ျမန္မာ့ ဗီဇစိတ္ရင္း မေသေသးပါ

ျမန္မာလူမ်ဳိးတုိ႔၏ ဗီဇ စိတ္ရင္းသည္ အလြန္ ယဥ္ေက်းသည္။ ႐ိုးသားသည္။ သနားၾကင္နာ တတ္သည္။ ႐ိုင္းပင္းကူညီ တတ္သည္။လွဴဒါန္းခ်င္သည္။ ေပးကမ္း စြန္႔ႀကဲခ်င္သည္။ လမ္းေဘးမွာ အရိပ္ရ သစ္ပင္ စိုက္သည္။ ေသာက္ေရခ်မ္းစင္ တည္သည္။ 



သာလာယံဇရပ္ ေဆာက္သည္။ ေရတြင္းတူးသည္။ စတုဒီသာ ေကြၽးသည္။ ဒီလုိ လုပ္တာေတြဟာ မိမိ၏ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ မဟုတ္၊ အယုတ္အလတ္ အျမတ္မေရြး လူသားအားလံုး အတြက္သာျဖစ္သည္။ ျမန္မာတုိ႔၏ ဗီဇစိတ္ရင္းသည္ အလြန္ေကာင္းသည္။ မြန္ျမတ္သည္။

ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔၏ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ စ႐ိုက္ေတြထဲက လမ္း ေဘးမွာ အရိပ္ရ သစ္ပင္ စိုက္ျခင္း၊ သာလာယံ ဇရပ္ ေဆာက္ျခင္း၊ ေရတြင္းတူးျခင္း၊ ေရကန္ တူးျခင္းေတြသည္ လူသားေတြ အတြက္ သာမက တိရစၦာန္ေတြ အတြက္ပါ ရည္ရြယ္တာျဖစ္သည္။ လူသား ႏွင့္ သတၱဝါမ်ား အရိပ္ခို နားၾကပါေစ၊ ေရေသာက္ၾကပါေစ ဆုိသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္သည္။

ဒီေစတနာကို နက္နက္နဲနဲ ခံစား နားလည္ ၾကည့္ပါက ျပဳလုပ္ တည္ေဆာက္သူတုိ႔၏ စိတ္ရင္း ေစတနာကို သိ ႏိုင္သည္။ အလြန္ေလးစား ၾကည္ညဳိစရာ ေကာင္းသည္။

ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္ အရြယ္၊ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ေျခာက္ ဆယ္ေက်ာ္က ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေဒသမွာ တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို႔ ခရီး သြားလွ်င္ ေျခလ်င္သြားၾကရသည္။ အဆင့္အျမင့္ဆံုး ယာဥ္ရထားက ႏြားလွည္းျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္မင္း ေဖာက္လုပ္ ခဲ့သည့္ ေမာ္ေတာ္ ကားလမ္းသည္ ေရာင္စံုသူပုန္တုိ႔ အုပ္စိုးရာ နယ္ေျမအတြင္း က် ေရာက္ေနသည့္အတြက္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ အသြားအလာ မရွိေတာ့ဘဲ ႏြားလွည္းပဲ သြားလုိ႔ရသည့္ လမ္းျဖစ္ခဲ့သည္။

အဲဒီလမ္းကိုပဲ ေဒသခံ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူမ်ား အသံုးျပဳခဲ့ၾကရသည္။ ၿမိဳ႕ကိုသြားၾကသည့္ ေဈးေရာင္း ေဈးဝယ္၊ ကြၽဲ၊ ႏြားကုန္သည္ႏွင့္ အလွဴအတန္းပဲြလမ္း သဘင္က ပင့္ဖိတ္လုိ႔ၾကြၾကသည့္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားပါ ေျခ လ်င္ၾကြၾကရသည္။

အေျမာ္အျမင္ ႀကီးမားသည့္ အဂၤလိပ္မင္း အစိုးရႏွင့္ ေရွးေခတ္ ျမန္မာလူႀကီးမ်ားက လမ္းေဘး ဝဲယာမွာ အရိပ္ရ သစ္ပင္ႀကီးေတြ စိုက္ခဲ့ၾကသည္။ ကုကၠိဳပင္ႀကီးေတြ၊ ပိေတာက္ပင္ႀကီးေတြ ျဖစ္သည္။ အသီးႏွင့္ အပြင့္ပါ စားသံုးလုိ႔ ရသည့္ သရက္ပင္ႀကီးေတြႏွင့္ ေသာ္ ကပင္ေတြ၊ လက္ပံပင္ေတြပါ စိုက္ခဲ့ၾကသည္။ ေဆာင္းအဝင္၊ ေႏြ အကူး ရာသီေတြမွာ ရဲရဲနီေအာင္ ပြင့္ၾကသည့္ ေသာ္က၊ ေပါက္ႏွင့္ လက္ပံေတြ ေကာက္ယူလို႔ မကုန္၊ စားသံုးမကုန္ ရွိခဲ့ၾကသည္။ ေဖြး ေဖြးျဖဴသည့္ သခြပ္ေတြ ပင္လံုးညြတ္ ပြင့္ၾကသည္။ ခရီးသြား ရဟန္း ရွင္လူမ်ား အရိပ္ခုိ နားေနလုိ႔ရသည့္ သစ္ပင္ႀကီးေတြ ရွိခဲ့တာကို မွတ္ မိေသးသည္။

