မူဆလင္နဲ႕ညားေတာ့ ကုလားမယား....

* စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းပါတယ္။ ကြာရွင္းၿပီးမယားေဟာင္းႏွင့္ သားအရင္းႏွစ္ေယာက္ကုိ ေနရာအႏွံ႔ ဒုကၡလုိက္ေပးတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေလးပါ။ ဘယ္ၿမဳိ႕ေျပာင္းေျပာင္း၊ ဘယ္မွာေအာင္းေအာင္း မေတြ႔ေတြ႔ေအာင္ရွာၿပီး အေႏွာက္အယွက္လုိက္ေပး ေနေၾကာင္း၊ ကုိယ္တုိင္ေပးတာမဟုတ္ဘဲ-ဗမာေတြလႊတ္ၿပီး ေပးတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ သားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ အေမရင္းကုိ ေသြးခြဲ ေပးေနလုိ႔ သားႏွစ္ေယာက္အေရး စိတ္မေအးျဖစ္ေနရတဲ့ ေသာကသည္ မိခင္အေၾကာင္းပါ။

ဟုိတစ္ေန႔က ကေလးအေဖ မူဆလင္ကုိယ္တုိင္ ေက်ာင္းအထိလာသြားပါတယ္။ ကုိရင္ဆြမ္းခံၾကြေန၍ ေတြ႔ခြင့္ရမသြား ခဲ့ပါ။ သူ႔မိခင္သိသြားၿပီး ရန္ကုန္မွခ်က္ခ်င္းေရာက္လာကာ သားအတြက္ လံုၿခံဳႏုိင္မယ္ထင္တဲ့ အစီအမံေတြကုိ လာစီစဥ္သြား ပါတယ္။ ဖခင္ျဖစ္သူက သတိရလုိ႔ လာတာလည္းျဖစ္မွာပါ။ ေထာက္ပံ့ခ်င္လုိ႔ လာတာလည္းျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကေလးအေမ ကေတာ့ မယံုၾကည္ႏုိင္၊ စိတ္မခ်ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ကေလးအေမဟာ မူလက ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္၊ ကာလာအုိေကအဆုိရွင္ဟု ကေလးအေဖရဲ႕ အသုိင္းဝုိင္းက ေျပာေန ၿပီး၊ ကေလးေသာကႏွင့္ စိတၱဇျဖစ္ေနတယ္လုိ႔လည္း ထင္ျမင္ခံေနရပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေနာ္- ဘာသာမတူ- လူမ်ဳိးကြဲျပား လင္မယားဆုိတာ ဘာသာတူ၊ လူမ်ဳိးတူ လင္မယားေတြထက္ ဒုကၡေတြပုိမ်ားတတ္တယ္ဆုိတဲ့ အသိအျမင္ေလးေတြ ရွိထားရင္၊ ျဖစ္ႏုိင္သမွ် ေရွာင္မယ္၊ မေရွာင္ႏုိင္ရင္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ ထားႏုိင္တာေပါ့ေနာ္။ ဒါမွ....ခံသာမွာ မဟုတ္လား။

ဦးပဥၥင္း

ဝီရသူ (မစုိးရိမ္)

27.1.2013

ေလာကရဲ႕လမ္းမ်ားေပၚေလွ်က္သြားရင္းနဲ႔…..ေမာပန္းႏြမ္းနယ္…..ႏွလုံးသားကလြမ္းဆြတ္လို႔….တမ္းတမိခဲ့……အေမ့ရဲ႕အိမ္ကို… ေအးျမတဲ့အေမ့ရဲ႕ေမတၱာရိပ္နဲ႔ ေဝးခဲ့သူမို႔… ဒီသီခ်င္းေလးၾကားတိုင္း ေႏြးေထြးခ်စ္ခင္စည္းလုံး ျငိမ္းခ်မ္းေအးျမ လုံၿခဳံမႈေတြေပးႏိုင္စြမ္းတဲ့ Home-ဆိုတဲ့ မိသားစုအိမ္ကေလးေတြကို လူတိုင္းသတိရမိၾကမွာပါ။ လူ႔ဘဝခရီးလမ္း တစ္ေလွ်ာက္မွာ ခလုတ္တိုက္မိတာ ေခ်ာ္လဲခဲ့တာေတြ ၾကဳံဖူးသူတိုင္း ပိုလို႔ေတာင္ခံစားမိၾကမွာပါ။ ေခ်ာ္လဲရုံ၊ ခလုတ္တိုက္မိရုံကေတာ့ အားယူျပန္ထႏိုင္ပါေသးတယ္။ ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ခ်င္စိတ္မရွိရင္ေပါ့ေလ။ ဒီဘဝတင္မက သံသရာထိပါ မေကာင္းႏိုင္တဲ့ အင္မတန္ မဲေမွာင္နက္ရႈိင္းတဲ့ ေခ်ာက္ထဲမ်ား ျပဳတ္က်ခဲ့ရင္ေရာ၊ ကိုယ့္ကံပါပဲေလဆိုၿပီး ေနလိုက္ၾကမွာလား၊ က်မဘဝမွာ အဲဒီလိုၾကီးေတြးၿပီး ေနခဲ့တာ (၁၃)ႏွစ္ေတာင္ၾကာခဲ့ပါတယ္။

