဂိတ္သို႔ အမွတ္ (၉) ကား ထိုးရပ္ လိုက္ခ်ိန္တြင္
ညေန ၃ နာရီ၊ ၄၅ မိနစ္သာရွိေသးသည္။ လူနာ ေတြ႔ခ်ိန္သည္ ညေန
၄ နာရီမွ ၆ နာရီ အထိျဖစ္၍ ၁၅ မိနစ္ ေစာင့္ရေပဦးမည္။ အမွတ္ (၂) ဂိတ္ေပါက္ဝရွိ အုတ္ခံုတန္း ေပၚတြင္ထိုင္ရင္း ေထာက္ၾကန္႔ကား ဂိတ္က ဝယ္လာခဲ့သည့္ ၃၅ ျပားတန္ ဒူးယား စီးကရက္ တစ္လိပ္ကို အက်ႌအိတ္ ကပ္ အတြင္းမွ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။

မီး ညႇိရန္အတြက္ ေဘး ဘယ္၊ ညာသို႔လွမ္း 
ၾကည့္လိုက္သည္တြင္ အုတ္ခံုအစြန္း၌ ေဆးလိပ္ ထိုင္ေသာက္ေနသည့္ ဦးႀကီး တစ္ဦးကို ေတြ႔၍ အနီးသို႔ တိုးကပ္လိုက္ မိသည္။

"ဦးေလး ... မီးတစ္တို႔ေလာက္ ေနာ္"
ဦးေလးႀကီး ကမ္းေပးသည့္ မီး တရဲရဲႏွင့္ ေဆးလိပ္ကို လွမ္းယူကာ မီးညႇိရင္း ဦးေလးႀကီးကို အကဲခတ္သလို ကြၽန္ေတာ္ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ အသား ညိဳညိဳ၊ ကိုယ္လံုး ကိုယ္ထည္ တုတ္တုတ္ ခိုင္ခိုင္ႏွင့္ ေခါင္းတံုး ဆံေတာက္ကို တိုတို ညႇပ္ထားသည္။ ဦးေလးႀကီး၏ ပံုသဏၭာန္ ကိုျမင္လိုက္ ကတည္းက စစ္သည္ ေဟာင္းႀကီး တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္ အကဲခတ္ မိသည္။ ေသသပ္စြာ ဝတ္ဆင္ ထားသည့္ ပင္နီတိုက္ပံု၏ ညာဘက္အိတ္ ကပ္ထက္တြင္ တပ္ဆင္ထားေသာ အဝါ၊ အနီ၊ အစိမ္း သံုးေရာင္ျခယ္ကတၱီပါ အတံုးကေလးထက္မွ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ေတာက္ ေနသည့္ ေငြၾကယ္ျဖဴကေလးသံုးပြင့္ကို လွမ္း၍ျမင္လိုက္ရသည္ႏွင့္ ထိုဦးေလး ႀကီးကို ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားသြားမိ သည္။
"ဦးေလးက ေမာ္ကြန္းဝင္ ပထမ ဆင့္ေနာ္"

ဦးေလးႀကီးသည္ ကြၽန္ေတာ္ ကမ္းေပးသည့္ ေဆးလိပ္ကို လွမ္းယူရင္း ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္ကာ ေဖာ္ေရြစြာ တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္သည္။

"ဟုတ္တယ္ကြဲ႕ ငါ့တူရဲ႕၊ ငါ့တူ က တပ္ထဲကပဲလား"

"ဟုတ္ကဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ တပ္မ ( -) ဌာနခ်ဳပ္ကပါ။ ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ ဗိုလ္ေအာင္ႏိုင္ပါ"

ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ မိတ္ဆက္ရင္း ထိုဦးေလးႀကီးအနားမွာ ပင္ ထိုင္လိုက္သည္။

"ေၾသာ္ - ဗိုလ္ႀကီးက တပ္မ(-) ကကိုး၊ ဦးနာမည္က ေအာင္ထြန္းကြဲ႕"

"ဟုတ္ကဲ႔ ဦးေလး၊ သိရတာ ဝမ္းသာ ပါတယ္"

ဘတ္စ္ကားကို တိုးေဝွ႔ စီးရသျဖင့္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ လာခဲ့သေလာက္ အုတ္ခံု ေပၚတြင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထိုင္ၿပီး စီးကရက္ကို အားရပါးရ ဖြာ႐ိႈက္လိုက္ ရသည့္အခါတြင္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္သည္ ေပါ့ပါး လန္းဆန္း၍ လာသည္။ လြတ္ လပ္ျခင္း၊ က်ယ္ျပန္႔ျခင္း၏ အရသာကို ကြၽန္ေတာ္ ခံစား ေနရသည္။

"ဒါနဲ႔ ဦးေလးက ဘယ္တပ္ကလဲ ဟင္၊ အခုေကာ တပ္ထဲမွာ ပဲလား"
ဦးေလးႀကီးသည္ ေဆးလိပ္ေငြ႕ မ်ားကို မႈတ္ထုတ္လိုက္ရင္း ရီေဝေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ အေဝးသို႔ ေငးစိုက္ ၾကည့္လိုက္သည္။

"တပ္ထဲက ထြက္လိုက္တာ ၾကာ ပါၿပီကြယ္"

"ဟာ ဦးေလးက်န္းမာေရး အေျခ အေနက ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းေသးတာပဲ ဦးေလးရဲ႕၊ ေကာင္းေကာင္း တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ ႏိုင္ေသးတာပဲ ဦးေလးရယ္၊ တပ္ထဲက ထြက္တာ ေစာမေနဘူးလား"

"မေစာပါဘူး ဗိုလ္ႀကီးရယ္၊ ေျခ တစ္ဖက္မွ မရွိေတာ့တာ"

"ဟာ ဦးေလးရယ္"
ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လံုးမ်ားသည္ ဦးေလးႀကီး၏ေျခေထာက္ဆီသို႔ အလို အေလ်ာက္ ေရာက္သြားမိသည္။ ေျခ အတုတပ္ထားေသာ ဦးေလးႀကီး၏ ဘယ္ေျခေထာက္ႏွင့္ အုတ္ခံုေဘးတြင္ လွဲခ်ထားေသာ ခ်ဳိင္းေထာက္ကို ယခုမွ ပင္ ကြၽန္ေတာ္သတိထားလိုက္မိသည္။ နီညိဳေရာင္ သစ္သားေျခတုႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ထဲတြင္ နင့္ခနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။

"ဦးေလး အခုလူနာလာၾကည့္ တာလား"
"ဟုတ္တယ္ဗိုလ္ႀကီး"

"ဒါျဖင့္ ေဆး႐ံုထဲ ဝင္ၾကရေအာင္၊ ဂိတ္တံခါးဖြင့္ ေနၿပီ၊ ဦးေလးကို ကြၽန္ေတာ္ ျဖည္းျဖည္း တြဲေခၚမယ္"

"ရပါတယ္ဗိုလ္ႀကီးရယ္၊ မလိုပါ ဘူးကြယ္"

ဦးေလးႀကီးသည္ ေျပာေျပာဆိုဆို ႏွင့္ အုတ္ခံုနံေဘးတြင္ လွဲခ်ထားသည့္ ခ်ဳိင္းေထာက္ကို ကုန္းေကာက္ရင္း ခ်ဳိင္းေထာက္ အကူျဖင့္ ထိုင္ရာမွ ထလိုက္ သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ေဆး႐ံုဝင္း အတြင္းသို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း ဝင္လာၾကသည္။

"ဦးေလးတို႔ သားအဖ ကံမေကာင္း ၾကဘူးကြယ္"

"ဗ်ာ ဦးေလးတို႔သားအဖ ဟုတ္ လား"

"ဟုတ္တယ္ဗိုလ္ႀကီး၊ အခု ဦးေလး သားႀကီးလည္း ဒဏ္ရာရၿပီး မေန႔ကပဲ ဒီေဆး႐ံုကို ေရာက္လာတယ္ ဆိုလို႔ သူ႔ကို ဦးေလး လာေတြ႔တာ"

"ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ ဦးေလးရယ္၊ ဒီလိုျဖစ္ရတာကို ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္း ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း စစ္သား ဆိုေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္ ဦးေလး။ 

ကြၽန္ေတာ္လည္း သင္တန္းတက္ဖို႔ အတြက္ မေန႔ကမွ ေရွ႕တန္း ဌာနခ်ဳပ္က ျပန္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဌာနခ်ဳပ္ကို မေရာက္ခင္ ေျခလ်င္တပ္မွာ ေနတုန္းက ကြၽန္ေတာ့္ တပည့္ တစ္ေယာက္လည္း ေရွ႕တန္းမွာ ဒဏ္ရာရၿပီး ဒီေဆး႐ံုကို ေရာက္လာတယ္ ဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္လာ ေတြ႔တာ၊ စစ္ပြဲ ဆိုေတာ့လည္း ေသနတ္ ေတြ၊ ဗံုးေတြနဲ႔ ပစ္ၾက၊ ခတ္ၾက၊ တိုက္ ၾကရတာ မဟုတ္လား၊ ပန္းနဲ႔ေပါက္ ၾကတာ မဟုတ္ေတာ့လည္း ထိၾက၊ ခိုက္ ၾကတာေပါ့။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိး အတြက္ တရားေသာ စစ္ကို တိုက္ေနၾက တာပဲမဟုတ္လား။ ျပည္သူ တစ္ရပ္လံုး ကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘက္က ရွိေန ပါတယ္ေလ"

"ဒါေပါ့ ဗိုလ္ႀကီးရယ္၊ ဒီေကာင္ က ကြၽန္ေတာ့္ထက္ ပိုဆိုးတယ္၊ ကြၽန္ ေတာ္ကမွ တပ္ထဲမွာ ဒုတိယ အရာခံ ဗုိလ္အဆင့္ အထိ တာဝန္ ထမ္းခဲ့ေသး တယ္။ ဒီေကာင္ အခု တပ္ၾကပ္ႀကီးပဲ ရွိေသးတာ၊ အသက္က ဘာရွိဦးမွာလဲ၊ သံုးဆယ့္ တစ္ႏွစ္ပဲ ရွိဦးမယ္"
"ဦးေလးသားက ဘယ္တပ္ကလဲ နာမည္ဘယ္လိုေခၚသလဲ ဦးေလး"

"ေမာင္ေမာင္၊ တပ္ၾကပ္ႀကီး ေမာင္ေမာင္၊ အမွတ္(-) ေျချမန္တပ္ရင္း က"

ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ သံသယ တစ္ခုဝင္လာမိသည္။

"ျမခင္ေယာက်္ား ေမာင္ေမာင္ လား ဦးေလး"

ဦးေလးႀကီးသည္ သူ႔ေျခလွမ္းကို တံု႔ခနဲ ရပ္လိုက္ၿပီးမွ ကြၽန္ေတာ့္အား စူးစမ္းသလို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
"ဗိုလ္ႀကီး ဒီေကာင့္ကို သိတယ္ ေနာ္"

"ျမခင္ေယာက်္ား ေမာင္ေမာင္ လား"ဟု ကြၽန္ေတာ္ ထပ္ေမးလိုက္မိသည္။

"ဟုတ္တယ္ကြဲ႕၊ ျမခင္ေယာက်္ား ေမာင္ေမာင္"
.............................................................................................................

"ဗိုလ္ႀကီး"

"ဘာတုံးကြ၊ မင္းဘာလာ႐ႈပ္ဦး မလို႔လဲ"

တိုက္ပြဲတစ္ပြဲ အတြက္ ေျမပံုေပၚ တြင္ လမ္းေၾကာင္း သံုးသပ္ေရြးခ်ယ္ လ်က္ရွိစဥ္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခၚလိုက္သ ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္တိုသြားမိသည္။ 

ေမာင္ေမာင့္ အက်င့္ကို ကြၽန္ေတာ္သိၿပီး ျဖစ္သည္။ ရန္သူႏွင့္ တိုက္ပြဲဝင္ရန္ ျပင္ဆင္ၿပီဆိုလွ်င္ ေမာင္ေမာင္တစ္ ေယာက္ အူျမဴး ေနတတ္သည္။ ရဲေဘာ္ ေတြကို စçသည္၊ ေနာက္သည္၊ ေျပာင္ သည္။ တပ္စု တပ္ၾကပ္ႀကီးလည္း မေန ရ၊ ကြၽန္ေတာ့္ကိုပင္ ခ်စ္ခင္စြာ ေလးေလးစားစား ေျပာေလ့ ဆိုေလ့ရွိ သည္။ သူ႔အက်င့္ကို သိထားၿပီး ျဖစ္၍ သူ႔ကို လွမ္းေမးလိုက္ရသည္။

"ဒီစစ္ဆင္ေရး ၿပီးရင္ ျမခင္ကို ေတာင္းေပးေနာ္ ဗိုလ္ႀကီး"

ကြၽန္ေတာ္တို႔ တပ္စု ေရအိုးစင္ ရြာကေလး၌ တာဝန္ က်သည္မွာ ႏွစ္လ ခန္႔သာ ရွိေသးသည္။ ရြာလယ္ေဈးဆိုင္ မွ ျမခင္ကို ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ မ်က္စိက် ေနေပၿပီ။ ျမခင္ကလည္း မ်က္စိက်ေလာက္ စရာပင္။ မလွေသာ္ လည္း အသားညိဳစိမ့္စိမ့္၊ ကိုယ္လံုး ကိုယ္ထည္ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း၊ မ်က္လံုးမ်က္ခံုး ေကာင္းေကာင္း၊ ႏွာတံေပၚေပၚႏွင့္ ၾကည့္လို႔ေကာင္း သည္။ ေဈးသည္ပီပီ ႏႈတ္ခ်ဳိသည္၊ ေဖာ္ေရြသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ျမခင္၏ ေဈးဆိုင္၌ ဝယ္သူမစဲ တသဲသဲႏွင့္ အၿမဲလိုပင္ စည္ကားေနေလ့ ရွိသည္။ 

တပ္စုအတြင္း၌ ေဈးဝယ္သည့္ အဝယ္ ေတာ္ရာထူးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး မၾကာခဏ ျပႆနာျဖစ္ရသည္။ ေဈးဝယ္လႊတ္ ၾကေတာ့မည္ ဆိုလွ်င္ သူသြားမည္၊ ငါသြားမည္ႏွင့္ အလုအယက္။ ထိုအထဲ တြင္ ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ အကဲ ဆံုးျဖစ္သည္။ ျမခင္ဆိုင္မွာသာ ေဈးဝယ္ရမည္ ဆိုလွ်င္ ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ ကျဖင့္ မိုးသဲသဲမဲမဲ ရြာေန လွ်င္လည္း သြားသည္။ ေနခ်စ္ခ်စ္  ေတာက္ ပူေနလွ်င္လည္း သြားသည္။ 

ျမခင္ေဈးဆိုင္ အနီးတြင္ မည္သို႔ေသာ ျပႆနာ ရွိေနေစကာမူ ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ ဂ႐ုမထား၊ သြားမည္သာ ပင္ျဖစ္သည္။

"မင္းဟာက ဟုတ္ေကာ ဟုတ္ရဲ႕ လား ေမာင္ေမာင္ရယ္၊ ေကာင္မေလးက မင့္ကို ႀကိဳက္လို႔လား"

"ေသခ်ာပါတယ္ ဗိုလ္ႀကီးရဲ႕၊ မေန႔ကေလ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ရြာထိပ္မွာ ေရခပ္ေနရင္းေတြ႔ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာ တစ္ခုလံုး ျပံဳးေနတာပဲ၊ မ်က္လံုးေတြ ကလည္း အေရာင္တဖ်တ္ဖ်တ္ေတာက္ လို႔၊ ျပီးေတာ့ ..."