ရြာႏွင့္ေဝးသည့္ ေနရာက လမ္းေဘးမွာ သာလာယံ ဇရပ္ ေဆာက္ထားၾကသည္။ အမိုးႏွင့္ အကာသံုးဖက္သာ ရွိသည့္ အေဆာက္အအံုျဖစ္သည္။ ပ်ဥ္ခင္း၊ ပ်ဥ္ကာၿပီး သြပ္မိုးထားသည္။

ခရီးသြားမ်ား အိပ္စက္ နားေနလုိ႔ ရေအာင္အထိ ရည္ရြယ္ၿပီး ေဆာက္ ေပးထားတာျဖစ္သည္။ ဇရပ္အနီးမွာ ေရခ်ဳိတြင္း တူးေပးထားသည္။ ေက်ာက္ေဂြခ်ၿပီး စက္သီးတပ္ႀကိဳးျဖင့္ ဆြဲခပ္လုိ႔ရသည့္ ေရပံုးပါ အသင့္ ျပဳလုပ္ ေပးထားသည္။

သာမည ေစတနာမဟုတ္၊ မိမိအက်ဳိး မပါ၊ ေမာပန္းလာသူေတြ နားၾကပါေစ၊ ေရေအးေအး ေသာက္ၾကပါ ေစဆုိသည့္ ေစတနာသာျဖစ္သည္။ ျမန္မာဆုိတာ တကယ္စိတ္ရင္း ေစတနာ ေကာင္းခဲ့သည့္ လူမ်ဳိးျဖစ္သည္ဆုိတာကို သက္ေသျပခဲ့ သည့္ သာဓကေတြျဖစ္သည္။

အဲဒီလုိ ျဗဟၼစိုရ္ တရားျဖင့္ ေနထုိင္ခဲ့ၾကသည့္ ျမန္မာလူမ်ဳိး တုိ႔ရဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ့ ဗီဇစ႐ိုက္ေတြကို အာဏာရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ တစ္စု က စနစ္တက် ဖ်က္ဆီးပစ္တာ ခံခဲ့ရသည္။ မိမိတုိ႔ အာဏာတည္ၿမဲ ဖို႔၊ မိမိတို႔ ခ်မ္းသာဖို႔ အတြက္ ထင္ရာစိုင္းသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အာဏာ ရွင္က သူလုပ္ခ်င္တာလုပ္သည့္ စီးပြားေရးစနစ္ကို စမ္းသပ္ လုပ္ကိုင္ ခဲ့သည္။

တုိင္းျပည္ ဆင္းရဲၿပီး ျပည္သူေတြ စ႐ိုက္ ပ်က္ခဲ့ရသည္။ ျပည္ သူေတြဆင္းရဲၿပီး စားဝတ္ေနေရး က်ပ္တည္း လာသည့္အခါ အက်င့္ စာရိတၱ ပ်က္လာသည္။ အၿမီးက်က္ အၿမီးစား၊ ေခါင္းက်က္ ေခါင္း စား၊ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာလွ်င္ ၿပီးေရာ စိတ္ေတြ ေမြးလာၾကသည္။
မြန္ျမတ္ ေကာင္းမြန္သည့္ ဗီဇစ႐ိုက္ေတြကို ဖ်က္ဆီး ခံလုိက္ရ သည့္အခါ ႐ိုးသားခဲ့ၾကသည့္ ျပည္သူေတြဟာ သူခိုး၊ ဓားျပေတြ ျဖစ္လာသည္။

လမ္းေဘးက အရိပ္ရ သစ္ပင္ႀကီးေတြ ခုတ္လွဲ ခံရ သည္။ သာလာယံဇရပ္က ပ်ဥ္ခြာ၊ သြပ္ခြာ၊ တုိင္ခြၽတ္ ယူၾကသည္။ ေရခ်ဳိ တြင္းထဲ အမႈိက္ပစ္ ထည့္သည္။ စိတၱသုခ ေရခ်မ္းစင္က ေသာက္ေရ အိုးႏွင့္ ေသာက္ေရခြက္ကို အိမ္မွာသုံးရန္ ယူသြားၾကသည္။ ျပည္သူ႔ ဝန္ထမ္းေတြက ျပည္သူ႔ဝန္ကို မထမ္းေတာ့ဘဲ တုိင္းျပည္ဘ႑ာကို ခိုးၾကသည္။