၁၉၉၅-ခု ဒီဇဘၤာလရဲ႕ ေန႔တစ္ေန႔မွာ ေခ်ာက္လို႔မထင္ မွတ္ရတဲ့ ေနရာတစ္ခုကို က်မကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ခုန္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ အသက္(၂၇)ႏွစ္အရြယ္မွာ ဘာသာျခားအိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ဳိးသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ မာယာေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ဝင္ခဲ့မိပါတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့တိုင္းျပည္ၾကီးမ်ာ ကိုယ္ယုံၾကည္ရာကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ကိုးကြယ္ခြင့္ရွိပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားကို ယုံၾကည္မိခဲ့ တာပါ။ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရးအရ ၾကီးမားတဲ့ေဖာက္ျပန္မွားယြင္းမႈၾကီးတစ္ခုဆိုတာ အဝိဇၨာဖုံးလႊမ္းေနလို႔ မသိျမင္ခဲ့ပါဘူး။ မၾကာမီမွာပဲ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ အဆင့္အတန္းခြဲျခား ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံခံခဲ့ရပါတယ္။ မိန္းမေတြကို ႏွိမ့္ခ်တဲ့ဝါဒနဲ႔ ကိုယ့္က်င့္တရားကို စမ္းသပ္ခံသတၱဝါအျဖစ္ ေနခဲ့ရပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ညီအကိုေတြသာမက ေယာက်္ားမ်ဳိးစုံနဲ႔ နည္းမ်ဳိးစုံစမ္းသပ္ပါတယ္။ သူတို႔ထင္သလို မရတဲ့အခါ “ေတာ္ေတာ္မာနၾကီးတဲ့မိန္းမ အေၾကာမာတယ္။ နင့္မာနကို ခ်ဳိးျပမယ္၊ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ေတာ့ မလုပ္ဘူး၊ စိတ္ကိုေသေအာင္သတ္ျပမယ္။”လို႔ ေျပာၿပီး အမ်ဳိးမ်ဳိးၾကံစည္ၾကဳိးစားေတာ့တာပါပဲ။ သမီးဆုံးၿပီး (၁)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ သားတစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ျဖစ္ေတာ့မွာပဲဆိုၿပီး စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူရဲ႕မာယာထဲ ဝင္မိတာပါ။ သူ႔မွာလည္း သားသမီးနည္းေသးလုိ႔ ထပ္လိုခ်င္တယ္တဲ့။ သူ႔မိန္းမကလဲ ခြင့္ျပဳတယ္။ သူတို႔ဘာသာအရလည္း ယူခြင့္ရွိတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ တကယ္တန္းသားသမီး ကိုယ္ဝန္လည္းရလာေရာ (၅)လပဲရွိေသးတာ ဖ်က္မခ်ရင္ နင့္ကိုဆက္မေပါင္းဘူး-ဆိုလို႔၊ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ဖ်က္ခ်ခဲ့ရပါတယ္။ ကေလးကေတာ့ဆုံးၿပီး လူၾကီးလည္း ေသလုနီးပါးခံစားရပါတယ္။ ငယ္ငယ္ကမိသားစု ၿပိဳကြဲခဲ့တဲ့ ဒဏ္၊ ကိုယ္တိုင္လည္း အိမ္ေထာင္ၿပိဳကြဲခဲ့ရတဲ့ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္မျဖစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔သည္းခံခဲ့ပါတယ္။ သားၾကီးကိုလည္း (၄)တန္းေအာင္တာနဲ႔ ေက်ာင္းဆက္မထားေတာ့ပဲ ဘာသာေရးေက်ာင္းတက္၊ ဗလီဆရာပဲလုပ္ခိုင္းပါတယ္။ က်မသေဘာမတူေတာ့ ပရိယာယ္တစ္မ်ဳိးနဲ႔ ကေလးကိုဒုကၡေပးပါတယ္။ တို႔ေဆးမိသလိုလိုနဲ႔ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ ေပ်ာက္သြားဖူးပါတယ္။ ျပန္လာပို႔တဲ့သူက သူ႔အသိျဖစ္ေနၿပီး ေငြေတြးလည္းေပးလိုက္တာေတြ႕ရပါတယ္။ အိမ္ကို ျမန္မာလည္းမလာရ၊ မြတ္ဆလင္လည္းမလာရပဲ အထီးက်န္ေနခဲ့ရပါတယ္။ World Trade Center-အေရးအခင္းျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း အိမ္ျပန္လာရင္ ေရဒီယုိဖြင့္တာၾကားတာနဲ႔ “ပိတ္ပိတ္အသံေတြ မၾကားခ်င္ဘူး၊ မိန္းမေတြသတင္းေၾကညာတာ နားမေထာင္နဲ႔”လို႔ ေျပာပါတယ္။ ႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ့ ျခံထဲကိုအလုပ္သမားေတြလာရင္ သတင္းရၿပီး၊ ဗလီဆရာေတြ ေရာက္လာပါတယ္။ “တျခားဘာသာကလာတဲ့သူ ဒီလုိမထားရဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘာသာ အသုိင္းအဝိုင္းထဲမွာ ေနၾကည့္ပါဦး”ဆို ၿပီး မ/ဒဂုံ စက္မႈဇုံ ငမိုးရိမ္ေခ်ာင္းေဘးနားကေန တာေမြကိုေျပာင္းခဲ့ရပါတယ္။ ဗလီဆရာလူၾကီးေတြက က်မဘက္က အခြင့္အေရး ရေအာင္ရပ္တည္ ေျပာေပးရင္ က်မနဲ႔ေပးစားစြပ္စြဲေတာ့တာပါပဲ။ ဗလီဆရာေတြက က်မကို “အမ-မွာ မိဘ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ မရွိဘူးလား ရွိရင္ျပန္လိုက္ပါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညႇိေပးလို႔ေတာ့မရဘူး။ သူကအလႅာရွင္ျမတ္ကိုလဲ မေၾကာက္ဘူး။ တမန္ေတာ္ကိုလည္း ခ်စ္တဲ့စိတ္မရွိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို သာသနာ့ပညာရွင္ေတြကိုလည္း မေလးစားဘူး၊ ေငြရွိရင္ ဘာမဆိုၿပီး တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ပဲရွိတယ္။”လို႔ ေျပာလာၾကတဲ့အထိပါပဲ။ မိဘေဆြမ်ဳိးအသို္င္းအဝုိင္း အားလုံးနီးပါးကလည္း သူ႔ေက်းဇူးနဲ႔မကင္းေအာင္ လုပ္ထားေတာ့ သူ႔ပရိယာယ္ကို နားမလည္ ၾကပါဘူး။ သူရဲ႕ေငြေၾကးခ်မ္းသာမႈကိုပဲ စိတ္ဝင္ စားၾကတယ္။ သူ႔အကူအညီပဲေမွ်ာ္လင့္ေနၾကပါတယ္။ အိမ္ၾကက္ခ်င္း အိုးမဲသုပ္ခြပ္ခုိင္းခဲ့တာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ပါပဲ။ အဓိကေတာ့ အခ်င္းခ်င္းစိတ္ဝမ္းကြဲ မနာလိုတိုက္ခိုက္ေနၾကရင္ သူ႔အတြက္ အသုံးခ်စရာလက္နက္ေကာင္းေတြပါပဲ။