"ေတာ္စမ္းပါကြာ ေမာင္ေမာင္ ရာ၊ မင္းကိုေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း ျပံဳးမျပလို႔ မဲ့ျပရမွာလား၊ သူမ်ား သားသမီးကို ေတာင္းတယ္ဆိုတာက ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ရွိမွကြ"
ေမာင္ေမာင္မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ ပ်က္သြားသည္။

"ျမခင္သာ ေခြးကေလး၊ ေၾကာင္ ကေလးဆိုရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ၊ ဗိုလ္ႀကီးကိုေတာင္ သြားမေတာင္းခိုင္း ဘူး။ တိတ္တိတ္ကေလး ေခၚလာၿပီး သြားေလရာ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ထည့္ လြယ္ထားမွာ၊ အခုေတာ့ လူမကေလး ျဖစ္ေနလို႔သာေပါ့။"

"ေဟ့ေကာင္ ... ေသာက္႐ူး၊ ေတာ္စမ္းကြာ"

"ဗိုလ္ႀကီး ... ေတာင္းေပးေနာ္၊ စစ္ဆင္ေရးမွာ ကြၽန္ေတာ္ တာဝန္ေက် ေအာင္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားမယ္၊ စစ္ဆင္ေရး တာဝန္ ၿပီးရင္ေတာ့ ေတာင္းေပးပါ ဗိုလ္ႀကီးရာ"
ကြၽန္ေတာ္ ဒီေကာင့္ကို စိတ္မ ရွည္ႏိုင္ ေတာ့သျဖင့္ မ်က္ႏွာတည္တည္ ထားၿပီး ေဟာက္ပစ္လိုက္ရသည္။

"ေမာင္ေမာင္ မင္း ... ျမခင္ကို စိတ္ဝင္စား တာလား၊ တာဝန္ကို စိတ္ဝင္စား တာလား ေျပာစမ္း ..."

ေမာင္ေမာင္ ေခါင္းငုံ႔သြားသည္။ အတန္ၾကာမွ ...

"ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္ ဗိုလ္ႀကီး၊ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕တာဝန္ဟာ ဘာလဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္"

"သိရက္သားနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ အခ်စ္ေရးကို စဥ္းစားေနရတာလဲ"

"ကြၽန္ေတာ္ ျမခင္ကို တကယ္ စိတ္ဝင္စား ေနလို႔ပါ ဗိုလ္ႀကီး"

"လာျပန္ၿပီ ဒီျမခင္၊ သြား ဆရာႀကီး ေက်ာ္ျမကို သြားေျပာ။ ေနာက္ထပ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ ၾကာရင္ တို႔ တပ္စု တစ္စုလံုး ထြက္မယ္လို႔၊ မင္း လည္း အသင့္ျပင္ေတာ့၊ သြားေတာ့ ..."

"ဟုတ္ကဲ႔ ဗိုလ္ႀကီး"

အေလးျပဳကာ လွည့္ထြက္သြား ေသာ ေမာင္ေမာင့္ ေက်ာျပင္ကို ေငးစိုက္ ၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။
ဇြတ္တရြတ္ လုပ္တတ္ေသာ ကြၽန္ေတာ့္ တပည့္ေက်ာ္ ေမာင္ေမာင္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ မၾကာခဏ စိတ္ ပူရသည္။ ေၾကာင့္ၾကရသည္။ စိတ္ညစ္ ရသည္မွာ မ်ားေပၿပီ။ ယခုလည္း မၾကာခင္ စစ္ဆင္ေရး တာဝန္ တစ္ရပ္ ဆင္ႏႊဲရေတာ့မည္။ ျမခင္ကို စိတ္ဝင္စား စဥ္ တာဝန္ကို ေမ့ေနတတ္သည့္ ေမာင္ေမာင့္အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ရင္မွာ ပူရသည္။

လေရာင္ ထြက္ျပဴစ ျပဳသည္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စတင္ ခ်ီတက္ ၾကသည္။ 

မႈန္မႊားမႊား လေရာင္ေအာက္ တြင္ လမ္းႏွင့္ ရြာမ်ားကို ကြင္းေရွာင္ၿပီး ေတာတိုး ခ်ီတက္ ၾကရသျဖင့္ ေခြၽးသီး ေခြၽးေပါက္တို႔ စိုရႊဲ၍ ေနသည္။ ေျမဝပ္ ငွက္တို႔ ႐ုတ္တရက္ ထပ်ံၾကသည္။ မျမင္မစမ္းႏွင့္မို႔ ခလုတ္တိုက္ၿပီး လဲသူ လဲ၊ ေခ်ာက္ထဲ ျပဳတ္က်သူ ျပဳတ္က်၊ ေတာင္က်ေခ်ာင္းကေလး မ်ားကို ျဖတ္ကူး ခ်ိန္တြင္ ေရစီးႏွင့္ ေမ်ာပါသူ ေမ်ာပါႏွင့္ အခက္အခဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး တစ္ညလံုး ခ်ီတက္ ခဲ့ရသျဖင့္ အလြန္ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္ ေနၾကသည္။ ေတာႀကီး မ်က္မည္းထဲ၌ ညအခ်ိန္ ခ်ီတက္ၾက ရသည့္ အခက္အခဲကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ သာလွ်င္ နားလည္သည္။
မိုးမရြာ၍ ေတာ္ေသးသည္။ နံနက္ ေလးနာရီ မထိုးမီ ရန္သူ႔စခန္းသို႔ ေရာက္ ရွိၾကၿပီး ရန္သူ႔စခန္းကို ခဏအတြင္း ဝိုင္းပတ္ ထားလိုက္ၾကသည္။ မႈန္မႊားမႊား လသည္ လံုးဝ ဝင္သြားေပၿပီ။ ေရာင္နီ ေပၚမလာ ေသးသျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလံုး ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္ေနသည္။ 

အလင္းေရာင္ လာသည္ အထိ ကြၽန္ေတာ့္ တပ္စုကို အနားေပးၿပီး တစ္ညလံုးခ်ီ တက္ ခဲ့ရသျဖင့္ ကုန္ခန္းသြားေသာ ခြန္ အားတို႔ကို ျပန္ေမြး ရေပဦးမည္။ သစ္ပင္ တစ္ပင္၏ ပင္စည္ကို ေက်ာမွီရင္း မ်က္စိ ႏွစ္လံုးကို အသာမွိတ္ကာ အေမာေျဖ လိုက္သည္။ မႈန္မႊားမႊား လေရာင္ေအာက္ တြင္ ျမင္ထားခဲ့ေသာ ရန္သူ႔စခန္းသည္ ကြၽန္ေတာ့္ အာ႐ံုထဲ၌ အထင္းသားေပၚ လာသည္။
သက္ငယ္တဲ ငါးလံုးထက္ တြင္ ရန္သူတို႔သည္ အိပ္ေမာက်၍ ေကာင္းတုန္းပင္ ရွိေပမည္။ အခ်ဳိ႕သည္ လည္း တမလြန္ ဘဝ အတြက္ အိပ္မက္ မ်ားပင္ ျမင္မက္ေနၿပီလားမသိ။
ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္လံုးမ်ား ျပန္ဖြင့္လိုက္ ခ်ိန္၌ ေသာၾကာၾကယ္သည္ မာက်ဴရီ မီးလံုးႀကီးႏွယ္ မိုးကုပ္စက္ဝိုင္း ႏႈတ္ခမ္း ထက္၌ ေတာက္ပ၍ ေနေပၿပီ။ အေရွ႕ ဘက္အရပ္ဆီမွ ေရာင္နီ ေပၚလာၿပီျဖစ္၍ ရန္သူ႔တဲမ်ားကို ေနာက္ခံ ေရာင္ျခည္ မ်ား ေရွ႕တြင္ မႈန္ဝါးဝါး ျမင္ေနရသည္။

အခ်င္းခ်င္း လက္တို႔ကာ အခ်က္ ေပးလိုက္ သည္ႏွင့္ ရန္သူ႔ စခန္းကုန္းဆီသို႔ ဝပ္တြား၍ တက္ၾကသည္။ ငိုက္ မ်ဥ္းေနေသာ ရန္သူ႔ ကင္းသမားသည္ ေမာင္ေမာင္၏ လွံစြပ္မ်ားႏွင့္ ထိေတြ႔ၿပီး တစ္သက္လံုး မႏိုးေသာ အိပ္ျခင္းျဖင့္ ၿငိမ္သက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ 

ေမာင္ေမာင္၏ ဂ်ီသရီး ေျပာင္းဝမွ ေသနတ္သံႏွင့္ အတူ တိုက္ပြဲစေပၿပီ။ လက္နက္ငယ္သံ၊ လက္ပစ္ဗံုးသံႏွင့္ အမ္ ၇၉ ဗံုးပစ္ေသနတ္သံတို႔ျဖင့္ ခဏခ်င္း ပြက္ပြက္ညံသြားေတာ့သည္။ မ်က္စိေရွ႕၌ပင္ ရန္သူ႔ တဲသံုးလံုး မီး ေလာင္၍ ေနေပၿပီ။ တဟုန္းဟုန္း ေတာက္ ေလာင္ ေနသည့္ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ေသြး႐ူး ေသြးတန္းျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ ညည္း တြားကာ ေျခဦးတည့္ရာ ေျပးလႊားေန ေသာ ရန္သူမ်ားကို လိုက္လံ ပစ္ခတ္ ေခ်မႈန္းေနရင္း ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕မွ ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ ေခြခနဲ ေျမေပၚသို႔ လဲက် သြားသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ထဲ၌ ထိတ္ သြားမိေတာ့သည္။

ေမာင္ေမာင့္အား ကြၽန္ေတာ္ ေျပး ေပြ႕ေနသည့္ ခဏအတြင္း၌ပင္ တိုက္ပြဲ ၿပီးဆံုးသြားသည္။ ရန္သူ႔စခန္း တစ္ခု လံုးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ သိမ္းပိုက္ ရရွိလိုက္ သည္။

နံနက္ခင္း၏ ေနျခည္ေအာက္ တြင္ ရန္သူ အေလာင္းေကာင္မ်ား ျမင္ မေကာင္းေအာင္ ပံုပ်က္ ပန္းပ်က္ ဟိုသည္ ျပန္႔က်ဲ၍ ရွိေနသည္။ ထို တိုက္ပြဲတြင္ ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္သာ ညာဘက္ေပါင္တြင္ ဒဏ္ရာရၿပီး ရန္သူ အေသ ခုနစ္ေယာက္ႏွင့္ အရွင္ ႏွစ္ေယာက္ ဖမ္းမိကာ လက္နက္မ်ဳိးစံု ၁၀ လက္ရရွိလိုက္သည္။ အရင္းနည္း နည္းႏွင့္ အျမတ္မ်ားမ်ား ရလိုက္ေသာ တိုက္ပြဲ၊ ရန္သူ ဦးက်ဳိးသြားေသာ အလွည့္ အေျပာင္း တိုက္ပြဲပင္ ျဖစ္သည္။

တိုက္ပြဲတြင္ ရြပ္ရြပ္ခြၽံခြၽံ သက္စြန္႔ ဆံဖ်ား တိုက္ပြဲ ဝင္ခဲ့ေသာ ေမာင္ေမာင္ အား ႏိုင္ငံေတာ္က သူရဲေကာင္းမွတ္ တမ္းဝင္ ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။ တပ္ရင္းမွဴးက  ေမာင္ေမာင့္အား ဒုတိယ တပ္ၾကပ္ အဆင့္သို႔ တိုးျမႇင့္ ေပးလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္လည္း ေမာင္ေမာင္ ဒဏ္ရာေပ်ာက္၍ ေဆး႐ံုမွ ဆင္းလာေသာ အခါတြင္ သူအလြန္ခ်စ္ေသာ ျမခင္ကို မိသားဖသားပီပီ လူႀကီးစံုရာျဖင့္ ေတာင္းရမ္းေပးခဲ့သည္။ ထိုတိုက္ပြဲသည္ ေမာင္ေမာင့္အတြက္ မေမ့ႏိုင္ေသာ မွတ္တမ္းကေလး တစ္ခုပင္ ျဖစ္ေတာ့ သည္။
.........................................................................
လူ႔သမိုင္းသည္ တက္ခ်ည္ ဆင္း ခ်ည္၊ နိမ့္ခ်ည္ ျမင့္ခ်ည္ျဖင့္ ေျပာင္းလဲ ေနသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ မွန္မွန္ ေျပာင္းလဲ ေနသကဲ႔သုိ႔ တစ္ခါ တစ္ရံ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ ျမန္ျမန္ ေျပာင္းလဲသည္လည္း ရွိသည္။ လူ႔ေဘာင္အတြက္ အက်ဳိးစီးပြားကုိ ေဆာင္ၾကဥ္းေသာ ဝါဒ စနစ္ႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္ အဖြဲ႕အစည္း တုိ႔သည္ ၾကာရွည္စြာ တည္တံ့ ခုိင္ၿမဲၿပီး ဆုိးသြမ္း ႐ုိင္းစုိင္း၍ ရက္စက္ ယုတ္မာေသာ ဝါဒစနစ္ႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္ အဖြဲ႕အစည္း တုိ႔မွာ လူသားတုိ႔၏ အက်ဳိးစီးပြားကုိ မ်က္ကြယ္ ျပဳခဲ့သျဖင့္ ခဏခ်င္း က်ဆင္း ပ်က္သုဥ္းကာ ျပည္သူ တုိ႔၏ ဒဏ္ခတ္ျခင္းကုိ ခံၾကရသည္သာ ျဖစ္သည္။

႐ုိးမ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ အဖြဲ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ ဗမာျပည္ကြန္ ျမဴနစ္ ပါတီသည္လည္းေကာင္း ၁၉၇၅ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၁၅ ရက္တြင္ ျပည္သူတုိ႔၏ ဒဏ္ခတ္ျခင္းကုိ မ႐ႈမလွ ခံၾကရၿပီး ဗုန္း ဗုန္းလဲကာ ၿပဳိကဲြ ပ်က္စီး သြားခဲ့ရေပသည္။

အလုပ္သမား၊ ေတာင္သူလယ္ သမားမ်ား အပါအဝင္ ျပည္သူအမ်ား ေကာင္းက်ဳိးအတြက္ တုိက္ပြဲဝင္ျခင္းသည္ တရားေသာစစ္ကုိ ဆင္ႏႊဲျခင္း ျဖစ္ၿပီး ျပည္သူတစ္ရပ္လုံး ပါဝင္သည့္ တရားေသာဘက္ မွ တုိက္ပြဲဝင္ သူတုိ႔သည္သာ ေရရွည္ တြင္ ေအာင္ပြဲဆင္ၾကရ စၿမဲပင္ ျဖစ္သည္။

ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရသည္ ျပည္သူ အမ်ား၏ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ကာယ အား၊ ဉာဏအား စြမ္းပကားတုိ႔ျဖင့္ စြမ္းအား ရွိသမွ် အစြမ္းကုန္ ႀကဳိးစား တည္ေဆာက္ ေနခ်ိန္တြင္ အေရွ႕ေျမာက္ ေဒသ ဗကပ တုိ႔သည္ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္မွ သည္ ယေန႔ အခ်ိန္အထိ နယ္စပ္ေဒသ မ်ားတြင္ အဖ်က္အေမွာင့္ လုပ္ငန္းမ်ား ကုိ အစြမ္းကုန္ ျပဳလုပ္လ်က္ရွိၾကသည္။ 

အသက္၊ ေသြး၊ ေခြၽးတုိ႔ျဖင့္ စေတးကာ ခက္ခက္ခဲခဲ ရယူခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္၏ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ပုိင္စုိးမႈတုိ႔ကုိ ပ်က္သုဥ္းေအာင္ ဖန္တီး လ်က္ရွိၿပီး တုိင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ဳိးကုိ ကြၽန္ ဇာတ္သြင္းရန္အတြက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးႀကဳိးပမ္း လုပ္ေဆာင္လ်က္ ရွိၾကသည္။

တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးဘက္မွ ထာဝရ ရပ္တည္လ်က္ သမုိင္း အစဥ္အလာ ႀကီးမားခဲ့သည့္ တပ္မေတာ္သည္ ျပည္သူ တုိ႔ႏွင့္ လက္တြဲကာ အေရွ႕ေျမာက္ေဒသ ဗကပတုိ႔အား ေခ်မႈန္း တုိက္ခုိက္ခဲ့ရာ တစ္ပြဲၿပီး တစ္ပြဲ ေအာင္ပြဲ ဆင္ခဲ့သည္။တရားေသာစစ္ ေအာင္ႏုိင္ေရး အတြက္ ပါဝင္ လုပ္အားေပးၾကေသာျပည္သူမ်ားႏွင့္ တပ္မေတာ္သည္ ထိုးစစ္ ဆင္၍ တုိက္ခုိက္လ်က္ရွိသည္။ ဗကပတုိ႔ သည္ အ႐ူးမီးဝိုင္း ခံေနရသည့္ႏွယ္ စခန္း မ်ားကုိ စြန္႔ခြာ၍ တရၾကမ္း ဆုတ္ခြာ ထြက္ ေျပးေနၾကရေပၿပီ။

ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ အမွတ္ (-) ေျချမန္ တပ္ရင္းႏွင့္ အတူ တုိက္ပြဲ အသီးသီးတြင္ ပါဝင္ တုိက္ခုိက္ခဲ့သည္။
ပင္ကုိကပင္ သူရ သတၱိရွိေသာ ေမာင္ ေမာင္သည္ ၄င္း၏ တပ္ရင္းႏွင့္ အတူ တကြပင္ ရန္သူ႔ စခန္းမ်ားကုိ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု သိမ္းပုိက္ ရရွိခဲ့သည္။ ဒုတိယတပ္ ၾကပ္အဆင့္မွ တပ္ၾကပ္အဆင့္၊ တပ္ၾကပ္ အဆင့္မွ တပ္ၾကပ္ႀကီးအဆင့္သုိ႔ စစ္ဆင္ ေရးအတြင္း၌ပင္ စစ္ေျမျပင္ အဆင့္ တုိး ျမႇင့္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။

ဗပကမ်ား အလုံးအရင္းႏွင့္ ခုခံ ေနေသာ ပြိဳင့္ေတာင္ကုန္းသည္ ေမာင္ ေမာင္တုိ႔ တပ္ရင္း၏ ေနာက္ဆုံးရည္ မွန္းခ်က္ ျဖစ္သည္။ ထုိေတာင္ကုန္းထိပ္ ရွိ ရန္သူအား အနီးကပ္ကာ တက္ေရာက္ လွံစြပ္ထုိး တုိက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲေနစဥ္ ရန္သူ႔ မုိင္းတစ္လုံး နင္းမိ၍ ေမာင္ေမာင္ တစ္ ေယာက္ ေလွေလွာ္ရင္း တက္က်ဳိးသြားခဲ့ရေပသည္။

ခ်ဳိင္းေထာက္ႀကီး တကားကား ႏွင့္ တေရြ႕ေရြ႕သြားေနေသာ ေမာ္ကြန္း ဝင္ ဦးေလးႀကီးကုိ အသာတြဲရင္း ခြဲစိတ္ ေဆာင္ အတြင္းသုိ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဝင္လာ ခဲ့ၾကသည္။ အစိမ္းေရာင္ႏွင့္ အျဖဴေရာင္ ဝတ္ဆင္ထားေသာ ခြဲစိတ္ေဆာင္ တာဝန္ ခံ ဆရာမေလး ညႊန္ျပသည့္ အတုိင္း ေမာင္ ေမာင့္ အခန္းဆီသုိ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေလွ်ာက္ လွမ္းလာၾကသည္။

တုိင္းျပည္တြင္ မိမိတုိ႔၏ ကုိယ္ ခႏၶာကုိ စြန္႔လႊတ္ရဲၾကေသာ စစ္ေဆး႐ုံ အတြင္းတြင္ ေတြ႔ျမင္ ၾကရသည့္ သူရဲ ေကာင္း စစ္သည္မ်ားအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ကုိယ္တုိင္ စစ္သား တစ္ေယာက္ အေနျဖင့္ ရင္ထဲတြင္ ဝမ္းနည္း ဝမ္းသာျဖစ္ေနမိသည္။

မသန္စြမ္း စစ္သည္ကေလးမ်ား ကုိၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ နံေဘးရွိ ဦးေလး ႀကီးကုိ သတိရကာ ငဲ့ေစာင္း ၾကည့္လုိက္ မိသည္။ ဦးေလးႀကီး၏ မ်က္လုံးအစုံ သည္ ၾကမ္းျပင္ဆီသုိ႔ စူးစူးရဲရဲ စုိက္ၾကည့္ေနၿပီး ေမးေၾကာႀကီးမ်ား တင္းေန ေအာင္ အံကုိ ႀကိတ္ထားသည္။ ကြၽန္ ေတာ့္ရင္ထဲ၌ မည္သုိ႔ ခံစားရသည္ကုိ ထုိးေဖာက္ ျမင္သည့္ႏွယ္။

"ဦးေတာ့ ဝမ္းမနည္းဘူး၊ စစ္သား တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ အခုလုိ စြန္႔လႊတ္ရဲ တာကုိ ဂုဏ္ယူတယ္။ ကုိယ့္တုိင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရးကုိ အဓြန္႔ရွည္ေအာင္ ကာကြယ္ရမွာ ဦးတုိ႔၊ ဗုိလ္ႀကီးတုိ႔ရဲ႕ ေမြးရာပါ တာဝန္ပဲ၊ ေတာက္- ဦးေျခ 
ေထာက္သာ ေကာင္းရင္ ဒီရဲေဘာ္ေလး ေတြနဲ႔ တြဲၿပီး ရန္သူကုိ တုိက္လုိက္ခ်င္ ေသးတယ္"

စစ္သားႀကီး၏ သံမဏိ စိတ္ဓာတ္ ကုိ ၾကားသိ လုိက္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ တစ္ ကုိယ္လုံး ၾကက္သီးေမြးညင္း မ်ားပင္ ထသြားမိသည္။
"ေတာ္ပါေတာ့ ဦးေလးရယ္၊ တုိင္း ျပည္အတြက္ ဦးေလးအဖုိ႔ တာဝန္ေက်ပြန္ လြန္းလွပါၿပီ။ ဒီတာဝန္ေတြကုိ ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔၊ ေမာင္ေမာင္တုိ႔ တစ္ေတြ ပခုံး လႊဲေျပာင္း ထမ္းေဆာင္ေနၾကပါတယ္။"

စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ေလွ်ာက္ လွမ္းလာၾကရာ ေမာင္ေမာင့္ အခန္းဝသုိ႔ ေရာက္သည္တြင္ ကြၽန္ေတာ္ ေျခလွမ္းမ်ား တုံ႔ခနဲ ရပ္တန္႔ သြားသည္။

ျမခင္...။ ေသခ်ာပါသည္။ ျမခင္မွ ျမခင္အစစ္။ မေတြ႔ရသည္မွာ ေလး၊ ငါး၊ ဆယ္ႏွစ္ ၾကာသည့္တုိင္ အသားညဳိညဳိ၊ ကုိယ္လုံးကုိယ္ထည္ ေတာင့္ေတာင္၊  မ်က္လုံး မ်က္ခုံးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ျမခင္ကုိ ကြၽန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိသည္။ မွန္ျပတင္းမွ ထုိးေဖာက္ ဝင္ေရာက္ေနသည့္ ဝင္လုဆဲ ေနျခည္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေအာက္တြင္ ျမခင္၏ မ်က္ႏွာ သည္ ျပဳံး၍ ေနသည္။

သုိ႔ေသာ္ ဝင္းလက္ ေတာက္ပေန သည့္ ျမခင္၏ မ်က္လုံး အစုံတြင္ မ်က္ ရည္ၾကည္တုိ႔ ရစ္ဝုိင္း သုိင္းဖြဲ႕လ်က္ရွိေန သည္။ျမခင္တစ္ေယာက္ ျပဳံးေနသည္ လား၊ ငုိေနသည္လား ကြၽန္ေတာ္ ခြဲျခား မရ။ သူ႔အျပဳံးတြင္ မ်က္ရည္စေတြႏွင့္။

"အစ္ကုိ ...အစ္ကုိ ဘာမွ အား မငယ္နဲ႔ေနာ္၊ ျမခင္ အစ္ကုိ႔ ေဘးနားမွာ ရိွေနတယ္ေလ"

ျမခင္ အသံသည္ တုန္ခါလ်က္ ရွိ ၿပီး လႈိက္လွဲ ေၾကကြဲဖြယ္ ေကာင္းေန သည္။ ျမခင္၏ လက္အစုံသည္ ေမာင္ ေမာင္၏ တစ္ဖက္တည္းသာ က်န္ရွိေသာ ညာလက္႐ုံးကုိ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ ကုိင္ထားရင္း တဆတ္ဆတ္တုန္ေန သည္။

"ျမခင္ေလ ပညာမတတ္ေပမယ့္ ေဈးေတာ့ ေရာင္းတတ္ပါတယ္။ ေဈး ေရာင္းၿပီး အစ္ကုိ႔ကုိ ျမခင္ ရွာေကြၽးမယ္၊ အစ္ကုိ ဘာမွ အားမငယ္နဲ႔ေနာ္"
ခ်စ္ခင္ပြန္းကုိ အားေပးစကား ေျပာၾကားရင္း ျမခင္ ရင္တြင္းမွ ႐ႈိက္သံ သဲ့သဲ့တုိ႔သည္ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္တြင္တုိးတုိးညင္းညင္း ထြက္လာသည္။

ျမခင္၏ မ်က္ဝန္း အစုံမွ ပါးျပင္ ထက္သုိ႔ တလိမ့္လိမ့္ က်ဆင္းလာသည့္ မ်က္ရည္ပူမ်ားကုိ ယမ္းခုိး ႐ုိက္ထား သျဖင့္ မ်က္လုံး ႏွစ္ဖက္စလုံး ပတ္တီး စည္းထားေသာ ေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္ မျမင္ရ၍ ေတာ္ေသးသည္။

"ျမခင္ အားမငယ္နဲ႔ကြာ၊ အစ္ကုိ႔ မွာ ေျခတစ္ဖက္နဲ႔ လက္တစ္ဖက္မရွိ ေတာ့ေပမယ့္ ေျခတစ္ဖက္နဲ႔ လက္တစ္ဖက္ က်န္ေနေသးတာပဲ၊ တုိင္းျပည္ တာဝန္ကုိ က်ရာ အခန္းက အစ္ကုိထမ္းေဆာင္ ႏုိင္ပါေသးတယ္ကြာ"

ျမခင္ထံမွ ႐ႈိက္သံတစ္ခ်က္ သိမ့္ ခနဲ ထြက္လာသည္။

"ျမခင္ မင္းငုိေနတာလားဟင္"
ျမခင္တစ္ေယာက္ မ်က္ရည္မ်ား ကုိ ကမန္းကတန္းသုတ္ၿပီး ျပဳံးလုိက္သည္။

"မငိုပါဘူးအစ္ကုိရယ္၊ ျမခင္မငို ပါဘူး၊ ျမခင္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ငုိရမွာလဲ၊ အစ္ကုိ႔အတြက္ ျမခင္ ဂုဏ္ယူလုိ႔ မဆုံး ပါဘူး အစ္ကိုရယ္။ ဆယ္ႏွစ္ဆယ္မိုး ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ၿပီး တုိင္းျပည္ တာဝန္ကို ေက်ေက်ပြန္ပြန္ ထမ္းရြက္ခဲ့တဲ့ အစ္ကို႔ လို စစ္သားေကာင္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ မိန္းမ ျဖစ္ရတာကိုပဲ ဂုဏ္ယူလို႔ မဆံုးပါ ဘူး အစ္ကို"

"ျမခင္ ..."

"ေျပာပါအစ္ကို၊ ျမခင္အနားမွာ ရွိပါတယ္"

"အစ္ကို႔ သားႀကီးေကာ ပါလား ဟင္ ..."

"ပါလာပါတယ္ အစ္ကို၊ အစ္ကို႔   ခုတင္နံေဘးက ခံုေပၚမွာ ထုိင္ေနပါ တယ္"

"အစ္ကို႔သားႀကီးကို ခုတင္ေပၚ တင္ေပးစမ္းပါ"

"ဟုတ္ကဲ႔ အစ္ကို"
တစ္ဖက္တည္းသာ က်န္ရွိေသာ လက္ျဖင့္ သားငယ္ကိုတင္းတင္းက်ပ္ က်ပ္ေပြ႕ဖက္ရင္းမွ ...

"သားႀကီး"
"ဗ်ာ ေပေပ"
"ငါ့သားႀကီးလာရင္ ဘာလုပ္မ လဲဟင္ - သား"

သားငယ္သည္ မိခင္၏မ်က္ႏွာ ကို သမင္လည္ျပန္ ျပန္ၾကည့္ကာအတန္ၾကာ စဥ္းစား၍ ေနသျဖင့္ ျမခင္ ကဝင္ေရာက္ အားေပးလုိက္သည္။
"သားႀကီး - ေျပာလုိက္ေလ၊ ေဖေဖႀကီး ေမးေနတာေျဖလိုက္"
"ေပေပ့လို ၾကစ္တားႀကီးလုပ္ မယ္"

"ဒါမွေဖေဖ့ သားႀကီးကြ။ ဖေအ့  တာဝန္ကို ပခံုးေျပာင္း ယူမယ့္ သားႀကီး ေဟ့" 

ဝမ္းသားအယ္လဲ ေအာ္လုိက္ေသာ ေမာင္ေမာင္၏အသံသည္ အခန္းတြင္းမွ တုန္ခါ၍ အခန္းဝတြင္ ရပ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ထံသို႔ ပ်ံ႕လြင့္ထြက္လာသည္။ 

ကြၽန္ေတာ့္ ရင္တြင္းသို႔ ႐ိုက္ခတ္ စိမ့္ဝင္ ၍ သြားသည္။

ေမာင္ေမာင္၏ တုိင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ စိတ္သည္ ကြၽန္ေတာ့္ ရင္တြင္းသို႔ သာမက တရားေသာစစ္ကို ဆင္ႏႊဲ ေနၾကေသာ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး၏ အသည္းႏွလံုး အတြင္းသို႔တုိင္ ထုိးေဖာက္ ဝင္ေရာက္ သြားေပမည္မွာမုခ်။

"ေအးပါ ... ငါ့သားဟာ စစ္သား ေကာင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္သလို ငါ့ေျမး   ဟာလည္း စစ္သားပဲ ျဖစ္ရမယ္၊ အိုကြာ    တို႔တစ္မ်ဳိးလံုးဟာ တို႔တုိင္းျပည္ကာ ကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ အတြက္ စစ္သား ေတြပဲ ျဖစ္ရမယ္ေဟ့"

ခ်ဳိင္းေထာက္ႀကီး တကားကားႏွင့္ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ႀကံဳးဝါးကာ ေမာင္ ေမာင့္အခန္းတြင္းသို႔ လွမ္းဝင္သြား ေသာ စစ္သားအိုႀကီး၏ က်ယ္ျပန္႔ေသာ  ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ရင္ အခန္းဝတြင္ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ရပ္လ်က္ ေငးငိုင္ကာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