ျပည္သူ႔အသက္ႏွင့္ အိုးအိမ္ကို ကာကြယ္ရမည့္ လက္ နက္ကိုင္အဖြဲ႕က ဓားျပအႀကီးစားေတြ ျဖစ္သြားၾကသည္။ ႏွေျမာစရာ ေကာင္းလိုက္တာ၊ ရွက္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ၊ တုိင္းျပည္အတြက္ နစ္နာလုိက္တာဟု ေတြးမိပါသည္။ အစဥ္အလာ ေကာင္းခဲ့သည့္ မိေကာင္းဖခင္ သားသမီးေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားခဲ့တဲ့ ဝန္ထမ္းအဖြဲ႕ အစည္းေတြႏွင့္ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဗီဇစ႐ိုက္ေကာင္းေတြကို အာဏာရွင္ က သူ႔အာဏာတည္ၿမဲဖုိ႔အတြက္၊ သူလုပ္ခ်င္တာ လုပ္ဖုိ႔အတြက္ စနစ္တက် ဖ်က္ဆီးပစ္တာ ခံခဲ့ရသည္။

မိမိအုပ္ခ်ဳပ္မည့္ တုိင္းျပည္မွာ လူေတာ္ေတြ၊ ပညာတတ္ေတြ မရွိမွ တုိင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရတာ လြယ္ကူသည္ ဆုိသည့္ အေတြး အေခၚ ရွိသည့္အတြက္ လူေတာ္ေတြ ကိုယ့္တုိင္းျပည္မွာ ကိုယ္မေန ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ပစ္ခဲ့သည္။ ပညာေရးကို အဆင့္အတန္း မရွိေအာင္ လုပ္ပစ္လုိက္သည္။ ငါးႏွစ္မွ် အသည္းအသန္ ႀကိဳးစားရသည့္ ဝိဇၨာ ဘြဲ႕ကို ေက်ာင္းေျပးရင္း သံုးႏွစ္မွ် ေန႐ံုျဖင့္ ဘြဲဲ႕ေပးလုိက္ၿပီး ေက်ာင္း ႏွင့္ ေဝးကြာသြားေအာင္ လုပ္ပစ္ခဲ့သည္။ ေက်ာင္းသားေတြ စုစည္း မရေအာင္၊ အလွမ္းေဝးသည့္ ေဒသေတြမွာ ျပန္႔က်ဲေနေအာင္ စနစ္ တက် ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။

အစိုးရ ဝန္ထမ္းေတြ ႏုိင္ငံေရး မလုပ္လွ်င္ၿပီးေရာ က်န္တာ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ ဆုိသည့္ သေဘာျဖင့္ လႊတ္ေပးထားၿပီး မ်က္စိ မွိတ္ေနသည္။ အက်င့္ပ်က္ ဝန္ထမ္းေတြ ျဖစ္ေအာင္ တမင္လႊတ္ ေက်ာင္းထားခဲ့သည္။ စားခ်င္သလုိ ဝင္စား၊ ဆြဲစားတာကို သိေနခဲ့ သည္။ ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံေရး လုပ္လွ်င္ျဖစ္ေစ၊ မိမိကိုအာခံ လွ်င္ျဖစ္ေစ၊ စားမႈ၊ ဝါးမႈေတြျဖင့္ အေရးယူႏုိင္ေအာင္ စနစ္တက် မွတ္တမ္း တင္ထားၿပီးျဖစ္သည္။ အာဏာရွင္ကို အာခံသည့္ေန႔မွာ အက်င့္ပ်က္မႈျဖင့္ အေရးယူ ခံရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ အက်င့္ပ်က္ေန သည့္ ဝန္ထမ္းသည္ အာဏာရွင္ အႀကိဳက္ လုိက္လုပ္ေပးေနရေတာ့ သည္။

က်က္သေရ မဂၤလာရွိသည့္ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံေရးအ႐ုဏ္ဦး ကာလမွာပင္ ျမန္မာတုိ႔၏ မြန္ျမတ္ ေကာင္းမြန္သည့္ ဗီဇစ႐ိုက္ေတြ ငုပ္လွ်ဳိးေနရာမွ ေခါင္းေထာင္ထလာၿပီဟုယူဆရသည့္ မဂၤလာ သတင္းတစ္ပုဒ္ကို ၾကားသိ လိုက္ရသည္။ ျမန္မာ့စိတ္ရင္းက ဒီ အတုိင္းသာ ျဖစ္သည္လုိ႔ ယံုၾကည္သည္။

၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ႏုိဝင္ဘာလ ၁၅ ရက္ ၾကာသပေတးေန႔ နံနက္ က မလႊကုန္းဘူတာပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ အသက္ ၁၉ ႏွစ္သာရွိ ေသးသည့္ မခင္သႏၲာေဌးကေလးမီးဖြားသည္။ ခင္သႏၲာေဌးသည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူျဖစ္သည္။ အဘြားအိုႏွင့္အတူေနရသူျဖစ္သည္။ ခင္ပြန္းကလည္း ေန႔ေစ့လေစ့ဗုိက္ႀကီးသည္ဇနီးကိုထားခဲ့ျပီး ပိုက္ဆံ ရွာဖုိ႔ ခရီးထြက္ ေနရသည္။ ဗုိက္ႀကီးသည္ကလည္း ႀကံဳရာက်ပန္း လုပ္ၿပီး ပိုက္ဆံရွာရန္ သြားဖို႔ အတြက္ ရထား ေစာင့္ေနစဥ္ ဗိုက္နာ လာတာ ျဖစ္သည္။

ဗုိက္ႀကီးသည္ မိန္းကေလး ဗိုက္နာလုိ႔ ငိုညည္း ေနသည့္အခါ ခရီးသည္ အမ်ဳိးသမီးေတြႏွင့္ ေဈးသည္ အမ်ဳိးသမီးေတြက ဝိုင္းအံု လာၾကၿပီး ေဖးမ ကူညီၾကသည္။ ကေလးထြက္ခ်င္လို႔ ေရႁမႊာေပါက္ၿပီ ဆုိသည့္အခါ ရရာ အဝတ္ေတြျဖင့္ ပတ္ကာၿပီး မီးေနခန္းေလးျဖစ္ ေအာင္ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာပင္ လုပ္လုိက္ၾကသည္။ အေတြ႔အႀကံဳ ရွိသည့္ ေဈးသည္ ေဒၚျမျမၾကည္က ဦးေဆာင္ၿပီး မခင္သႏၲာေဌး၏ သမီးဦးေလးကို ေမြးဖြားေပးလိုက္ၾကသည္။ ဘူတာ႐ံုက လက္မွတ္ ေရာင္း ဝန္ထမ္း ကိုႏုိင္ဝင္းက က႐ုဏာေၾကး အလွဴခံရာ ခရီးသည္ ေတြႏွင့္ ေဈးသည္ေတြက ထည့္ဝင္ လွဴဒါန္းၾကတာ ၅၃၀၀၀ ရသည္။ မိခင္ မခင္သႏၲာေဌးႏွင့္ ေမြးကင္းစ သမီးေလးတုိ႔ကို အိမ္တုိင္ရာေရာက္ လုိက္ပို႔ လုိက္ၾကသည္။ အဲဒါျမန္မာ့စိတ္ရင္းျဖစ္သည္။

ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔၏ ပင္ကို စိတ္ရင္းေကာင္း၊ ဗီဇစ႐ိုက္ေကာင္း ေတြသည္ အာဏာရွင္၏ စနစ္တက် ဖ်က္ဆီးျခင္း ခံရလို႔ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္မွ် ပ်က္စီး ေနခဲ့ရေသာ္လည္း ဒီမုိကေရစီ အနံ႔အသက္ ရလာသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ သက္ဝင္ လႈပ္ရွားလာေတာ့သည္။ သင္း သတ္ခံထားရသည့္ ျမန္မာ့စိတ္ရင္းေကာင္း၊ ဗီဇစ႐ိုက္ေကာင္းေတြ ေခါင္းေထာင္ထလာၿပီး မေသေသးဘူး ဆုိတာကို မခင္သႏၲာေဌး၏ အျဖစ္က သက္ေသ ျပလုိက္တာျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံကို တစ္ခါမွ် မလာဖူးသည့္ အေမရိကန္ သမၼတ လာေတာ့မည္ ဆုိသည့္ သတင္းကို ၾကားကာမွ်ျဖင့္ ျမန္မာတုိ႔၏ စိတ္ ရင္းေကာင္းေတြျပန္ေပၚလာတာ မ်ားလား လုိ႔ေတာင္ ေတြးေတာ စရာ ျဖစ္ေနသည္။

သမၼတအုိဘားမား မေရာက္မီ ေလးရက္အလုိမွာ မခင္သႏၲာေဌး ကိစၥ ေပၚေပါက္ ခဲ့တာျဖစ္သည္။

တုိက္ဆုိက္မႈ ျဖစ္ႏုိင္ ေသာ္လည္း ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္မွ် သင္းသတ္ ခံခဲ့ရသည့္ ျမန္မာ့ဗီဇ စိတ္ရင္း မေသေသးတာ ကေတာ့ ေသခ်ာသည္။


အဏၰဝါစိုးမိုး