ၾကာလာေတာ့ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္စိတ္ဓာတ္ အက်ၾကီးက်ၿပီး ကေလးေတြပါ လက္ဆြဲၿပီး ငမုိးရိပ္ေခ်ာင္းထဲ ဆင္းေသဖို႔ထိ ၾကံစည္မိတာ ခဏခဏပါပဲ။

ကံေကာင္းတာကေတာ့ စေန၊ တနဂၤေႏြတိုင္း ျမဝတီရုပ္ျမင္သံၾကားကလာတဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးေဃာသိတရဲ႕ တရားေတြ နာရင္း စိတ္ေျဖႏိုင္လာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဘုရားမွာ သစၥာဆိုတိုင္တည္ၿပီး Shine Hope-ဆိုတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္း တစ္ခုကိုေရာက္တဲ့အခါ ဆရာေတာ္အရွင္ေဆကိႏၵ၊ ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက-တို႔ရဲ႕တရားေတြ စာအုပ္ေတြနဲ႔ ဘဝေနနည္းေတြ ပိုရလာပါတယ္။ ဝဋ္ေၾကြးဆိုတာ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ေတာင္မွ မလြတ္ႏိုင္ေၾကာင္းလည္း သိခဲ့ရပါျပီ။ ဘဝမွာ ေနာက္ထပ္ဝဋ္ေၾကြးမတင္ေအာင္ေနဖို႔လည္း ႀကိဳးစားပါတယ္။ Win+Win-သီအိုရီလိုပဲ ကိုယ္လည္းအက်ဳိးရွိ သူလည္းအက်ဳိးရွိေအာင္ ႀကဳိးစားခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္လူမ်ဳိး ဘာသာအဆင့္အတန္း ခြဲျခားဆက္ဆံခံရတာ ေတာ္ေတာ္ဆိုးဝါး ေၾကာင္း၊ ကိုယ္ေတြ႔ခံစားျပီး သိလာခဲ့ေတာ့ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အားလုံးကို လူသားေတြအျဖစ္ပဲ မခဲြျခားဘဲ ျမင္တတ္လာ ပါတယ္။ Shine Hope-ကိုတည္ေထာင္သူ Dr.ခင္ခင္ရီကလည္း “ေခ်ာက္ထဲကို ဘယ္သူထတြန္းခ်တာလဲရွာမေနနဲ႔ ဘယ္လိုျပန္တက္မလဲ နည္းလမ္းရွာ၊ အတိတ္ကံဆိုတာ ျပန္ေျပာင္းလိုု႔ မရေတာ့ဘူး၊ ပစၥဳပၸန္ကံက ကိုယ့္လက္ထဲမွာရွိတယ္။”လို႔ လမ္းညြန္ျပခဲ့တဲ့ေက်းဇူးေတြ၊ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၊ မိဘ ဆရာသမားေကာင္းေတြရွိတဲ့ Home-လိို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ S.H ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ေက်းဇူးတရားေတြေၾကာင့္ ၂၀၀၈-ခုႏွစ္၊ ဇြန္လမွာ စာခ်ဳပ္စာတမ္းနဲ႔ တရားဝင္ကြာရွင္းျပီး ေခ်ာက္ထဲကေန အျပီးတိုင္ျပန္တက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဓမၼေဘရီ ဆရာေတာ္ႀကီး အရွင္ဝီရိယ(ေတာင္စြန္း)ရဲ႕ မေထရ္ျမတ္တို႔ စကားဝိုင္းထဲက စာေလးတစ္ေၾကာင္းလိုပဲ “ကိုယ့္ရဲ႕လုပ္ရပ္ အျပဳအမူ အေျပာအဆိုတိုင္းဟာ ကိုယ့္လူမ်ဳိး ကိုယ့္ဘာသာကေတာင္ ငါတို႔လူမ်ဳိး ငါတို႔ဘာသာလို႔ မေျပာရဲ မေျပာခ်င္ေလာက္ေအာင္ လုပ္ရပ္မ်ဳိး မျဖစ္ေစနဲ႔”ဆိုတဲ့ စကားလိုပဲ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ႀကဳိးစားခဲ့ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိကရဲ႕ “ဘဝဆိုတာ လဲလိုက္ ျပန္ထလိုက္ လုပ္ေနတဲ့ မရပ္မနားျဖစ္စဥ္တစ္ခုပဲ လဲတိုင္းျပန္ထ အႀကိမ္(၁၀၀)လဲ အႀကိမ္ (၁၀၀)ျပန္ထ” ဆိုတဲ့စကားေလးေၾကင့္လည္း ပိုအားရွိလာပါတယ္။ (The boxer is not afraid of being knocked down, he is afraid of not being able to get up again.)ဆိုတဲ့စကားလိုပဲ ႀကဳိးစားခဲ့ပါတယ္။ အရွင္ဆႏၵာဓိကရဲ႕ အခ်စ္ကံေခေပမယ့္ အႏွစ္က်န္ေစရမယ္-ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲကလုိပဲ လဲက်တဲ့ဘဝကေန ျပန္ထလာတဲ့အခ်ိန္မွာ မိရိုးဖလား ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဗုဒၶဘာသာစစ္စစ္အျဖစ္ အက်ိဳးထူးလည္းရခဲ့ပါတယ္။

Shine Hope-ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ လူသားအရင္းအျမစ္ဖ႔ြံျဖိဳးေရးစင္တာႀကီး ဘက္စုံဖြံၿဖိဳးေရး တကၠသိုလ္ႀကီး လို႔လည္း ဆရာေတာ္တစ္ပါး မိ္န္႔ၾကားဖူးပါတယ္။ ဘယ္ကလာလာ ဘာပဲလုပ္ခဲ့လုပ္ခဲ့ ဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ လူကိုလူလိုပဲ ရိုးရိုးေလးျမင္ရမယ္လို႔ leader-ေတြက သင္ေပးပါတယ္။ လူတုိင္းမွာရွိတဲ့ အရည္အခ်င္း အစြမ္းအစေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္ ေလ့က်င့္ေပးတဲ့ေနရာပါ။