ဧရာဝတီသည္ ျမစ္ဖ်ားမွ သည္ ျမစ္ဝဆီသို႔ တသြင္သြင္ အဆက္မျပတ္ စီးဆင္း၍ ေနသည္။ ယခင္ကလည္း  စီးဆင္း ေနခဲ့သည္။ ယခုလည္း စီးဆင္း ေနဆဲပင္။ ေနာင္တြင္လည္း ကမၻာ တည္သေရြ႕ စီးဆင္း ေနဦးမည္သာျဖစ္သည္။

တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္ေသာ စစ္သား အုိႀကီး ဒုတိယ အရာခံ ဗိုလ္ေအာင္ထြန္း သည္ သူ၏ ေျခတစ္ဖက္ကို စေတး၍ တုိင္းျပည္အတြက္ လြတ္လပ္ေရးကို ရယူေပးခဲ့သည္။ 

ေမာ္ကြန္းဝင္ စစ္သားအိုႀကီး၏ သား စစ္သားကေလး ေမာင္ေမာင္၊ ဒုတိယ တပ္ၾကပ္မွသည္ တပ္ၾကပ္ႀကီး အထိ စစ္ေျမျပင္တြင္ ရာထူး အဆင့္ဆင့္  ရရွိခဲ့ေသာ သူရဲေကာင္းမွတ္တမ္းဝင္တပ္ၾကပ္ႀကီးေမာင္ေမာင္၊ ဖခင္၏ မၿပီး ဆံုးေသးေသာ တာဝန္ကို ဖခင္ထံမွ ပခံုးလႊဲေျပာင္း ယူကာ ေျခတစ္ဖက္ႏွင့္  လက္တစ္ဖက္ ကို စြန္႔လႊတ္၍ တုိင္းျပည္ ၏ လြတ္လပ္ေရးကို အဓြန္႔ရွည္ေအာင္ ကာကြယ္ ေပးခဲ့သည္။

ေၾသာ္ -တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္ေသာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ လူမ်ဳိး၏ တုိင္းခ်စ္ျပည္ ခ်စ္စိတ္သည္ သားစဥ္ ေျမးဆက္တုိင္ ေအာင္ ကမၻာတည္ သေရြ႕ ဧရာဝတီျမစ္ ႀကီးႏွယ္ပင္ စဥ္ဆက္မျပတ္ တသြင္သြင္  စီးဆင္း ေနေပေတာ့မည္ တကား ။ ။

သိန္းစိန္ထြန္း

(မင္းရန္ေအာင္ စစ္ဆင္ေရးမွ တုိက္ပြဲဝင္ စစ္သည္မ်ားကို ဂုဏ္ျပဳ လ်က္) 
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ျမဝတီ မဂၢဇင္းကို ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္႐ံုး (ၾကည္း)၊ ျပည္သူ႔ 
ဆက္ဆံေရးႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ စစ္ဆင္ေရး ညႊန္ၾကားေရးမွဴး႐ံုး လက္ ေအာက္ရွိ
 ျမဝတီ စာေပတုိက္မွ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ ႏုိဝင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔က စတင္ ထုတ္
ေဝျခင္းျဖစ္ၿပီး ယခုဝတၳဳမွာ  ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ ျမဝတီ 
မဂၢဇင္းတြင္ေဖာ္ျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး  ယခု ျပန္လည္ ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။

 ႏွစ္ (၆၀) ျပည့္ စိန္ရတု အထိမ္းအမွတ္ ထုတ္ေဝေသာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ႏုိဝင္ဘာလ ျမဝတီ မဂၢဇင္းတြင္ သိန္းစိန္ထြန္း ဆိုေသာ ကေလာင္ အမည္ျဖင့္ ေရးသားထားေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္၏ လက္ရာ 
ဝတၳဳတို တစ္ပုဒ္ ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႔ရသျဖင့္ The VoiceWeekly  စာဖတ္ ပရိသတ္မ်ား ေလ့လာ ဖတ္႐ႈႏိုင္ေစရန္ ျမဝတီ စာတည္း အဖြဲ႕ထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရယူကာ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။ 

Credit by စိတ္ကူးေပ်ာ္ရာ
Source :  ျမဝတီ စာတည္း အဖြဲ႕
Credit by : The VoiceWeekly ဂ်ာနယ္

စီးဆင္းေနေသာ ဧရာဝတီ

စစ္ေဆး႐ံု ကားဂိတ္သို႔ အမွတ္ (၉) ကား ထိုးရပ္ လိုက္ခ်ိန္တြင္
ညေန ၃ နာရီ၊ ၄၅ မိနစ္သာရွိေသးသည္။ လူနာ ေတြ႔ခ်ိန္သည္ ညေန
၄ နာရီမွ ၆ နာရီ အထိျဖစ္၍ ၁၅ မိနစ္ ေစာင့္ရေပဦးမည္။ အမွတ္ (၂) ဂိတ္ေပါက္ဝရွိ အုတ္ခံုတန္း ေပၚတြင္ထိုင္ရင္း ေထာက္ၾကန္႔ကား ဂိတ္က ဝယ္လာခဲ့သည့္ ၃၅ ျပားတန္ ဒူးယား စီးကရက္ တစ္လိပ္ကို အက်ႌအိတ္ ကပ္ အတြင္းမွ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။

Monday 21 January 2013

ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ခ်စ္ခင္လာဖို႔ နည္းလမ္း (၁၀)ခု



သူတို႕ဘ၀ကိုသူတို႕ မုန္းတယ္ဆိုတဲ့လူေတြ ရွိပါတယ္။ သူတို႕ဟာ သူတို႕မွာရွိေနတဲ့အရာေတြနဲ႕ မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ အကယ္၍ သင္လည္း အဲလုိပဲျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ သင္ဟာ- ခ်မ္းသာမွ၊ ေအာင္ျမင္မွ၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြ အမ်ားႀကီးရမွ၊ နာမည္ေက်ာ္ၾကားမွ၊ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ မိသားစုရွိမွ ေပ်ာ္ရႊင္မယ္ဆိုတဲ့ လူေတြထဲက တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။  စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ။ အဲလုိဆိုရင္ေတာ့ မွားေနပါၿပီ။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ “ ငါ့ဘ၀ကိုငါ မုန္းတယ္ ” လို႕ ေျပာတဲ့အခါ သင့္ကိုယ္သင္ ေမးၾကည့္ပါဦး။ ဒါဆို ငါေသရင္ ပိုေကာင္းမလား-လို႕။ ဒီစကားက ၾကမ္းတမ္းခ်င္ ၾကမ္းတမ္းလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ေတြးရုံေလးပဲ ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ။ သင္အသက္ရွင္ေနသမွ် သင္ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘ၀ကို ပိုေကာင္းေအာင္လုပ္ႏုိင္တဲ့အခြင့္အေရးလည္း အၿမဲတမ္း ရွိပါတယ္။ ေဟာဒီမွာ နည္းလမ္း(၁၀)ခု-

ယမ္းေငြ႕ေ၀ဆဲ ကခ်င္ေျမ (၃)


ha-21-1-4
KIA စစ္သားတစ္ဦး၏ နာေရးအခမ္းအနား မတိုင္မီ ေတြ႔ရေသာ KIA စစ္သားႏွစ္ဦးအား ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၃၁ ရက္ေန႔က ေတြ႔ရစဥ္။
(၇)
ဒီဇင္ဘာလ ၂၈ ရက္ေန႔ မြန္းလြဲပိုင္းေက်ာ္ခ်ိန္မွာေတာ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံထဲကို ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။ အခ်ိန္တစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္ သြားၿပီးခ်ိန္မွာ ကူယံုးၿမိဳ႕ကို ေရာက္ပါတယ္။ ဒီၿမိဳ႕လြန္ရင္ေတာ့ ေမွာင္ခိုလမ္းကို အသံုးျပဳၿပီး လိုင္ဇာကို ခရီးဆက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကူယံုးမွာ ခဏနားမယ္လို႔ တ႐ုတ္ယာဥ္ေမာင္းက ေျပာပါတယ္။ ေမွာင္ခိုလမ္းမွာ ရဲေတြေရာက္ေနလို႔ ရဲရွင္းမွ ဆက္သြားႏိုင္မယ္လို႔ သူကဆက္ေျပာပါတယ္။

Sunday 20 January 2013

တရားေသာစစ္နဲ႔ မတရားေသာအျဖစ္


16-1-16

 တရားေသာစစ္ဆိုတာမရွိပါဘူး..စစ္ပြဲမွန္သမွ်လဲမတရားပါဘူး၊ ၊ဒါေၾကာင့္ျပည္ေထာင္စုမၿပိဳကြဲေ၇းအတြက္
တိုက္၇တာပါဆိုတဲ ့ စစ္အဆိုးရကိုလဲလံုး၀မၿကိဳက္သလို၊လူမိ်ဳးစုေကာင္းစားေရးအတြက္တိုက္၇တာပါဆိုတဲ ့
KIA ရဲ ့ဆင္ေျခေတြကိုလဲမၿကိဳက္ပါဘူး။ ၂၁၇ာစုမွာျပည္ေထာင္စုတိုင္း၇င္းသားအခ်င္းခ်င္း ရန္လိုသတ္ျဖတ္ေနေသာအဖြဲ ့အစည္းအားလံုးကိုလက္မခံပါ၊ လူမိုက္ေတြေၾကာင့္တိုင္းျပည္
အနာဂတ္မွိဳင္းေနပါတယ္၊၊ စစ္ကိုလိုလားသူမွန္သမွ်ဘယ္ဘက္ကျဖစ္ျဖစ္ ရဲေဘာ္ေသ..ေသေသာ္အားလံုး..ငရဲပဲသြားၾကမွာပါ။ဒါေၾကာင့္ ေအာက္က ေဆာင္းပါးကို
ေသခ်ာဖတ္ၾကည့္ ၾကပါလို႔ အေလးအနက္ တိုက္တြန္းပါတယ္။

ေမၿမိဳ႕သားေလး


Saturday 19 January 2013

သင္ မသိေသးတဲ့ စင္ကာပူႏိုင္ငံရဲ႕ ထူျခားတဲ့ အေၾကာင္း ၁၀ ခ်က္


က်ေနာ္လက္ရွိ ေနထိုင္ေနတဲ့ စင္ကာပူႏိုင္ငံ ဆိုတာ ၁၉၆၅ခုႏွစ္မွာ မေလးရွားႏိုင္ငံကေန ခြဲထြက္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္းႏိုင္ငံပိစိေလးေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ သူက First World Country လို႔ေခၚတဲ့ အလြန္အမင္း ခ်မ္းသာတဲ့ ကမၻာ့ပထမတန္းစား ႏိုင္ငံထဲမွာပါတယ္။ ဒါကေတာ့ လူတိုင္းလိုလို သိမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ လူတိုင္းလိုလို မသိေသးတဲ့ စင္ကာပူႏိုင္ငံရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ အခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကို ဗဟုသုတ အလို႔ငွာ အပ်င္းေျပေစေၾကာင္း အလို႔ငွာ ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ရပါတယ္။

Friday 18 January 2013

ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ဉာဏ္ထက္ျမက္ ေနရေလေအာင္

ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ဉာဏ္ထက္ျမက္ ေနရေလေအာင္

အရြယ္ ရလာတာနဲ႔အမွ် အေတြးအေခၚ ေကာင္းေတြ၊ မွတ္ဉာဏ္ေတြဟာ က်ဆင္းသြားတယ္ဆိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။  ဦးေႏွာက္အတြက္ အာဟာရ ျပည့္ဝေနရင္ အသက္ႀကီးလာေပမယ့္ ဦးေႏွာက္တြင္းမွ Gray Matter ေတြဟာ အဆက္မျပတ္ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေနတတ္ၿပီး Neurones ေတြ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ဆက္သြယ္မႈအားေတြလည္း ေကာင္းေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေအာက္ပါ ဦးေႏွာက္စြမ္းအားေကာင္းတဲ့ အာဟာရေတြနဲ႔ ဉာဏ္ထက္ျမက္ ေနေအာင္ ျပဳလုပ္ပါ။

မွတ္ဉာဏ္ေကာင္းေအာင္ ငါးစားပါ

ပင္လယ္စာကို တစ္ပတ္ႏွစ္ႀကိမ္ စားေပးတာဟာ ဦးေႏွာက္အတြက္ အက်ဳိးရွိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူ႔မွာ ပါဝင္တဲ့ Omega-3 အဆီေတြဟာ မွတ္ဉာဏ္ ဆုတ္ယုတ္ေစတတ္တဲ့ ဦးေႏွာက္အတြင္း ေရာင္ရမ္းမႈေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္လို႔ပါ။ ငါးစားလို႔ရတဲ့ အက်ဳိးေက်းဇူးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္က်တယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အပတ္စဥ္ ငါးဟင္း မ်ားမ်ားစားတာေၾကာင့္ မွတ္ဉာဏ္ျပႆနာ ၆၀ ရာခုိင္ႏႈန္း ေလွ်ာ့ခ် ႏိုင္တယ္လို႔ ေလ့လာမႈအရ သိရပါတယ္။

အာ႐ံုစူးစိုက္မႈ ပိုေကာင္းေအာင္ အသားစားပါ

ပစ္မွတ္အေပၚ အာ႐ံုစိုက္မႈေကာင္းေအာင္ ကူညီႏိုင္တဲ့ dopamine ေခၚတဲ့ Neurotransmitter ဦးေႏွာက္မွ တိုင္႐ိုစင္းနဲ႔ ဖီႏိုင္လမင္းေခၚတဲ့ အမိုင္ႏို အက္စစ္ေတြ ရရွိေနဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ တိုင္႐ိုဆင္းနဲ႔ ဖီႏိုင္လမင္းေခၚတဲ့ Amino Acid ရရွိဖို႔ ေန႔စဥ္ အမဲသား၊ ဝက္သား၊ ၾကက္သား ဒါမွမဟုတ္ ႏို႔ထြက္ပစၥည္း သံုးေအာင္စ စားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အကယ္၍ သင္ဟာ သက္သတ္လြတ္စားသူ ျဖစ္ေနရင္ ဥအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ႏြားႏို႔မွာ တိုင္႐ိုစင္းနဲ႔ ဖီႏိုင္လမင္း အမ်ားအျပား ပါဝင္ပါတယ္။

သင္ယူမႈ ပိုေကာင္းေအာင္ သစ္သီးစားပါ

သၾကားပါဝင္မႈမ်ားတဲ့ ကိတ္မုန္႔၊ ကြတ္ကီးနဲ႔ သၾကားလံုးေတြ စားတာေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္တြင္းမွ မွတ္ဉာဏ္နဲ႔ သင္ယူမႈဌာန ျဖစ္တဲ့ Hippocampus ေနရာ က်ဳံ႕သြားတတ္တယ္လို႔ ေလ့လာမႈအရ သိရပါတယ္။ ဓာတ္တိုးဆန္႔က်င္ ပစၥည္းမ်ားစြာ ပါဝင္တဲ့ ဘယ္ရီသီး၊ ဖရဲသီးနဲ႔ မက္မြန္သီးလိုမ်ဳိး သစ္သီးေတြ စားတာေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္ cell ေတြ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ႏိုင္ကာ ျပန္လည္ ႀကီးထြားလာႏိုင္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ဦးေႏွာက္ cells ေတြ ပ်က္စီးမႈမွ ကာကြယ္ႏိုင္ေအာင္ အရက္အနည္းငယ္ ေသာက္ပါ