က်မငယ္ငယ္ကတည္းက ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးတဲ့ အရာေတြ။ ငယ္ငယ္ကလုပ္ခြင့္မရခဲ့တဲ့ အရာေတြ ဒီမွာ အကုန္လုပ္ခြင့္ရပါ တယ္။ လူတစ္ေယာက္လို ပီပီသသေနခြင့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္ေတြရခဲ့ပါတယ္။ က်မတို႔ လက္လွမ္းမမီ မၾကားဖူးတဲ့ ေနာက္ဆုံးေပၚေခတ္မီ စီးပြားေရးစံနစ္ M.L.M-စနစ္ကိုလည္း သင္ယူေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ Heart Attack-ျဖစ္တာေရာ၊ သူ႔မိသားစု က်န္းမာေရးေရာ ဓာတ္စာစားသုံးနည္း သိေအာင္ေက်းဇူးဆပ္ခြင့္လည္း ရခဲ့ပါတယ္။ သူ႔သားသမီးမိသားစုေတြ ဒီပတ္ဝန္းက်င္ထဲေခၚခ်င္တာလည္း ဆက္သြယ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ သူ႔မွာလူမ်ဳိးစြဲ ဘာသာစြဲ အစြဲၾကီးေနတဲ့အတြက္ မြတ္ဆလင္လိုင္းထဲပဲ ဝင္ခ်င္တာလည္း အထက္အဆင့္ဆင့္ ဆရာေတြကို တင္ျပဆက္သြယ္ ေပးခဲ့ပါတယ္။

အစကဆိုရင္ “နင္တို႔ ေခါင္းေဆာင္အၾကီးဆုံးက မိန္းမ-တဲ့ မိန္းမေတြအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းထဲ မလုပ္ဘူး။ နင္တို႔ ဗုဒၶဘာသာေတြစုၿပီး င့ါကိုဘာလုပ္မွာလဲ”နဲ႔ အထင္ေတြလြဲမွားေနခဲ့တာပါ။ “နင္လည္း မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ဒီေလာက္ေအာင္ျမင္ ေငြရွာစရာမလုိဘူး”ဆိုၿပီး ပိတ္ပင္တားခ်င္တာပါပဲ။

က်မကေတာ့ ဆရာမရဲ႕ စိတ္ထားနဲ႔ လုပ္ရပ္ကိုသိေနေတာ့ သူကစၿပီး “နင္တို႔ရဲ႕ အၾကီးဆုံးေခါင္းေဆာင္နဲ႔ေတြ႕ခ်င္ တယ္”ေတာင္းဆိုလာလို႔ ဆရာမနဲ႔ ေတြ႕ေပးၿပီး S.H-ပတ္ဝန္းက်င္ မထိခိုက္ေအာင္ရယ္။ ဆရာမနဲ႔ Leader-ေတြရဲ႕ လူမ်ဳိးဘာသာ အဆင့္အတန္းမခြဲပဲ မိခင္ေမတၱာအျပည့္ အားလုံးကို တစ္သားတည္း ေပးေနေၾကာင္းျပခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ သူ႔အၿငိဳးကေတာ္ေတာ္ၾကီးပါတယ္။ သူ႔မိသားစုပဲလုပ္မယ္။ က်မကိုေတာ့ နဂိုအတိုင္းအိမ္ထဲမွာပဲေန ႏွိမ္ထားခ်င္ ေသးတာေတြ႕လာေတာ့ က်မကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးဖို႔ ညႇိႏိႈင္းၿပီး ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ ပညာေရးငဲ့ၿပီး ရန္ကုန္မွာ ဆက္ေနပါရေစ ညႇိေတာ့လည္း ငါ့နယ္မွာမေနနဲ႔ဆိုလို႔ မႏၲေလးကို ျပန္ခဲ့ရတာပါ။ သားအငယ္ေလးရဲ႕ Head Way-စကၤာပူလက္ေလာက္က ေက်ာင္းကို(၂)ႏွစ္ပဲတက္ခဲ့ရၿပီး၊ စြန္႔လႊြတ္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒါလည္းသူ႔သားေတြေတာင္ မတက္ဖူးတဲ့ ေက်ာင္း၊ ျမန္မာမသားကတက္တယ္ဆိုၿပီး မၾကည္ျဖဴတဲ့ၾကားက ဇြတ္ထားခဲ့ရတာပါ။

သူနဲ႔ေနထုိင္စဥ္ တစ္ေန႔တာ ေစ်းဖိုးပဲေပးကိုင္ခြင့္ျပဳခဲ့တာဆိုေတာ့ တစ္ေသာင္းေလာက္ေက်ာ္ရင္ ေကာင္းေကာင္းမေရ တြက္ တတ္ေတာ့ပါဘူး။ မႏၲေလးျပန္ေတာ့ နင္ဘာမွမလုပ္တတ္၊ မကိုင္တတ္နဲ႔ သူမ်ားလိမ္တာခံရလိမ့္မယ္ဆိုၿပီး အစစအရာရာ သူပဲစီစဥ္ေပးမယ္ဆိုေတာ့ သူ႔ကိုအေကာင္းဆုံးညႇိႏိႈင္း လုပ္ေပး ေက်းဇူးဆပ္ခဲ့တာ ကိုယ့္ကိုလည္း ဒုကၡမေရာက္ေအာင္ေတာ့ ျပန္ကူညီမွာပဲေလဆိုၿပီ ထပ္ယုံၾကည္ခဲ့ပါတယ္။

ေငြေတြဘဏ္အပ္ေတာ့လည္း ပရိယာယ္ေထာင္ေျခာက္၊ မႏၲေလးမွာ P.C.O.Ph-ဆိုင္ေလးဖြင့္ဖို႔ ဝယ္ေတာ့လည္း ေထာင္ေျခာက္၊ ဆိုင္ကယ္ဝယ္ေတာ့လည္းေထာင္ေျခာက္၊ သားကိုသံရုံးေက်ာင္းက ႏႈတ္လိုက္လို႔ မႏၲေလးက (Horison)ေက်ာင္းျပန္ထားခ်င္တာ သူ႔အမွားေတြပါဆိုၿပီးငုိျပ၊ မႏၲေလးကုသိုလ္ေတာ္ဘုရားထဲမွာလည္း ဘုရားရွိခိုးျပ၊ ျမန္မာဆိုင္က ထမင္းေတြ လည္းဝယ္စားျပနဲ႔ င့ါကိုလဲ ဗုဒၶဘာသာပဲ လုပ္လိုက္ပါေတာ့ဆိုၿပီး ေျပာေတာ့ သူ႔သားကိုေတာ့ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး-ေလလို႔ ေတြးမိျပန္တာေပါ့။ တစ္ခါ သံရုံးေက်ာင္းထားဖို႔ စီးပြားေရးလည္း ရပ္တည္ေပးမယ္ဆိုၿပီး။ က်မဘာမွ နားမလည္တဲ့ ဆိုင္ကယ္အပိုပစၥည္းကုန္မာ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္း၊ စက္ဘီးအပိုပစၥည္းေတြ မြတ္ဆလင္ဆိုင္ေတြကဝယ္ တရုတ္ျပည္ကကယ္ရီ သယ္လာၿပီး ဘာမွသုံးမရလို႔ ေခ်ာင္ထိုးထားတဲ့ ဆိုင္ကယ္အပိုပစၥည္း အထုတ္လိုက္ေတြ သူ႔မိတ္ေဆြေတြဆီက ဝယ္ၿပီး ေငြေတြမလည္ပတ္ႏိုင္ေအာင္ မကုန္ကုန္ေအာင္ နည္းပရိယာယ္မ်ဳိးစုံ လုပ္သြားပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းေဆြမ်ဳိးခ်င္းရန္တိုက္တာ ေတြလည္းလုပ္လာျပန္ပါတယ္။ ရန္ကုန္တုိက္ၾကီးက ေဖ့ေဖ့ညီမဆုံးလို႔ နာေရးသြားတုန္း ေမာင္တစ္ဝမ္းကြဲကို အပ္ထားခဲ့တာ ခ်က္ခ်င္းက်မမရွိတုန္း ေရာက္လာၿပီး ငိုယိုစည္းရုံးျပၿပီး ပစၥည္းေဘာက္ခ်ာေတြ အားလုံးသိမ္းသြားပါတယ္။

ပစၥည္းပုံၾကီးပဲရွိၿပီး ေရာင္းလို႔လဲမရ ေငြလဲမေပၚပဲ အျပင္ပန္းက ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္အပိုပစၥည္းဆိုင္ၾကီးေပါ့။ဒီလုိပစၥည္းေတြကုန္သြားတဲ့ေန႔ နင့္ကိုတရားစြဲမယ္လို႔လည္း ျခိမ္းေျခာက္သြားေသးတာ။

ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း က်မဟာ မိန္းမပ်က္တစ္ဦး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကားၾကီးအသစ္တစ္စီး ခ်က္ခ်င္းဝယ္စီးၿပီး ကားေပၚမွာ ျမန္မာေတြ ရ.ယ.က-လူၾကီးေတြ၊ ေရွ႕ေနေတြ၊ ရဲေတြ-စသည္ျဖင့္ အဖြဲ႕လိုက္ ခဏခဏလာလွည့္ပတ္ၿပီးေခ်ာင္း၊ မို႔ပုံးေတြ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကေန တဆင့္အထင္ၾကီးေအာင္ေပး၊ ေငြေပးခ်င္ေထာက္ပံ့ခ်င္ေၾကာင္း၊ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ေျပာေတာ့ ရပ္ကြက္ ကအုတ္စက္ရဲကင္းကိုတိုင္လိုက္ရပါတယ္။ ရုံးကလူၾကီးေတြနဲ႔ စကားေျပာမယ္လာခဲ့လို႔ ခ်ိန္းရင္လည္းမရဘူး။ ရန္ကုန္ကုိပဲ ျပန္ျပန္သြားတာပါပဲ။ က်မက ကုလားျမန္မာ အဓိကရုဏ္းျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေနတာဆိုၿပီး စြပ္စြဲေျပာဆိုသြားျပန္ပါတယ္။

   စီးပြားေရးလုပ္ရတာလည္း အဆင္မေျပေတာ့ စိတ္ေအးခ်မ္းရာ တရားရိပ္သာ သားအမိ(၃)ဦးစလုံး သၾကၤန္ပိတ္ရက္ (၁၀)ရက္စခန္းဝင္ရင္း ကိုရင္(၂)ပါးဝတ္ က်မလည္း သီလရွင္(၁၀)ရက္ ဝတ္ၿပီး အားထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုရင္(၂)ပါး သူတို႔ဆႏၵနဲ႔ လူမထြက္ေတာ့တာကိုလည္း ေက်ာင္းေနအရြယ္ ေက်ာင္းမထားတဲ့ ပုဒ္မနဲ႔တရားစြဲမယ္ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။