ဝိုင္ ဒါမွမဟုတ္ ဘီယာကို အသင့္အတင့္ ေသာက္သူေတြဟာ အသက္ႀကီး လာရင္ မွတ္ဉာဏ္ျပႆနာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ၄၂ ရာခုိင္ႏႈန္း ေလ်ာ့နည္းသြားတယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဝိုင္အရက္မွာ ပါဝင္တဲ့ ဓာတ္တိုး ဆန္႔က်င္ပစၥည္းေၾကာင့္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အရက္ကို ခႏၶာကိုယ္မွ စုပ္ယူတာ ျမန္ဆန္မႈမရွိေအာင္ အရက္နဲ႔ အတူတူ အစာပါ တြဲစားေပးပါ။ အရက္ စုပ္ယူမႈျမန္ရင္ ဦးေႏွာက္ cell ေတြ ထာဝရ ပ်က္စီးသြားႏိုင္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြအတြက္ ဘီယာတစ္ဘူး ဒါမွမဟုတ္ ဝိုင္ ၅ ေအာင္စသာ ေသာက္ေပးပါ။ အမ်ဳိးသားေတြမွာမူ အမ်ဳိးသမီး ေတြထက္ ႏွစ္ဆ ပိုေသာက္လို႔ ရပါတယ္။

ေဒါက္တာခင္မိုးမိုး
အရြယ္ ရလာတာနဲ႔အမွ် အေတြးအေခၚ ေကာင္းေတြ၊ မွတ္ဉာဏ္ေတြဟာ က်ဆင္းသြားတယ္ဆိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဦးေႏွာက္အတြက္ အာဟာရ ျပည့္ဝေနရင္ အသက္ႀကီးလာေပမယ့္ ဦးေႏွာက္တြင္းမွ Gray Matter ေတြဟာ အဆက္မျပတ္ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေနတတ္ၿပီး Neurones ေတြ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ဆက္သြယ္မႈအားေတြလည္း ေကာင္းေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေအာက္ပါ ဦးေႏွာက္စြမ္းအားေကာင္းတဲ့ အာဟာရေတြနဲ႔ ဉာဏ္ထက္ျမက္ ေနေအာင္ ျပဳလုပ္ပါ။

ပညာရွာ ပမာ သူေတာင္းစား



ႏိုင္ငံျခား ဇာတ္ကားေတြထဲမွာ ျမင္ရ ေတြ႕ရဘူးသည္။
စာအုပ္ေတြ ဘာေတြထဲမွာ ဖတ္ရ သိရဘူးသည္။
ညလံုးေပါက္ဖြင့္ေသာ စာၾကည့္တုိက္ႀကီးမ်ား။ ထိုစာၾကည့္တိုက္တို႔ထဲတြင္ ဆိတ္ၿငိမ္စြာ အၿပိဳင္းအရိုင္း ပညာရွာမွီးေနၾကသူမ်ား။
အားက်စရာ ေကာင္းလွပါဘိေတာင္း။

တရုတ္ ေစ်းသည္မ်ား.....

တရုတ္ ေစ်းသည္မ်ား

(၁)
ဆီပူၿပီမွန္းသိသာလြန္း၏။ ေဒၚစိန္ေမက မီးဖုိေအာက္မွထုိးထားေသာ ထင္းေခ်ာင္းမ်ားအား လုိက္ညွိေပး၏။ သူမ၏ေဘးတြင္ ခ်ထားေသာေရပုံးထဲသုိ႔ ဆန္မႈန္႔ ေလးထုပ္ခန္႔ ေဖာက္ထည့္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ေရထည့္၏။ သစ္သားေယာက္မျဖင့္ သမေအာင္ ေမႊ၏။ ဆန္မႈန္႔ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ အႏွစ္ရလာ၏။ ထုိထဲသို႔ ဗူးသီးေခ်ာင္းကေလး ေလးခုအား ပူးကိုင္ကာ ႏွစ္လုိက္၏။ ထုိ႔ေနာက္ဆီပူဒယ္အုိးထဲသို႔ ထည့္လုိက္၏။
ေဒၚစိန္ေမ အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ၿပီ။ သားသမီးေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံ မရွိသျဖင့္ တတ္သာေသာ အလုပ္ျဖင့္ အသက္ေမြးေနရ၏။ အေၾကာ္သည္ဘဝမွာ ပင္ပန္းလွ၏။ ထုိ႔ထက္ ပင္ပန္းရသည္မွာ သူမ၏ အသက္ႏွင့္အတူ တရိပ္ရိပ္တက္ေနေသာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းမ်ားေၾကာင့္ပင္။
“အေမႀကီး ဘူးသီးေၾကာ္ရၿပီလား”
ေဒၚစိန္ေမ အေၾကာ္ဗန္းထဲသို႔လွမ္းၾကည့္ကာ ေမး၏။
“သမီးက ဘယ္ႏွခုယူမွာလဲ”
“သံုးရာဖုိး”
ေဒၚစိန္ေမ အေၾကာ္ဗန္းထဲမွ ဘူးသီးေၾကာ္မ်ားကို အလ်င္အျမန္ ေရတြက္၏။
“ေအာ္ ေအး သမီး ခဏေစာင့္ပါလား။ ဒီတစ္ဒယ္ခ်ရင္ ရၿပီ”
“ဟုတ္ကဲ့အေမႀကီး ေစာင့္လုိက္မယ္ေလ”
“သမီးက ဒီေန႔အေစာႀကီးလာတာကိုး”
“ဟုတ္တယ္အေမႀကီး ဒီေန႔ေစ်းမွာလုိခ်င္တာေလးေတြရွိလုိ႔ ေစာေစာသြားတာ။ ဒါေတာင္ မွ်စ္ပဲရတယ္။”
ေဒၚစိန္ေမက ျခင္းထဲမွ မွ်စ္ခ်ဥ္ထုပ္အား လွမ္းၾကည့္၏။ အထုပ္အတြင္းမွာပင္ မွ်စ္စုိ႔ကေလးမ်ား ရဲဗေလာင္းခတ္ေန၏။
“အေမႀကီးေကာ ေစ်းေရာင္းေကာင္းရဲ႕လား”
ေဒၚစိန္ေမသက္ျပင္းအရင္ခ်၏။
“ဒီလုိပါပဲသမီးရယ္ ရရ စားစားေပါ့။ ေစ်းေတြကတက္ေပမယ့္ အေမႀကီးအေၾကာ္က တက္လုိ႔မရဘူးေလ။ ေစ်းအုိးကြဲကုန္မွာေပါ့”
“ေအာ္ အေမႀကီးရယ္ ဒါဆုိလည္း ဆီတုိ႔ဘာတုိ႔ေျပာင္းသံုးၾကည့္ပါလား။ တရုတ္ကလာတဲ့ ဆီမ်ိဳးဆုိသိပ္ေစ်းသက္သာတာ”
က်က္သြားေသာဗူးသီးေၾကာ္အား ဆီပူထဲမွဆယ္ယူက ဗန္းထဲထည့္လုိက္၏။
“တရုတ္ကလာတဲ့ဆီ ဟုတ္လား”
“ဟုတ္တယ္အေမႀကီး စားအုန္းဆီလုိလုိ ပဲဆီလုိလုိ သိပ္မေသခ်ာဘူး။ အနံ႔ကလည္း စားအုန္းဆီမဟုတ္ပဲဆီမဟုတ္အနံ႔မ်ိဳး၊ ေစ်းကေတာ့ သိသိသာသာကို သက္သာတာ။”
ဗူးသီးေၾကာ္ သံုးရာဖုိးအား ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ႏွင့္ထုတ္ကာေပးလုိက္၏။ လာဝယ္သူေကာင္မေလးက ေငြသံုးရာကို အေမႀကီးအား ရုိရုိေသေသေပးကာ ထြက္သြား၏။ ေဒၚစိန္ေမ ထုိေငြအား ေအာက္ခံအက်ၤ ီထဲသို႔ထည့္ကာ စိတ္ထဲေတြ ေတးမွတ္ထားလုိက္၏။
“တရုတ္ကလာတဲ့ ဆီ”

(၂)
“နင့္ဆိုင္ လူေတြမ်ားလွခ်ည္လား”
တဖက္ဆုိင္မွ အမ်ိဳးသမီးက ၿပံဳး၏။ ထုိ႔ေနာက္ လက္ကာျပ၏။ ခဏေနဦးဆုိသည့္သေဘာပင္။ ေစ်းဝယ္မ်ားအား အေသအခ်ာေရာင္းေပးၿပီးေနာက္ ထုိအမ်ိဳးသမီးစကားစ၏။
“ေျမႀကီးထဲကလာတဲ့မွ်စ္က အျဖဴေလ အစကငါလည္းမသိေတာ့ ေရာင္းမေကာင္းဘူးေပါ့ဟယ္။ ဒါေပမဲ့ ဟိုဘက္ေစ်းထဲမွာ တစ္ေယာက္က အေရာင္ဆုိးၿပီးေရာင္းတာ သိပ္ေရာင္းရတာနဲ႔ ငါလည္း ဆုိးၾကည့္တာ”
တဖက္အမ်ိဳးသမီးက မွ်စ္ခ်ဥ္ပံုးမ်ားအား လွမ္းၾကည့္၏။ ဟုတ္ပါသည္။ မွ်စ္ခ်ဥ္မ်ားမွာ သူမ ယခင္က ေရာင္းေနသည္ႏွင့္မတူ။ ဖြံ႕ဖြံ႕ထြားထြားနီရဲရဲ မွ်စ္ခ်ဥ္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။
“နင့္ဆုိးေဆးက ဘယ္လုိဆုိးရတာလဲ”
မွ်စ္ခ်ဥ္ဆုိင္ အမ်ိဳးသမီးမွ ဗူးေသးေလးတစ္ဗူး ျပ၏။ ဗူးထဲတြင္ နီရဲရဲအမႈန္႔မ်ား။
“ဒီအမႈန္႔ေတြကို မွ်စ္ခ်ဥ္လုပ္တဲ့အခ်ိန္ထည့္လုိက္ရံုပဲ။ ညခတ္ထား မနက္က်ရဲေနေရာ”
“ေအာ္..”
“ေသခ်ာစနစ္တက်လုပ္တဲ့အမႈန္႔ေကာ ဟုတ္ရဲ႕လား”
မွ်စ္ခ်ဥ္သည္က ေဘးဘယ္ညာၾကည့္၏။ တုိးတုိးကပ္ေျပာ၏။
“အေရာင္တင္မႈန္႔အစစ္က စတီးဇြန္းေသးေလးတစ္ဇြန္းကို ငါးေထာင္ေလာက္ရွိတယ္ဟ။ က်ဳပ္ဘယ္တတ္ႏုိင္မွာလဲ။ ဒါေလးဆုိ တစ္ဗူးမွ ငါးရာပဲေပးရတာ။”
“ေအာ္..”
မွ်ဥ္ခ်ဥ္သည္က ထပ္ေျပာ၏။
“တရုတ္က လာတာေလ။ သက္သာတယ္”
တဖက္ေစ်းသည္က ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ျပ၏။

(၃)
မွ်စ္ခ်ဥ္သည္က ပုစြန္ေျခာက္ထည့္ထားေသာ ေတာင္းမ်ားအားလွမ္းၾကည့္၏။
“ညည္းေကာ ေရာင္းရရဲ႕လား”
ပုစြန္ေျခာက္သည္က ၿပံဳး၏။
“ညည္းက အေရာင္ဆုိးရတယ္ဆုိတာကို ခုမွသိတာပါေအ။ က်ဳပ္က သိတာျဖင့္ၾကာလွၿပီ။”
“ဘယ္လုိသိတာတုန္း”
“ဟဲ့ ပုစြန္ဆုိတဲ့အမ်ိဳးက ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္မ်ိဳး။ အဲ့ေကာင္ကုိ အေျခာက္ခံေနလွမ္းၾကည့္ မြဲေျခာက္ေျခာက္နဲ႔ ဘယ္သူက စားခ်င္မွာတုန္း။ ဒီေတာ့ ညည္းလုိပဲအေရာင္ဆုိးရတာေပါ့”
မွ်စ္ခ်ဥ္သည္မွာ ခပ္ဖြဖြေရရြတ္၏။ သူမအသိ ေနာက္က်ခဲ့ေလျခင္းဟု ထင္ေနပံုရ၏။ မဟုတ္ပါက သူမအရင္ကတည္းက ေစ်းေရာင္းေကာင္းခဲ့မည္မဟုတ္ပါလား။
“ငါဆုိးတာက်ေတာ့ ပုစြန္ေျခာက္အတြက္ေပါ့ဟယ္။ ေနမလွမ္းခင္ဆုိးရတာပဲ။ မွ်စ္ခ်ဥ္ဆုိးတာနဲ႔ေတာ့ တူခ်င္မွတူမွာေပါ့။ အဲ တူတာတစ္ခုကေတာ့ ငါ့ဆုိးေဆးလည္း တရုတ္ကလာတာပဲ”
“ေအာ္”
“ျမန္မာလူမ်ိဳးဆုိတာလည္း သိတဲ့အတုိင္းပဲေလ။ အေရာင္ကေလးရဲေနမွ စားခ်င္တာမဟုတ္လား။ ပုစြန္ဆုိ အေကာင္ခပ္ႀကီးႀကီးကို စပယ္ရွယ္သာ အေရာင္ဆုိးလုိက္ ႀကိဳက္သလုိ ေစ်းတင္လုိ႔ ရတာေပါ့။ မ်ိဳးမ်ိဳးျမတ္ျမတ္ေလးစားရတယ္”
ပုစြန္ေျခာက္မ်ားအား လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ေအာက္သုိ႔ ဖြဲခနဲျပန္ပစ္ခ်၏။
“လာေနာ္လာေနာ္ ပုစြန္ေျခာက္ေတြ ရဲေနတာပဲ ေကာင္းမွေကာင္း။ အေကာင္းမွႀကိဳက္တတ္တယ္ဆုိ လာေနာ္”
ေစ်းလမ္းမႀကီးဆီသို႔လွမ္းေအာ္၏။ တခ်ိဳ႕မွာလွမ္းၾကည့္သြား၏။ ပုစြန္ေျခာက္ဆုိသည္မွာလည္း ေလွာင္ကုန္ျဖစ္သည္မဟုတ္ပါလား။ ဟင္းခ်ိဳထဲတြင္ျဖစ္ေစ၊ လက္ဖက္သုပ္တြင္ျဖစ္ေစ၊ အသီးအရြက္ႏွပ္သည့္ေနရာ (ခရမ္းသီးႏွပ္၊ ဘူးသီးႏွပ္၊ စသည္) တြင္မွျဖစ္ေစ အသံုးျပဳရသည့္အရာမ်ိဳး။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သိပ္မလုိအပ္။ အိမ္တြင္ဝယ္ထားၿပီးလွ်င္လည္း ေသခ်ာေလလံုေအာင္ထားပါက တာရွည္ခံပစၥည္းမ်ိဳး။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တစ္ခါေရာင္းၿပီး တစ္ခါမ်ိဳးမ်ိဳးျမတ္ျမတ္စားရဖုိ႔ အေရာင္ဆုိးသည္မွာ မဆန္းဟု ယူဆၾက၏။ သို႔တည္းမဟုတ္က ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားတြင္ပင္ အသိပညာနည္းၾကသပါသလား။ တစ္ေယာက္က ေဆးဆုိးသျဖင့္ ေရာင္းေကာင္းသြားေသာေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကလုိက္ဆုိးပါသလား။