ၾကာေတာ့ ေနစရာမလုံျခဳံ၊ စီးပြားေရးလည္း အေျခပ်က္၊ လူမႈေရးလည္း နားမလည္ လိုက္ဖ်က္ထားတာ ရစရာကို မရွိဘူး။ တိုက္ခန္းမွာသားေတြမရွိေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း မေနသင့္ေတာ့တာနဲ႔ ငွားထားၿပီး S.H-က မိတ္ေဆြအိမ္မွာ ငွားေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီထိလဲလိုက္ၿပီး စခန္းမွဴးပါလို႔ လိမ္ေျပာၿပီး မုိးမိုးေအး သားႏွစ္ေယာက္ ဘယ္မွာလဲ လိုက္ရွာေနတယ္လို႔ ဟန္ေဆာင္လာရွာပါေသးတယ္။ က်မရဲ႕ လူ႔အခြင့္ေရး ခ်ဳိးေဖာက္ခံရေလာက္ေအာင္ ဘာမွလုပ္မရ၊ ရပ္တည္လို႔မရႏိုင္လြန္းလို႔ ၂၀၁၁-ခု ေမလ(၂၅)ရက္မွာ တိုင္စာတင္ခဲ့ပါတယ္။ တင္ၿပီးတစ္ပတ္အတြင္း ေခၚစစ္ေဆးပါတယ္။ က်မေနစရာ အတည္တက် မရွိတဲ့အတြက္ လုိက္ရွာေနရတာနဲ႔ နည္းနည္းၾကာခဲ့ပါတယ္။ က်မကို စစ္ၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ရဲ႕နယ္ခ်ဲ႕ေသြးခဲြနည္းသုံးခဲ့တဲ့ အတြက္ ကိုယ့္ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း သူ႔ပရိယာယ္စကားယုံၿပီး လိုက္လုပ္ခဲ့တဲ့သူေတြ ပူးေပါင္းခဲ့တဲ့သူေတြ ရုိးသားၿပီး အားနာတတ္ၾကတဲ့ အတြက္ အသုံးခ်ခံခဲ့ရတဲ့လူေတြက အမွန္တရားေပၚလာေတာ့ အရွက္ကြဲၾက၊ ဝို္းဖုံးအုပ္ၾကပါေတာ့တယ္။ တကယ္ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးရမယ့္ေနရာေတြ မစစ္ပဲ အမႈကိုဆြသလုိျဖစ္ၿပီး သူ႔ဆီသတင္းအကုန္ေရာက္ရုံမက က်မရဲ႕တုိင္စာမိတၱဴေတာင္ သူ႔လက္ထဲေရာက္ေလာက္ပါတယ္။ အမႈစစ္တဲ့ ရဲႏွင့္ကလည္း က်မကို သနားရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔ ေငြညႇိမယ္လုိ႔ သူ႔ဘက္ကေျပာလာ ပါတယ္။ တိုင္စာတင္ဖို႔ ေရးေပးအၾကံေပးခဲ့တဲ့ အားကစားဆရာၾကီးနဲ႔လည္း ေငြေပးဖို႔လာညႇိပါတယ္။ S.H-ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း က်မေဖာက္ျပန္လို႔ ကြာရွင္းေပးလိုက္ရေၾကာင္း ေလွ်ာက္ေျပာခဲ့ၿပီး နာမည္ဖ်က္ခဲ့တာဆိုေတာ့ အခုျပန္ေပါင္းခ်င္ေၾကာင္း ေထာက္ပံ့ခ်င္ေၾကာင္း လိုက္ရွာေနေၾကာင္းပဲသိၾကတာ။ ျပန္ေပါင္းဖို႔ပဲ ေျပာလာၾကပါတယ္။ ကားၾကီးႏွင့္ ေငြရွိတဲ့ သူေဌးတို႔ရဲ႕ စကားႏွင့္ က်မလို အေျခမဲ့ အေနမဲ့ျဖစ္ေနတဲ့ သူရဲ႕စကား ဘယ္စကားက ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါသလဲ။ က်မတို႔ ကာယကံရွင္ေတြရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ေသေသခ်ာခ်ာမသိၾကပါဘူး။ ကိုရင္(၂)ပါးလည္း ရိပ္သာေတြ၊ ေက်ာင္းေတြ ခဏခဏေျပာင္းရလြန္းလို႔ စာလည္းေကာင္းေကာင္း မသင္ရပါဘူး။

က်မလည္း တရားစခန္းဝင္ႏိုင္သေလာက္ဝင္ က်င့္ႏိုင္သေလာက္ၾကဳိးစားက်င့္ရင္း သစၥာဆို ဆုေတာင္းရင္း ယခုလက္ရွိ ဆရာေတာ္အရွင္ဇဝန(ေမတၱာရွင္-ေရႊျပည္သာ) ကပၸိယၾကီးမွ တဆင့္ ဆရာေတာ္ဦးဝီရသူရဲ႕ မစိုးရိမ္တိုက္သစ္မွာ ကိုရင္ေလး အငယ္ကိုအပ္ထားၿပီး မူလတန္း ပရိယတၱိစသင္ၾကားေနပါတယ္။ ကိုရင္ၾကီးကေတာ့ စစ္ကိုင္းပညာေရးစင္တာ I.B.E.C.ေက်ာင္း မွာ တစ္ႏွစ္လုံး အက်မရွိ ပရိယတၱိထူးခၽြန္ဆုေတြ ရခဲ့ပါတယ္။ တန္းေက်ာင္းလည္း (၈)တန္းေအာင္ခဲ့ပါတယ္။ က်မ သီလရွင္ဝတ္ ေနတုန္း လူထြက္သြားေၾကာင္းလည္း သိခဲ့ရေတာ့ လို္က္ဆယ္လို႔မရခဲ့ပါဘူး။ အခု သီလရွင္ထြက္ၿပီးမွ လိုက္ရွာစည္းရုံး ညႇိႏိႈင္းၿပီး စဥ့္ကိုင္ၿမိဳ႕က ဆားေတာင္ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ တပည့္ ေမတၱာစြမ္းရည္ ေရြႊသိမ္ေတာ္ဆရာေတာ္ဦးစႏၵိမာ ဆီမွာခိုလႈံ အပ္ထားရပါ တယ္။

           က်မလည္း စိတ္ေမာလူေမာနဲ႔ ဝါတြင္းသုံးလ တရားစခန္းဝင္ဖို႔ အဓိ႒ာန္ျပဳၿပီး ဆရာေတာ္အရွင္ဇဝန အပ္ခဲ့တဲ့ သီလရွင္ေက်ာင္း(မအူပင္-ေလးအိမ္စုရြာ)မွ လမ္းညႊန္ေပးခဲ့တဲ့ သန္လ်င္ဖားေအာက္ေတာရမွာ သီလရွင္ဝတ္ၿပီး တရားစခန္း ဝင္ခဲ့တာတစ္လ၊ ဆရာေတာ္ဦးဝီရသူ လမ္းညႊန္မႈႏွင့္ မႏၲေလးမဟာစည္ ရတနာပုံသာသနာ့ရိပ္သာမွ သုံးလတရား အားထုတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

            ဆရာေတာ္ေတြကလည္း တရားအားထုတ္ၿပီး သမာဓိျပန္ထူေထာင္ဖို႔ လမ္းညႊန္ေပးၾကပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ေငြလက္တံ လူအင္အားလက္တံကေတာ့ ေတာ္ေတာ္က်ယ္ျပန္႔တဲ့အတြက္ ဘယ္သြားသြားလည္း မလြတ္ပါဘူး။