မုိးခါးရည္ဆုိသည္မွာ အတူတူေသာက္က ခ်ိဳတတ္ပါသည္။

(၄)
ထုိငွက္ေပ်ာသီးသည္မွာ ထူးဆန္းလွ၏။ ေစ်းသုိ႔ဆုိင္လာဖြင့္သည့္အခါ ငွက္ေပ်ာသီးမ်ားကို ေရပံုးမ်ားျဖင့္ သယ္သယ္လာတတ္၏။ ေရစိမ္ထားသည့္ငွက္ေပ်ာသီးသည္ မည္ကဲ့သိုေသာ အာနိသင္မ်ား ရွိႏိုင္မည္နည္း။ ပုစြန္ေျခာက္သည္က ငွက္ေပ်ာသီးသည္အား လွမ္းေမး၏။
“အစ္မႀကီး အစ္မႀကီးဆုိင္ဖြင့္တာေနာက္က်တယ္ေနာ္။”
“အင္းဟုတ္တယ္ညီမေရ ကေလးေတြ ေက်ာင္းပုိ႔တာ ေနာက္က်သြားလုိ႔”
ငွက္ေပ်ာသီးသည္က တေပြ႔တပိုက္သယ္လာေသာ ေရပံုးမ်ားကို ေနရာခ်ေနသျဖင့္ လွည့္မၾကည့္အား။ သို႔ေသာ္ ေစ်းသည္အခ်င္းခ်င္း အသံေတာ့ ျပန္ျပဳ၏။
“ဒါနဲ႔ေလ အစ္မႀကီး ငွက္ေပ်ာသီးေတြကို ဘာလုိ႔ေရစိမ္စိမ္ထားတာလဲ”
ပံုးေတြအားေနရာခ်ကာ ငွက္ေပ်ာသီးသည္က ပုစြန္ေျခာက္သည္ဘက္ လွည့္၏။
“ေရမဟုတ္ဘူးညီမရဲ႕ ေဆးရည္ စိမ္တာ”
“ေဆးရည္”
ပုစြန္ေျခာက္သည္မွာ သံေယာင္လုိက္၏။ တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္ ဒါမ်ိဳးမၾကားခဲ့ဖူး။ သို႔ေသာ္ သူမ မသိခဲ့သည္ကလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။
“ပံုမွန္ဆုိရင္ ငွက္ေပ်ာသီးေတြက ဆယ္ရက္ေလာက္ၾကာမွ မွည့္တာေလ။ ဒီေဆးရည္စိမ္လုိက္။ ညစိမ္ထားတာနဲ႔ မနက္ဆုိမွည့္ေနေရာ”
“ေအာ္… ဘယ္လုိစိမ္ရတာလဲ အစ္မ”
ငွက္ေပ်ာသီးသည္က ဆုိင္ေအာက္ သစ္သားတန္းတြင္တင္ထားေသာ ေဆးဗူးေလးအား ျပ၏။
“ဒီေဆးေလးကို ေရထဲထည့္။ နည္းနည္းပါပဲ။ ၿပီးရင္ အဲ့ဒီ့ေရထဲကို ငွက္ေပ်ာခိုင္လုိက္ ထည့္ထား။ ညစိမ္ရင္မနက္ဆုိ မွည့္ေနေရာ၊ တရုတ္ကလာတာေလ ဒီေဆးက တစ္ဗူးေျခာက္ရာဆုိေတာ့ မဆုိးပါဘူး။ သံုးေပ်ာ္တယ္ ေရာင္းေကာင္းတယ္ေပါ့”
“ေအာ္ တရုတ္ကလာတာလား”
ငွက္ေပ်ာသီးသည္က ေခါင္းညိတ္ျပ၏။ ထုိ႔ေနာက္ ေနရာတြင္ ေနရာတက်ဝင္ထုိင္၏။
“အစ္မ ယူသြားပါလား ငွက္ေပ်ာသီးေတြ ဝင္းေနတာပဲ လတ္ဆတ္တယ္ေနာ္”
အမွန္ပင္ငွက္ေပ်ာသီးေတြဝင္းေနပါသည္။ လတ္ဆတ္တယ္ဆုိသည္မွာအဘယ္နည္း။
“အစ္မ ငွက္ေပ်ာသီး ယူသြားပါဦးလား။ ၾကည့္ပါဦး ဝင္းေနတာပဲ။ လတ္ဆတ္တယ္ေနာ္”
အမွန္ပင္ ငွက္ေပ်ာသီးေတြ ဝင္းေနပါသည္။ လတ္ဆတ္တယ္ ဆုိသည္မွာ အဘယ္နည္း။

လတ္ဆတ္တယ္ဆုိသည္မွာ တရုတ္ေဆးနာမည္လည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။

(၅)
တယ္လီဖုန္းေတြ အမ်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာ စံုလင္လွ၏။ ႏုိကီယာ၊ အဲပဲလ္၊ ဆမ္ေဆာင္း၊ အိတ္ရွ္တီစီ၊ စိုနီ စသည္ျဖင့္ စံုလင္လွေသာ ဖုန္းေပါင္းမ်ားစြာကို ျပသထား၏။ ဇင္ကိုမင္း အားေတာ့ငယ္မိ၏။ သူလုိခ်င္သည္က အုိင္ဖုန္းျဖစ္၏။ ငါးသိန္းဝန္းက်င္ရွိသည္ဟု သူအၾကမ္းဖ်င္းသိထား၏။ အဆင္မေျပ။ သူ႕ထံတြင္ ဖုန္းဝယ္ရန္ ပိုက္ဆံႏွစ္သိန္း ေပ်ာ့ေပ်ာ့ပင္ရွိ၏။
“ေမာင္ေလး ဘယ္ဖုန္း ျပေပးရမလဲ”
“ဒီဖုန္းေလး ခဏေလာက္ျပပါအစ္မ”
ဇင္ကိုမင္းျပလုိက္သည္က အုိင္ဖုန္းျဖစ္၏။ မဝယ္ျဖစ္သည့္တုိင္ ခဏေတာ့ ကိုင္တြယ္ၾကည့္ခ်င္သည့္ စိတ္ႏွင့္ ျပခိုင္းလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“ဒါေလးက အုိင္ဖုန္း။ တရုတ္ကလာတာ တစ္သိန္းနဲ႔ေလးေသာင္း။”
ဇင္ကိုမင္း မ်က္လုံးက်ယ္သြား၏။ သူလုိခ်င္သည့္အိုင္ဖုန္းကို တစ္သိန္းေလးေသာင္းနဲ႔ ရသည္ဆုိပါလား။ တရုတ္ျဖစ္ဘာျဖစ္ညာျဖစ္ ခဏထား။ သူဒီေစ်းနဲ႔ဒီဖုန္းကို ဝယ္လုိ႔ရမည္ဟု လံုးဝမထင္ခဲ့။
“ဒီဖုန္းက တရုတ္ကလာတာ…။ သူက…”
အေရာင္းဝန္ထမ္းမေလးက ဖုန္းအေၾကာင္း၊ ဖုန္းထဲတြင္သံုးထားေသာ စစ္စတမ္မ်ားအေၾကာင္း ၊ ဂရမ္တီဘယ္ေလာက္ေပးေၾကာင္း ၊ အစစ္ႏွင့္ခြ်တ္စြပ္တူေသာေၾကာင့္ အမွတ္တမဲ့ၾကည့္လွ်င္အစစ္ဟု ထင္ရေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ အေသးစိတ္ရွင္းျပေန၏။
“တရုတ္က ျမန္မာေစ်းကြက္ကိုသိတယ္ေလ။ ႀကိဳက္တဲ့ပစၥည္းကို ႀကိဳက္တဲ့ေစ်းနဲ႔ရေစရမယ္လုိ႔ အာမခံထားတာ”
ဇင္ကိုမင္းစိတ္ထဲတြင္ တျခားမရွိ။ ဖုန္းစစ္စတမ္ဘာညာလည္း သူစိတ္မဝင္စား။ သူလူၾကားထဲ ရွိဳးထုတ္ခ်င္၏။ အုိင္ဖုန္းကိုင္ကာ သူလူၾကားထဲတြင္ ေပၚေပၚတင္တင္ေနမည္။ အုိင္ဖုန္းအစစ္အား သူေသခ်ာမထိေတြ႕ဖူး မကိုင္တြယ္ဖူးသျဖင့္ ဘာေတြမ်ားကြာျခားခ်က္ရွိသလဲ သူမသိ။ သိလည္းသိခ်င္ပံုမေပၚ။ ခုေနမ်ား သူေတြေဝေနတုန္း တစ္ေယာက္ေယာက္ၾကားျဖတ္ဝယ္သြားပါက သူရင္ကြဲနာက်ကာ ေသရေတာ့မည့္ပံု ရွိ၏။ ပိုက္ဆံထုတ္ကာ သူေငြေခ်လုိက္၏။
“တရုတ္ျဖစ္ျဖစ္ဘာျဖစ္ျဖစ္။ အုိင္ဖုန္းျဖစ္ရင္ၿပီးတာပဲ”
အေရာင္းစာေရးမေလးက ၿပံဳးျပ၏။ ေနာက္လွည့္ကာလွမ္းေအာ္၏။
“ေကသီေရ တရုတ္အုိင္ဖုန္း အေရာင္းစာရင္းထဲထည့္လုိက္ပါေဟ့”
လူတစ္ေယာက္ဖုန္းဆုိင္တြင္းမွ ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးစြာထြက္ခြါသြား၏။

(၆)
“အဟင္း..အဟင္း…”
ဦးျမင့္လြင္ လည္ေခ်ာင္းတြင္တပ္ထားေသာ ပိုက္မွ ခြ်ဲသလိပ္မ်ားအား သုတ္ပစ္၏။ ကင္ဆာဟူသည္မွာလည္း ေၾကာက္စရာေရာဂါတစ္ခုပင္မဟုတ္ပါလား။ လည္ေခ်ာင္းကင္ဆာျဖစ္ကာ အသက္ရွဴမရေတာ့။ လည္ေခ်ာင္းတြင္အေပါက္ေဖာက္ကာ ပိုက္တပ္၍ အသက္ရွဴရ၏။ စကားေျပာလွ်င္ အသံမထြက္ေတာ့။ စာေရးေျပာရ၏။ တခါတရံ လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ေျပာ၏။
“ေဖေဖ အိပ္ဦးမယ္ သမီး”
တုန္တုန္ရီရီျဖင့္ေရးသားထားေသာ လက္ေရးတစ္ခု။ သမီးျဖစ္သူက ဖခင္အား ေစာင္ေသခ်ာၿခံဳေပး၏။ သူမ၏ သားျဖစ္သူ ဦးျမင့္လြင္၏ ေျမးျဖစ္သူေလးအား ေခၚကာ ဧည့္ခန္းထဲသို႔ထြက္လာခဲ့၏။
“ေမေမ ေမေမ ဖုိးဖုိးက ဘာလုိ႔ လည္ပင္းမွာ အေပါက္ေဖာက္ရတာလဲ”
လည္ေခ်ာင္းကင္ဆာဟု ရွင္းျပပါက ကေလးနားလည္မည္မဟုတ္။ ထပ္ေမးေနပါက ထပ္ရွင္းျပေနရဦးမည္။
“မတည့္တာေတြ စားလုိ႔ေပါ့သားရယ္”
“အဲ့ဒါဆုိ သားမတည့္တာေတြစားရင္လည္း ေဖာက္ရမွာလား”
“အင္းေပါ့”
ကေလးမွာ အနည္းငယ္ေတြေဝသြား၏။
“တရုတ္သၾကားလံုးကေကာ သားနဲ႔တည့္လားေမေမ”
မိခင္က ေခါင္းခါျပ၏။
“မတည့္ဘူး သားအမ်ားႀကီးစားရင္ ဖုိးဖုိးလုိျဖစ္မွာ”
ကေလးငယ္မွာ မိခင္အား ၿပံဳးျပကာ မတ္တပ္ထ၏။
“သား ဘယ္သြားမလုိ႔လဲ”
“လမ္းထိပ္ မုန္႔ဆုိင္”
“မတည့္တာေတြမစားနဲ႔ေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ့ေမေမ”

(၇)
လမ္းထိပ္မုန္႔ဆုိင္တြင္ျဖစ္သည္။
“ေရာ့သားေလး အေၾကြမရွိလုိ႔ ဒါေလးပဲ ယူသြားေနာ္”
“ဟင္ တရုတ္သၾကားလံုးႀကီး”
“အင္းေလ ေကာင္းပါတယ္သားရဲ႕”
ကေလးမွာ သၾကားလံုးအား မယူရဲေသးဘဲ အင္တင္တင္ျဖစ္ေန၏။
“တရုတ္သၾကားလံုး စားရင္ လည္ပင္းမွာ အေပါက္ႀကီးေဖာက္ရမွာေပါ့”
“သားကိုဘယ္သူကေျပာတာလဲ”
“သားေမေမေျပာတာ”
ကုန္စံုဆုိင္ေရာင္းသူမိန္းမႀကီး ရယ္ေမာ၏။
“ဒါဆုိတရုတ္သၾကားလံုးစားတဲ့ သားသူငယ္ခ်င္းေတြေကာ လည္ပင္းမွာ အေပါက္ေဖာက္ရလုိ႔လား”
ကေလးက ေခါင္းခါျပ၏။ ထို႔ေနာက္ ဆုိင္ရွင္လွမ္းေပးေနေသာ တရုတ္သၾကားလံုးအား ယူကာ ေဘာင္းဘီၾကားထဲ ညွပ္လုိက္၏။
ညက်အိပ္ယာထဲေရာက္မွ ထိုတရုတ္သၾကားလံုးအား ေမေမမသိေအာင္ သူ.. ခိုးစားေတာ့မည္။


ေနပိုင္
၁၃.ဝ၁.၂ဝ၁၃
ဝ၂း၃၆
တနဂၤေႏြေန႔

credit >>Nay Paing 




@[148980878505812:274:ပလီပလာ ေထြကာလီကာ]



(၁)
ဆီပူၿပီမွန္းသိသာလြန္း၏။ ေဒၚစိန္ေမက မီးဖုိေအာက္မွထုိးထားေသာ ထင္းေခ်ာင္းမ်ားအား လုိက္ညွိေပး၏။ သူမ၏ေဘးတြင္ ခ်ထားေသာေရပုံးထဲသုိ႔ ဆန္မႈန္႔ ေလးထုပ္ခန္႔ ေဖာက္ထည့္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ေရထည့္၏။ သစ္သားေယာက္မျဖင့္ သမေအာင္ ေမႊ၏။ ဆန္မႈန္႔ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ အႏွစ္ရလာ၏။ ထုိထဲသို႔ ဗူးသီးေခ်ာင္းကေလး ေလးခုအား ပူးကိုင္ကာ ႏွစ္လုိက္၏။ ထုိ႔ေနာက္ဆီပူဒယ္အုိးထဲသို႔ ထည့္လုိက္၏။
ေဒၚစိန္ေမ အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ၿပီ။ သားသမီးေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံ မရွိသျဖင့္ တတ္သာေသာ အလုပ္ျဖင့္ အသက္ေမြးေနရ၏။ အေၾကာ္သည္ဘဝမွာ ပင္ပန္းလွ၏။ ထုိ႔ထက္ ပင္ပန္းရသည္မွာ သူမ၏ အသက္ႏွင့္အတူ တရိပ္ရိပ္တက္ေနေသာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းမ်ားေၾကာင့္ပင္။
 

Thursday 17 January 2013

Add Facebook like button to your post



ကုိယ္တင္လိုက္တဲ့ပို႔စ္မွာ facebook like button ေလးအလြယ္ထည့္တဲ့နည္းေလးပါ
  1. blogger > template
  2. back up your template ဆိုတာကိုႏွိပ္ျပိး Download full template ကိုႏွိပ္ပါ ။
  3. Edit ကိုႏွိပ္ျပိး Expand widgets Templates ဆိုတာကို အမွန္ျခစ္လိုက္ပါ။
  4. ေအာက္ကေပးထားတာေလးကိုရွာလုိက္ပါ။
      <data:post.body/>

 အဲေကာင္ေလးကိုေတြ႔ရင္ ေအာက္ကကုဒ္ကိုကူးျပိး အဲေကာင္ေလးအေပၚမွာ သြားထည့္လုိက္ပါ

ပင္လံုစာခ်ဳပ္ မူရင္း.....