ယခုေနာက္ဆုံး ရိပ္သာကထြက္ၿပီး ဆရာေတာ္ဦးစႏၵိမာဆီမွာပဲ ေခတၱခိုလႈံေနၿပီး အလုပ္လုပ္ဖို႔အတြက္ က်မဆႏၵႏွင့္ ရန္ကုန္မွာ တစ္လငါးေသာင္းက်ပ္ စားစရိတ္ၿငိမ္္း အလုပ္တစ္ခု ဆက္သြယ္ရခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဒကာဒကာမ ဓမၼမိတ္ေဆြ ထဲကပါပဲ။ က်မအလုပ္လုပ္ေနရ၍ ေပ်ာ္ပါတယ္။ လူ႔ဘဝတန္ဖိုးဟာလည္း အလုပ္လုပ္ျခင္းပဲလုိ႔ ယူဆပါတယ္။

က်မတို႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာ ဘာသာျခားလက္ေအာက္မွာ အသက္ေပးခဲ့ရတဲ့ ဖိုးပေညာ(သပိတ္က်င္း)ရဲ႕ စာအုပ္ထဲက မစုစုေထြးတို႔၊ ဆရာေတာ္အရွင္ဇဝနရဲ႕ ေမာ္ဘီ-သုဒၶဝိပႆနာရိပ္သာမွာ ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးနဲ႔ အမ်ဳိးဘာသာသာသနာအတြက္ အသက္ေပးခဲ့တဲ့ မျဖဴျဖဴတို႔ စသည္ျဖင့္ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိးစုံကို ေသသြားၿပီးမွပဲ စုတ္တသတ္သတ္နဲ႔ ကရုဏာျဖစ္ၾကပါတယ္။ က်မတို႔ သားအမိလည္း ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္းထဲ သုံးေလာင္းျပဳိင္ေသဖို႔ ၾကံစည္မိေသးတယ္။ ကံမပါလု႔ိမေသျဖစ္တာ ထင္တယ္။

က်မအျမင္ေျပာရရင္ ရခဲလွတဲ့ လူ႔ဘဝရၿပီးမွ ဒီတန္ဖိုးရွိတဲ့ လူ႔ဘဝကိုလည္း ဆုံးရႈံးရေသးတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းၾကံၿပီး အရွက္ကို အသက္နဲ႔လဲတယ္လို႔လုပ္တာလည္း အဖန္ငါးရာငါးကမ႓ာခံရတယ္ဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာတိုင္း သိၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ သံသရာမွာလည္း ထက္ရႈံးရျပန္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြ ႏွစ္ခါျပန္အရႈံးခံၿပီး ဘယ္ေလာက္ထိ အႏိုင္က်င့္ခံေနၾကဦးမွာလဲ..။ က်မျဖစ္ရပ္ကို ၾကည့္ၿပီး သခၤန္းစာယူေစခ်င္ပါတယ္။ ဗုဒၶရဲ႕တရားကိုသာ အားကိုးပါ။ ရတနာသုံးပါးရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးေၾကာင့္ အႏၲရာယ္အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ လြတ္ေျမာက္ခဲ့တာ ကိုယ္ေတြ႕ေတြပါ။

အခုလုိ အသက္ရွင္လ်က္ သားကိုရင္ႏွစ္ပါးႏွင့္ က်မတို႔မိသားစုကို ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ေနရာမေပးခ်င္၊ လက္မခံခ်င္၊ လူရာမသြင္းခ်င္ၾကပါသလဲလို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။ မိရုိးဖလာ ဗုဒၶဘာသာေတြပဲ မ်ားေနၾကတာလား ကာယကံေျမာက္ ေစတနာႏွင့္ ေမတၱာပဲ မထားႏိုင္ၾကတာလား။

             သင္တန္းၾကားခဲ့ဖူးတဲ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အားနည္းခ်က္ လုိအပ္ခ်က္ တကယ့္ျဖစ္ရပ္ေလးတစ္ခုကို သတိရမိပါတယ္။ ရန္ကုန္ၾကည့္ျမင္တုိင္ မ်က္မျမင္ေက်ာင္းက ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးရဲ႕ ျဖစ္ရပ္ပါ။ ဆရာၾကီးက အစကဓာတုေဘဒဌာနက ပါေမာကၡတစ္ဦးပါ။ ဓာတ္ခြဲစမ္းသပ္မႈ တစ္ခုလုပ္တဲ့ တစ္ရက္မွာ ရုတ္တရက္ေပါက္ကြဲ ထိခိုက္မိၿပီး မ်က္စိကြယ္ခဲ့ရတာပါ။ ဆရာၾကီးကအျမင္အာရုံကြယ္သြားတဲ့အတြက္ စိတ္ဓာတ္အလြန္က်ေနေတာ့ အိမ္မိသားစုပတ္ဝန္းက်င္က တို႔ဗုဒၶဘာသာမွာ အတိတ္ကံေၾကာင့္ ဝဋ္ေၾကြးရွိလို႔ ေပးဆပ္ရတာလုိ႔ပဲ ႏွစ္သိမ့္အားေပးၾကတာေပါ့။ အားသိပ္မရွိလုိ႔ ကိုးကြယ္ေနက် ဘုန္းၾကီေက်ာင္းသြားၿပီး “ဆရာေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္ကို အားေပးစကား တရားစကားေလး ခ်ိးျမႇင့္ပါဦးဘုရား”ဆိုေတာ့ “ဒကာၾကီး သည္းခံ အတိတ္က မ်က္စိနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ကံမွားခဲ့ေတာ့ ဒီလုိပဲ ခံရတာ သည္းခံ”လို႔ပဲ ေျပာတာေပါ့။ ဆရာၾကီးစိတ္ထဲ မွာ တို႔ဗုဒၶဘာသာကလည္း အတိတ္ကံပဲ လက္ညႇိဳးထိုး အျပစ္ေျပာေနက်တာပဲ။ ကိုယ္လည္းမျမင္ရ မသိရဘဲဆိုၿပီး စိတ္ထဲမွာ ဘဝင္မက်ႏိုင္ဘဲ ရွိေနတာေပါ့။ တစ္ရက္မွာ လဘက္ရည္ဆိုင္သြားရင္း ခရစ္ယာန္ဘုန္းၾကီး မိတ္ေဆြနဲ႔ေတြ႕ၿပီး “မိတ္ေဆြၾကီး ခင္ဗ်ားဘာမွ အားမငယ္နဲ႔ မ်က္စိမျမင္တာနဲ႔ ဘဝမဆုံးပါဘူး။ ေျခလက္ဦးေႏွာက္ေတြ အေကာင္းၾကီးပဲ က်ဳပ္ကလည္း ဒီလိုလူမ်ဳိးရွာေနတာ။ က်ဳပ္တို႔မ်က္မျမင္ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာလုပ္”လို႔ ကမ္းလွမ္းလုိက္ေတာ့တာေပါ့။ ဆရာၾကီးလည္း အားတက္သြားၿပီး အလုပ္လည္းရ စိတ္လည္းဘဝင္က်ေက်နပ္သြားပါတယ္။ စိတ္မေကာင္းစရာ ေနာက္ဆက္တြဲကေတာ့ ခရစ္ယာန္ဘာသာထဲ ဝင္လိုက္ရပါတယ္တဲ့။ ဒီျဖစ္ရပ္မွာ သခၤန္းစာ အမ်ားၾကီးရလိုက္ပါတယ္။