ပင္လံုစာခ်ဳပ္ 
၁၉၄၇ေန႕စြဲ။ ။ ၁၉၄၇ ေဖေဖၚ၀ါရီ လ (၁၂) ရက္။ ပင္လံု။

ျမန္မာျပည္ ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီမွ ဝန္ႀကီးအခ်ဳိ႕ႏွင့္ ေစာ္ဘြားအားလုံးတုိ႔အျပင္ ရွမ္းျပည္၊ ကခ်င္ ေတာင္တန္း ေဒသမ်ားႏွင့္ ခ်င္းေတာင္တန္း ေဒသမ်ားမွ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားတုိ႔ တက္ေရာက္ ၾကေသာ ပင္လုံၿမိဳ႕ တြင္ က်င္းပသည့္ အစည္းအေ၀းႀကီး၌ ၾကားျဖတ္
ျမန္မာအစုိးရႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း ပူးေပါင္း လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ရွမ္း၊ ကခ်င္ႏွင့္ ခ်င္းတုိ႔သည္ လြတ္လပ္ေရးကို ပုိမုိ၍ လွ်င္ျမန္စြာ ရရွိလိမ့္မည္ဟု အစည္းအေ၀း တက္ေရာက္သူ အဖြဲ႕၀င္ တုိ႔က ယံုၾကည္ ၾကသည့္ အတုိင္း တညီ တၫႊတ္တည္း ေအာက္ပါ အတုိင္း သေဘာတူညီ ၾကသည္-

၁။ ေတာင္တန္းသားမ်ား ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆာင္ရြက္ရန္ ေတာင္ေပၚသားမ်ား ညီၫြတ္ေရး ဦးစီးအဖြဲ႕ မွ ကုိယ္စားလွယ္ မ်ားက ေထာက္ခံသည့္ ကုိယ္စားလွယ္ တဦးကို ဘုရင္ခံက ေရြးခ်ယ္၍ ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီတြင္ အတုိင္ပင္ခံ ပုဂၢဳိလ္အျဖစ္ ခန္႔ထားရမည္။

၂။ ထိုအတုိင္ပင္ခံပုဂၢဳိလ္ကို ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီတြင္ ဌာန လက္ကိုင္မရွိ ဝန္ႀကီး အျဖစ္လည္း ခန္႔ထားရမည္။ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ႏိုင္ငံျခားေရး နည္းတူ ေတာင္တန္း ေဒသ ေရးရာဌာန ကိုလည္း ဥပေဒျဖင့္ ျပ႒ာန္း၍ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီ ေအာက္၌ ထားရွိရမည္။ ထိုေတာင္တန္း
ေဒသ ဆုိင္ရာ အတုိင္ပင္ခံ ဝန္ႀကီးအား အလားတူ နည္းအတုိင္း အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ အာဏာမ်ားကုိ အပ္ႏွင္းရမည္။

၃။ အဆုိပါ အတုိင္ပင္ခံဝန္ႀကီးအား ကူညီရန္အတြက္ ရင္းႏွင့္ လူမ်ဳိးခ်င္းတူမဟုတ္သည့္ အျခား ေတာင္တန္းသားမ်ားအား ကိုယ္စားျပဳေသာ တြဲဘက္ အတုိင္ပင္ခံႏွစ္ဦး ရွိရမည္။ ထို အတုိင္ပင္ခံ ပုဂၢဳိလ္ ႏွစ္ဦးသည္ ပထမဦးစြာ မိမိတို႔၏ ဆိုင္ရာ နယ္ပယ္ ေရးရာမ်ားကို စီမံခန္႔ခြဲ ေဆာင္ရြက္ရမည္။ အတုိင္ပင္ခံ ဝန္ႀကီးမွာမူ က်န္ရွိသည့္ အျခားေသာ ေတာင္တန္း ေဒသ ေရးရာမ်ားကို စီမံခန္႔ခြ ဲ ေဆာင္ရြက္ရမည္။ ယင္းပုဂိၢဳလ္ သုံးဦးတို႔သည္ အေျခခံ ဥပေဒက ျပ႒ာန္းသည့္ အတိုင္း စုေပါင္း တာဝန္ယူ လုပ္ကိုင္ရမည္။

၄။ အတုိင္ပင္ခံ ဝန္ႀကီးသည္ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ အဖြဲ႕၀င္ အေနျဖင့္ ေကာင္စီတြင္ ေတာင္တန္း ေဒသမ်ား၏ တဦးတည္းေသာ ကုိယ္စားလွယ္
ျဖစ္ေသာ္လည္း ေတာင္တန္းေဒသ ကိစၥမ်ားကို ေဆြးေႏြးေသာ အခါ တြဲဘက္ အတိုင္ပင္ခံ ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးသည္ ေကာင္စီ အစည္းအေဝးသို႔ တက္ေရာက္ ႏုိင္ခြင့္ရွိ ရမည္။

၅။ အထက္ပါ သေဘာတူညီခ်က္အရ ဘုရင္ခံ၏အမႈေဆာင္ေကာင္စီကုိ တုိးခ်ဲ႕မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေတာင္တန္း ေဒသမ်ား၏ နယ္တြင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ယခုရရွိ ခံစားလ်က္ ရွိေသာ ကုိယ္ပုိင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဆံုးပါးရန္ု မည္သည့္ ေဒသတြင္မဆုိ လံုးဝ ျပဳမႈလိမ့္မည္မဟုတ္။ ေတာင္တန္းေဒသမ်ား အတြက္ နယ္တြင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ကိုယ္ပုိင္ ျပ႒ာန္းခြင့္ အျပည့္အဝ ရွိေၾကာင္း မႈအားျဖင့္ လက္ခံသည္။

၆။ ျမန္မာ ျပည္ေထာင္စု အတြင္း ကခ်င္ျပည္နယ္ အတြက္ နယ္ျခား သတ္မွတ္ေရးႏွင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္ တည္ေထာင္ေရးကို တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္သို႔ တင္ျပဆုံးျဖတ္ ေစရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုကဲ့သုိ႔ေသာ ျပည္နယ္မွာ လိုအပ္သည္ဟု သေဘာတူ လက္ခံၾကသည္။ ဤရည္ရြယ္ခ်က္ကို ပထမဆင့္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္သည့္ အေနျဖင့္ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရ အက္ဥပေဒ အရ အပိုင္း (၂) ႁခြင္းခ်န္ ေဒသမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ နည္းတူ ျမစ္ႀကီးနားႏွင့္ ဗန္းေမာ္ ခ႐ုိင္ အတြင္းရွိ ေဒသမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ေတာင္တန္း ေဒသ အတုိင္ပင္ခံ ဝန္ႀကီးႏွင့္ တြဲဘက္ အတုိင္ပင္ခံ တို႔ကို တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးရမည္။

၇။ ေတာင္တန္းေဒသရွိ ျပည္သူတို႔သည္ ဒီမုိကေရစီ တိုင္းျပည္မ်ားတြင္ အေျခခံမ်ား အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ ရပိုင္ခြင့္မ်ားကို ရရွိ ခံစားေစရမည္။

၈။ ဤစာခ်ဳပ္ပါ အစီအစဥ္မ်ားသည္ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ ယခု က်င့္သံုး ခြင့္ျပဳထားေသာ ဘ႑ာေရး ကိုယ္ပိုင္ ျပ႒ာန္းခြင့္ကို မည္သို႔မွ ထိခုိက္ျခင္း မရွိေစရ။

၉။ ဤစာခ်ဳပ္ပါ အစီအစဥ္မ်ားသည္ ျမန္မာျပည္၏ အခြန္ဘ႑ာမ်ားထဲမွ ကခ်င္ေတာင္တန္း ေဒသႏွင့္ ခ်င္းေတာင္တန္း ေဒသတို႔က ရပိုင္ခြင့္ ရွိေသာ ဘ႑ာေရး အကူအညီအား မည္သို႔မွ် ထိခုိက္ျခင္း မရွိေစရ၊ ထို႔ျပင္ ရွမ္းျပည္နယ္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္တို႔၏ ဘ႑ာေရး စီစဥ္ ဆက္သြယ္မႈ မ်ားကဲ့သုိ႔ အလားတူ ဘ႑ာေရး စီစဥ္ ဆက္သြယ္မႈ မ်ားကို လက္ေတြ႕ က်င့္သံုးႏိုင္ျခင္း ရွိ မရွိ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီသည္ ေတာင္တန္း ေဒသ အတုိင္ပင္ခံ ဝန္ႀကီး၊ တြဲဘက္ အတုိင္ပင္ခံ မ်ားႏွင့္အတူ စူးစမ္း ေလ့လာမည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရ
(ပုံ) ေအာင္ဆန္း
၁၂-၂-၄၇

ကခ်င္ေကာ္မတီ
(ပုံ) (ပုံ) (ပုံ) (ပုံ)
ဆမားဒူး၀ါးဆင္၀ါးေနာင္ ေဇာ္ရစ္ ဒိန္ရတန္ ေဇာ္လ
ျမစ္ႀကီးနား ျမစ္ႀကီးနား ျမစ္ႀကီးနား ဗန္းေမာ္
(ပုံ) (ပုံ)
ေဇာ္လြန္း လဗန္းဂေရာင္း
ဗန္းေမာ္ ဗန္းေမာ္
ခ်င္းေကာ္မတီ
(ပုံ) (ပုံ) (ပုံ)
ဦးလႊာမႈန္း ဦးေထာင္ဇာခုပ္ ဦးကီယိုမန္း
ေအတီအမ္။ ေအတီအမ္၊တီးတိန္။ ေအတီအမ္၊ဟားခါး။
အုိင္တီအက္(စ္)အမ္၊ဖလမ္း။
ရွမ္းေကာ္မတီ
(ပုံ) (ပုံ) (ပုံ) (ပုံ)
ခြန္ပန္းစိန္ စပ္ေရႊသိုက္ စပ္ဟုံဖ စပ္ႏြံ
ေတာင္ပုိင္းစပ္ဖလုံ ေညာင္ေရႊစပ္ဖလုံ ေျမာက္ပုိင္းသိႏၷီစပ္ဖလုံ လဲခ်ားစပ္ဖလုံ
(ပုံ) (ပုံ) (ပုံ) (ပုံ)
စပ္စံထြန္း စပ္ထြန္းေအး ဦးျဖဴ ခြန္းဖုံး
မုိင္းပြန္စပ္ဖလုံ သာမုိင္းခမ္းစပ္ဖလုံ သထုံစပ္ဖလုံ၏ကုိယ္စားလွယ္ ေျမာက္ပုိင္းသိႏၷီ
(ပုံ) (ပုံ) (ပုံ) (ပုံ)
ဦးတင္ဧ ဦးထြန္းျမင့္ ဦးၾကာပု ဦးခြန္ေစာ
(ပုံ) (ပုံ)
စပ္ရစ္ဖ ဦးခြန္ထီး

THE PANGLONG AGREEMENT 
1947 Dated the12th February 1947, Panglong,

A conference having been held at Panglong, attended by certain Members of the Executive Council of the Governor of Burma, all Saohpas
and representative of the Shan States, the Kachin Hills and the Chin Hills:
The Members of the conference, believing that freedom will be more speedily achieved by the Shans, the Kachins and the Chins by their
immediate co-operation with the Interim Burmese Government:

1. A Representative of the Hill Peoples, selected by the Governor on the recommendation of representatives of the Supreme Council of the
United Hill Peoples (SCOUHP), shall be appointed a Counselor for Frontier Areas shall be given executive authority by similar means.
2. The said Counselor shall also be appointed a Member of the Governor's Executive Council, without portfolio, and the subject of Frontier
Areas brought within the purview of the Executive Council by Constitutional Convention as in the case of Defense and External Affairs. The
Counselor for Frontier Areas shall be given executive authority by similar means.
3. The said Counselors shall be assisted by two Deputy Counselor’s representing races of which he is not a member. While the two Deputy
Counselors should deal in the first instance with the affairs of their respective areas and the Counselor with all the remaining parts of the
Frontier Areas, they should by Constitutional Convention act on the principle of joint responsibility.
4. While the Counselor, in his capacity of Member of the Executive Council, will be the only representative of the Frontier Areas on the
Council, the Deputy Counselors shall be entitled to attend meetings of the Council when subjects pertaining to the Frontier Areas are
discussed.
5. Though the Governor's Executive Council will be augmented as agreed above, it will not operate in respect of the Frontier Areas in any
manner which would deprive any portion of those Areas of the autonomy which it now enjoys in internal administration. Full autonomy in
internal administration for the Frontier Areas is accepted in principle.
6. Though the question of demarcating and establishing a separated Kachin State within a Unified Burma is one which must be relegated for
decision by the Constituent Assembly, it is agreed that such a State is desirable. As a first step towards this end, the Counselor for Frontier
Areas and the Deputy Counselors shall be consulted in the administration of such areas in the Myitkyina and the Bhamo Districts as are Part
II Scheduled Areas under the Government of Burma Act of 1935.
7. Citizens of the Frontier Areas shall enjoy rights and privileges which are regarded as fundamental in democratic countries.
8. The arrangements accepted in this Agreement are without prejudice to the financial autonomy now vested in the Federated Shan States.
9. The arrangements accepted in this Agreement are without prejudice to the financial assistance which the Kachin Hills and the Union Hills
are entitled to receive from the revenues of Burma, and the Executive Council will examine with the Frontier Areas Counselor and Deputy
Counselors the feasibility of adopting for the Kachin Hills and the Chin Hills financial arrangement similar to those between Burma and the
Federated Shan States.
Burmese Government.
(Signed) Aung San
Kachin Committee
(Signed) Sinwa Naw, Myitkyina
(Signed) Zaurip, Myitkyina
(Signed) Dinra Tang, Myitkyina
(Signed) Zau La, Bhamo
(Signed) Zau Lawn, Bhamo
(Signed) Labang Grong, Bhamo
Chin Committee
(Signed) U Hlur Hmung, Falam
(Signed) U Thawng Za Khup, Tiddim
(Signed) U Kio Mang, Haka
Shan Committee
(Signed) Saohpalong of Tawngpeng State.
(Signed) Saohpalong of Yawnghwe State.
(Signed) Saohpalong of North Hsenwi State.
(Signed) Saohpalong of Laihka State.
(Signed) Saohpalong of Mong Pawn State.
(Signed) Saohpalong of Hsamonghkam State
(Signed) Representative of Hsahtung Saohpalong. Hkun Pung
(Signed) U Tin E
(Signed) U Htun Myint
(Signed) U Kya Bu
(Signed) Hkun Saw
(Signed) Sao Yape Hpa
(Signed) Hkun Hte

 
 ေဖေဖာ္၀ါရီ လေရာက္ခါနီး ၿပီဆိုေတာ့ ျပည္ေထာင္စုေန႔အမွတ္တရ အျဖစ္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္။ ဗဟုသုတအျဖစ္ ဖတ္လို႔ရတာေပါ့ ေနာက္ၿပီး အဲ့မွာပါတဲ့အခ်က္ေတြ
လဲစိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းလို႔ ေအာက္မွာ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဗ်ာ။

ေမၿမိဳ႕သားေလး


Monday 14 January 2013

အေမ....