Buddhism is the religion of freedom-တဲ့၊ ဗုဒၶဘာသာသည္ လြတ္လပ္ေသာ ဘာသာတရား ဗုဒၶဘာသာဟာ ကမ႓ာမွာအေကာင္းဆုံးဘာသာပါ။ ႏိႈက္ႏႈိက္ခၽြတ္ခၽြတ္ေလ့လာေလ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အႏွစ္သာရေတြကို သိရေလ ကိုယ္ေတြ႕ခံစားေနရေလပါပဲ။ လူသားအားလုံးနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ဘာသာလည္းျဖစ္လို႔ စိတ္ရွိတဲ့လူတိုင္းအတြက္ တကယ့္ကို သိသင့္က်င့္သင့္တဲ့ တရားေတြပါ။

         ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကေရးတဲ့ လြတ္လပ္ေသာစိတ္-ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာလည္း (အေၾကာင္းအက်ိဳးကိုက္ေအာင္ စဥ္းစားႏိုင္တဲ့ လူ႔အရည္အခ်င္းကို ပိတ္ပင္တာ ဖ်က္ဆီးတာဟာ လူ႔အရည္အခ်င္းအစစ္ကို ဖ်က္ဆီးတာ။ ဒါဟာ အရက္စက္ဆုံး အၾကီးေလးဆုံး ျပစ္မႈပဲ။ အမွန္တရာကုိ မသိေအာင္ ပိတ္ပင္တာ အၾကီးဆုံးပစ္မႈကို က်ဴးလြန္တာပဲ။ စဥ္းစားခြင့္မေပးတာ သံသယျဖစ္ခြင့္မေပးတာ ေၾကာက္ေအာင္လုပ္တာဟာ အသိဉာဏ္ကုိသတ္လိုက္တာပဲ။ လူသားရဲ႕ အေကာင္းဆုံးအရည္ အခ်င္းကို ဖ်က္ဆီးလိုက္တာပါ။ လူသားကို လူသားအဆင့္ကေန က်သြားေအာင္ လုပ္လုိက္တာပဲ)တဲ့။

အမွားနဲ႔အမွန္ ေဝဖန္ပိုင္းျခား စူးစမ္းသူအလြန္ရွား၏။ စူးစမ္းေစကာမူ အမွန္အမွား ခြဲျခားသိျမင္သူ ရွား၏။ ခြဲျခားသိျမင္ေစကာမူ အမွန္အမွားေျပာႏိုင္သူ ရွား၏။ ေျပာႏိုင္ေစဦး အမွားကိုစြန္႔၍ အမွန္ကို က်င့္သူရွား၏။ ဆိုၿပီး ရွားပါးတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေလးမ်ဳိးကိုလည္း မွတ္သားရဖူးပါတယ္။ ကိုယ္ဘယ္လိုလူမ်ဳိးလည္း စမ္းစစ္ႏိုင္ပါတယ္။ က်မေတာ့ ေလးမ်ဳိးလုံး ၾကိဳက္တယ္။ က်င့္ႏိုင္သေလာက္လည္း က်င့္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဗုဒၶရဲ႕တရားက အမွန္တရား(သစၥာတရား)ကို သိခြင့္ရခဲ့တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ က်မတို႔သားအမိ သုံးေယာက္လုံးဟာ မိဘေဆြမ်ဳိးအသိုင္းဝိုင္း ကေမြးေပးခဲ့တဲ့ အသက္မရွိေတာ့ပါဘူး။ တရားေပးတဲ့ အသက္ႏွင့္ပဲ ဆက္လက္ၿပီး အခုခ်ိန္ထိ ရွင္သန္ေနရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကိုယ့္ဘဝကိုယ့္မိသားစုအတြက္ထက္ ဘာသာသာသနာအတြက္ပဲ စြမ္းႏိုင္သမွ် အသက္ထက္ဆုံး လုပ္ေဆာင္သြားဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး လုပ္ေနပါတယ္။ လူမ်ဳးိဘာသာ အသားအေရာင္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ မေရြး က်မတို႔ ျဖစ္ရပ္ကို ၾကားသိရသမွ် လူသားတိုင္း ေကာင္းက်ဳိးသခၤန္းစာေတြ ရယူႏိုင္ၾကပါေစ……..။

           ကမၻာ့လူသားတိုင္းရဲ႕ ႏွလုံးသားထဲမွာ လူမ်ဳိးေရးမုန္းတီးမႈ၊ ဘာသာေရးမုန္းတီးမႈမ်ား ကင္းရွင္းၾကပါေစ…

ဆင္းရဲခ်မ္းသာ အဆင့္အတန္း ခြဲျခားဆက္ဆံမႈေတြ ကင္းရွင္းၾကပါေစ…..

အတိတ္ထဲမွာပဲ သံသရာလည္မေနၾကေတာ့ပဲ လက္ရွိပစၥဳပၸန္မွာ အေကာင္းဆုံးကုသုိလ္တရားေတြႏွင့္ ေနႏုိင္ၾကပါေစ….

မနာလို ဝန္တိုကင္းရွင္းၿပီး သူ႔အက်ဳိးလိုလားေသာ ေမတၱာစိတ္မ်ားျဖင့္ ေလာကကုိ အလွဆင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔…

ဆုေတာင္းရင္း..ကုသိုလ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။

                                         ကမၻာႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ……။

                                                                                  ေဒၚမိုးမိုးေအး

                                                                                  30-10-2012

  Credit>>>>> M.N.M.C