ေခၽြးမလုပ္တဲ့သူက “ေပါ့ေတာ့လဲ အရသာမရွိဘူး၊ ငံေတာ့လဲ မ်ိဳမက်ဘူး။ အေမကဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ?”
အေမက သူ႔သားျပန္လာတာျမင္ေတာ့ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ထမင္းဟင္းကို ပါးစပါထဲသြတ္ထည့္ လိုက္တယ္။ သူမသူ႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္။
သားက တစ္လုတ္ေလာက္ျမည္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေထြးထုတ္လိုက္ၿပီး “ငါမင္းကို ေျပာထားတယ္ မဟုတ္ဘူးလား၊ အေမ့မွာ ေရာဂါရွိတယ္၊ အငံစားလို႔မရဘူးဆိုတာကို”
“ေကာင္းၿပီေလ၊ ဒါ ရွင့္ အေမဘဲ၊ ေနာက္က်ရင္ရွင္ဘဲခ်က္ေတာ့”
ေခၽြးမ ကေတာ့ ေဆာင့္ေအာင့္ၿပီး အခန္းထဲ၀င္သြားတယ္။

သားကေတာ့ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ “အေမ မစားနဲ႔ေတာ့၊ သားေခါက္ဆြဲ ခ်က္ေကၽြးမယ္”
“သား မင္း အေမ့ကို ေျပာစရာ ရွိတယ္ မဟုတ္လား၊ ရွိရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းသာေျပာပါ၊ စိတ္ထဲမွာ မ်ိဳသိပ္ မထားပါနဲ႕။”

“အေမ သား ေနာက္လက်ရင္ ရာထူးတိုးတယ္၊ အလုပ္ေတြ အရမ္းမ်ားလာလိမ့္မယ္၊ မိန္းမကလဲ အျပင္ထြက္ အလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္ေျပာတယ္။ ဒါေၾကာင့္…”
“သား အေမ့ကို လူအိုရံု မပို႔ပါနဲ႔ေနာ္” အသံေလးက တုန္ရီေနတယ္။

သား ကလဲ ခဏၿငိမ္သက္သြားတယ္၊ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို ရွာေနသလို။
“အေမ လူအိုရံု ကလဲမေကာင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အေမသိတဲ့ အတိုင္း မိန္းမအလုပ္လုပ္ရင္ အေမ့ကို ေကာင္းေကာင္းျပဳစုႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဟိုမွာ က ေကၽြမဲ့သူ ျပဳစုမဲ့သူ အဆင္သင့္ရွိၿပီးသား ဘဲ။ အိမ္မွာထက္ေတာင္ ပို အဆင္ေျပေသးတယ္ မဟုတ္ဘူးလား?”

“…….”

ေရမိုခ်ိဳးၿပီး ေခါက္ဆြဲထုတ္ကို ဘဲ ကမန္းကတန္းျပဳတ္စားလိုက္တယ္။ သူ အခန္းထဲ၀င္သြားၿပီး ျပတင္းေပါက္မွာ ရပ္ၿပီး စိတ္ထဲမွာ ေတြေ၀ေနသလိုဘဲ။
အေမဟာ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက မုဆိုးမ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ သူ႕ကို ေက်ာင္းၿပီးတဲ့ အထိ တစ္ေယာက္တည္း ရွာေကၽြးခဲ့တာပါ။ ငယ္ရြယ္ စဥ္ အခါက ပင္ပန္းခဲ့ တာေတြ ကို အေၾကာင္းျပ ၿပီး မိခင္ကို လုပ္ေကၽြးေစာင့္ေရွာက္ရမယ္လို႕ တစ္ခြန္းမွ မေျပာခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ မိန္းမကေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႕ ခ်ိန္းေျခာက္လာတယ္။

အေမ့ကို လူအိုရံု တကယ္ပို႔ရမွာလား? သူ႔ကိုယ္သူျပန္ေမးတယ္။ သူ မလုပ္ရက္ဘူး။
“မင္းရဲ႕ ေနာက္ပိုင္း ဘ၀ကို ဆက္ၿပီးလက္တြဲေလွ်ာက္မွာက မင္းမိန္းမေနာ္။ မင္း အေမ မဟုတ္ဘူး”လို႔ ဦးေလးရဲ႕ သားက အျမဲသတိေပးတယ္။
“မင္း အေမ ဒီေလာက္ေတာင္အိုေနၿပီ၊ ကံေကာင္းရင္ေတာ့ ေနႏိုင္ေသးတာေပါ့၊ အသက္ရွင္ေနတုန္းေကာင္းေကာင္း ျပဳစု ပါလား? သစ္ပင္သည္ၿငိမ္ခ်င္ေသာ္လည္း ေလကမၿငိမ္ေပ။ မိဘကို လုပ္ေကၽြးခ်င္ေသာ္လည္း မိဘက မရွိေတာ့ေပ ဆိုတာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ေစနဲ႔ေဟ့” လို႔ တခ်ိဳ႕ေဆြမ်ိဳးေတြက ေတာ့ သတိေပးၾကတယ္။ သူ ဘာမွ ထပ္မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ဘူး၊ စိတ္ေျပာင္းသြားမွာစိုးလို႔။

ေနမင္းက သူ႕ရဲ႕ ပူျပင္းလွတဲ့ အရွိန္ အ၀ါကို သိမ္းၿပီး ေတာင္ကုန္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္ကို ပုန္းခိုသြားၿပီ။
ၿမိဳ႕ျပင္ စိတ္ၿငိမ္တဲ့ ေနရာမွာ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အဆင့္ျမင့္ လူအိုရံုေလး….
ဟုတ္တယ္ေလ၊ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားသံုးထားမွာ သားရဲ႕စိတ္ထဲက ပိုေျဖာင့္တာေပါ့။
သားက မိခင္ကို တြဲေခၚၿပီး ဧည့္ခန္းထဲ၀င္လိုက္ခ်ိန္မွာ ၄၂ လက္မ တီဗြီ ဖန္သားျပင္မွာ ဟာသကား တစ္ကားျပေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပရိသတ္ေတြဆီက ဘာရယ္သံမွ မၾကားရဘူး။
တခ်ိဳ႕ အကၤ်ီဆင္တူ ၀တ္ထားတဲ့ အဖိုးႀကီးေတြ ဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး ငိုင္ေနၾကတယ္။ စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့ ပံုေတြဘဲ။
ေနာက္ လူအိုတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ တီးတိုးေျပာေနၿပီးေျမႀကီးေပၚက်ေနတဲ့ ဘီစကြတ္မုန္႔ကို ေကာက္စားေနတယ္။
သားကသိတယ္။ အေမ လင္းလင္းထင္းထင္း ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာကို။ ေနေရာင္ ေကာင္းေကာင္းရတဲ့ အခန္းတစ္ခန္းကို ေရြးေပးလိုက္တယ္။ ျပတင္းေပါက္ကေနလွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ ျမက္ခင္းျပင္က စိမ္းစိုလို႔၊ သူနာျပဳေတြက လဲ တြန္းလွည္းေတြကို တြန္းေပးၿပီး တခ်ိဳ႕လူအိုေတြ ကလည္း လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ တိတ္ဆိတ္လြန္းတာဟာ လူရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းသလိုလို ျဖစ္လာေစတယ္။

ဆည္းဆာ သည္လွပေသာ္လည္းဘဲ ေမွာင္ရီပ်ိဳးေနၿပီ။
“ေမ သားျပန္ေတာ့မယ္။”
အေမကေတာ့ ေခါင္းေလးတစ္ခ်က္ဘဲၿငိမ့္လိုက္တယ္။
သူလွည့္ထြက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ အေမက ေတာ့ ေတာက္ေလွ်ာက္ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ေနရွာတယ္။ သြားမရွိေတာ့တဲ့ ပါးစပ္ကို ဟၿပီး ေျခာက္ကပ္ျဖဴေလ်ာ္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြမ်ားစြာနဲ႔ က်န္ေနရစ္ခဲ့တယ္။
သားေလးက အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာမွ မိခင္ရဲ႕ မီးခိုေရာင္သန္းေနတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြ၊ ခ်ိဳင့္၀င္ေနတဲ့ မ်က္၀န္း အစံု၊ တြန္႕ေၾကေနတဲ့ ပါးျပင္ ကို သတိထားမိတယ္။ အေမတကယ္ အိုေနပါၿပီလား။

သူရုတ္ခ်ည္း တစ္ခုကို သတိရလိုက္တယ္။ သူ ၆ႏွစ္သား အရြယ္တုန္းက အေမဟာ အေရးႀကီးကိစၥနဲ႔ ရြာျပန္ဖို႔ရွိေတာ့ သူ႕ကို ဦးေလးအိမ္မွာ အပ္ခဲ့တယ္။ အေမသြားခါနီးမွာ အေမရဲ႕ ေျခေထာက္ကိုဖတ္ၿပီး ေၾကာက္လန္႕တၾကားေအာ္ငိုပါေလေရာ
“ေမေမ သားကိုပစ္မသြားပါနဲ႔၊ သားကို မထားခဲ့ပါနဲ႔ေနာ္။” ေနာက္ဆံုး အေမကလဲ သူ႕ကို မထားရစ္ခဲ့ပါဘူး။

သူ အေလာသံုးဆယ္နဲ႔ ထြက္လာလိုက္တယ္၊ တံခါးကိုပါဆြဲပိတ္လိုက္တယ္။
ေနာက္ျပန္ မၾကည့္ရဲဘူး။ ဟိုး အတိတ္က အရိပ္ေတြ ျပန္ေပၚလာၿပီး စြဲကပ္ေနမွာစိုးလို႔။

အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ မိန္းမက သူ႕အေမပစၥည္းေတြကို စြန္႔ပစ္ေနတာ အားရပါးရဘဲ။
၃လက္မ ျမင့္တဲ့ ဆုတံဆိပ္ေလးတစ္ခု
ဒါဟာ မူလတန္းတုန္းက စာစီစာကုန္းၿပိဳင္ပြဲ “ကၽြန္ေတာ္၏မိခင္” မွာ ပထမရခဲ့တဲ့ ေအာင္ပြဲ အမွတ္တရေလးပါ။
အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓာန္ စာအုပ္ေလး
ဒါကေတာ့ အေမ မစားရက္ မေသာက္ရက္ ေခၽြတာၿပီး၀ယ္ထားေပးတဲ့ ပထမဦးဆံုးေသာေမြးေန႔လက္ေဆာင္။
ေနာက္ၿပီး အိပ္ရာ၀င္ခါနီးတိုင္း အေမ အျမဲလိမ္းေလ့ရွိတဲ့ ဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆး။
မင္း အေမကို မလိမ္းေပးေတာ့ လူအိုရံု ယူသြားလဲ ဘာထူးမွာတဲ့လဲ?

“ေတာ္ၿပီ ဆက္မပစ္နဲ႔ေတာ့”လို႕ ေဒါသတႀကီးေအာ္လိုက္တယ္။
“ဒါေတြကို မပစ္ေတာ့ ငါ့ပစၥည္းေတြ ဘယ္မွာထားရမွာလဲ” လို႔ မိန္းမကလဲ ျပန္ေအာ္လိုက္တယ္။
“ဒါေတြ အားလံုးဟာ ငါ့ အေမရဲ႕ အေမြေတြဘဲ၊ ဘာမွ မထိနဲ႔”
“ရွင္ ဒါဘာသေဘာလဲ?”
“မင္းငါ့ကို ခ်စ္လို႔ ငါကို လက္ထပ္ခဲ့တာ၊ ငါ့အေမကို ေကာ္ နင္ခ်စ္လို႔မရဘူးလား?”

ေျပာၿပီး သူကားေမာင္းထြက္သြားတယ္။

မိုးရြာၿပီးတဲ့ ညဟာ ေအးစက္လြန္းတယ္။ လမ္းမွာလဲ လူေတြရွင္းလို႔၊ သူအဆံုးဆံုထိနင္းၿပီး ေမာင္းလာခဲ့တယ္။
ကားေလးက ေတာင္ကုန္းေပၚက လူအိုရံုဆီသို႕ဦးတည္လ်က္။
ကားကိုရပ္ၿပီးဒါနဲ႔ ေလွခါးေပၚေျပးတက္သြားၿပီး အေမ့ အခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္တယ္။

သူ၀ိဥာဏ္မဲ့စြာ ရပ္ေနတယ္။
အေမကေတာ့ ကိုက္ခဲေနတဲ့ ေျခ၂ဖက္ကို ႏွိပ္ေနရွာတယ္။
သားလက္ထဲက ဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆးကိုျမင္ေတာ့ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။
“အေမ ေမ့ခဲ့တာ၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့ သားယူလာေပးလို႕”
သူဟာ အေမေဘးနားကို တိုးသြားၿပီးဒူးေထာက္လိုက္တယ္။
“မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ။ အေမ့ဖာသာလိမ္းမယ္၊ မနက္ဖန္ရံုးတက္ရဦးမယ္၊ ျပန္ပါေတာ့သားရယ္”

သူ ခဏမွင္သက္သြားၿပီး ေနာက္ဆံုးထိန္းမရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြလွ်ံထြက္လာၿပီး
“သားကိုခြင့္လြတ္ပါ။ သားေတာင္းပန္ပါတယ္။ အိမ္ျပန္ရေအာင္ေနာ္”

ကိုယ္ေတြ တေျဖးေျဖးႀကီးလာတာနဲ႔ အမွ် မိဘေတြႏုနယ္တဲ့ မ်က္ႏွာ တေျဖးေျဖးအိုမင္းခဲ့တာကို ျမင္ေတြ႔ေနရတယ္။ နက္ေမွာင္တဲ့ဆံေကသာ ျဖဴေရာင္သမ္းလာတယ္၊ လ်င္ျမန္ဖ်က္လပ္မႈက ေန တုံ႕ေႏွးလာတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိရင္နာစရာေကာင္းလဲ။

မိဘဆိုတာ အေကာင္းဆံုး တန္ဖိုး အႀကီးမားဆံုး အရာေတြကို ထားခဲ့ေပးတယ္။
ဖေယာင္းတိုင္မီးလိုဘဲ အဆက္မပ်က္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလာင္ကၽြမ္းၿပီး သားသမီးေတြ ကို အလင္းေရာင္ေပးခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေရာ?

သူတို႔အတြက္ ေနရာေလးေပးႏိုင္လား? ဒါမွ မဟုတ္ လိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာမွ သတိရတာလား?

သူတို႔ေတာင္းဆိုတာ တကယ္မမ်ားပါဘူး။ “ေမ ေမ ဒီေန႔ေနေကာင္းလား ထမင္းစားၿပီးၿပီလား” ဆိုတဲ့ ရိုးရွင္းတဲ့ စကားသံေလးပါဘဲ။

မိဘေက်းဇူး မဆပ္ႏိုင္ၾကရင္ေတာင္ ေက်းဇူးေတာ့မကန္းသင့္ဘူးလို ့ ကြ်န္ေတာ္ ထင္ပါတယ္.......မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ဗုဓၵဘာသာဝင္ ပီပီ မိဘေက်းဇူး အထူးေက်ႏိုင္ၾကပါေစသား.......
မွ်ေ၀ေပးတာလဲေမတၱာတစ္ခုပါ။

 
ေခၽြးမလုပ္တဲ့သူက “ေပါ့ေတာ့လဲ အရသာမရွိဘူး၊ ငံေတာ့လဲ မ်ိဳမက်ဘူး။ အေမကဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ?”
အေမက သူ႔သားျပန္လာတာျမင္ေတာ့ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ထမင္းဟင္းကို ပါးစပါထဲသြတ္ထည့္ လိုက္တယ္။ သူမသူ႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္။
သားက တစ္လုတ္ေလာက္ျမည္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေထြးထုတ္လိုက္ၿပီး “ငါမင္းကို ေျပာထားတယ္ မဟုတ္ဘူးလား၊ အေမ့မွာ ေရာဂါရွိတယ္၊ အငံစားလို႔မရဘူးဆိုတာကို”
“ေကာင္းၿပီေလ၊ ဒါ ရွင့္ အေမဘဲ၊ ေနာက္က်ရင္ရွင္ဘဲခ်က္ေတာ့”
ေခၽြးမ ကေတာ့ ေဆာင့္ေအာင့္ၿပီး အခန္းထဲ၀င္သြားတယ္။